Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Ze skarbnicy świadectw I

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rezultat fałszywie pojętego uświęcenia

    To samo pojmowanie uświęcenia, które także siostra G. przyjęła od swego kaznodziei i starała się wcielić w życie, doprowadziło ją do straszliwego fanatyzmu. Duchowny ten zbałamucił i wprowadził w błąd wiele umysłów swoją teorią o uświęceniu. Wszyscy, którzy ją przyjęli, wyzbyli się miłości trójanielskiego poselstwa i przestali okazywać zainteresowanie jego treścią. Ten pogląd na uświęcenie brzmi przyjaźnie i wygląda bardzo poważnie. Wybiela ciemność, błąd i pychę biednych dusz, które pozornie są dobrymi i uświęconymi chrześcijanami, lecz serca ich pozostają nadal zepsute. Jest to nauka, która sugeruje pokój i bezpieczeństwo; nie rzuca światła na zło, nie potępia i nie gani fałszu. Pociesza dzieci Boże w ich nieszczęściu, by tego nieszczęścia nie traktowali poważnie i mówili: “Pokój, pokój”, kiedy nie ma pokoju. Mężczyźni i kobiety o zepsutych sercach przywdziewają szatę świętości i trzoda Boża widzi w nich wzorce. W rzeczywistości są współpracownikami szatana, używanymi przez niego do przywabiania i oszukiwania szczerych dusz i sprowadzenia omamionych na boczną drogę, ażeby nie mogli odczuć siły i wpływu uroczystych prawd, głoszonych przez trójanielskie poselstwo.SS1 82.4

    Owego kaznodzieję uważano za przykład, tymczasem przynosił on szkodę i ujmę sprawie Bożej. Życie jego nie było bez skazy. Drogi, którymi szedł, nie były zgodne ze świętym prawem Bożym i bezgrzesznym życiem Chrystusa. Jego zepsuta natura nie podporządkowała się sile wyższej, mimo to rozprawiał wiele o uświęceniu, czym zwodził ludzi. Moją uwagę skierowano na jego działalność w przeszłości. Nie dbał o to, by przyprowadzić dusze do prawdy i utrwalić w nich trójanielskie poselstwo. Przedstawiał naukę o uświęceniu jako rzecz najbardziej ważną, a drogę, na której przychodzi błogosławieństwo i dobrodziejstwo od Boga, traktował jako sprawę mało znaczącą.SS1 83.1

    “Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą”. Jana 17,17. Prawda czasu obecnego, ten strumień błogosławieństw, nie jest poważana, jest deptana. Ludzie mogą wołać: “Świętość! Świętość! Uświęcenie! Oddanie!” — a nie wiedzą, o czym mówią, jak grzesznik obarczony niskimi skłonnościami. Bóg wkrótce zedrze tę pobieloną szatę pozornej świętości, w którą się przyodziali pewni usposobieni cieleśnie ludzie, ażeby ukryć zło swego serca.SS1 83.2

    Prowadzony jest wierny zapis uczynków dzieci ludzkich. Nic nie jest w stanie ukryć się przed okiem Wszechwidzącego. Niektórzy wybierają drogę wręcz przeciwną prawu Bożemu, a potem, by ukryć swe grzeszne postępowanie, głoszą, że poświęcili się Bogu. Jednak tego wyznania świętości nie da się stwierdzić w ich życiu codziennym. Nie wystarcza tylko chronić swe myśli i unikać “wszelkiego rodzaju zła”. 1 Tesaloniczan 5,22. Staliśmy się widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi. Wiara nasza została skalana w konsekwencji występnej postawy owych usposobionych cieleśnie osób. Ludzie ci uznają część prawdy, która daje im wpływy, podczas gdy sami nie mają łączności z tymi, co wierzą całej prawdzie i są nią związani. Na czym polegał wpływ owego kaznodziei? Jakie zebrał owoce swojej pracy? Ilu doprowadził do poznania prawdy na czas teraźniejszy i ugruntowania się w niej?SS1 83.3

    W duchu pokazano mi sprawę brata L. Ma on bardzo wiele do powiedzenia na temat uświęcenia, ale zwodzi samego siebie i wciąż inni rozczarowują się nim. Jego uświęcenie wystarcza tylko na czas trwania nabożeństwa, ale nie wytrzymuje próby życia. Świętość poprzez Biblię oczyszcza, ale serce brata L. nie jest oczyszczone. W jego sercu mieszka nieprawość, która znajduje wyraz w czynach. Nieprzyjaciele naszej wiary mogą wobec tego hańbić święcących sobotę. Sądzą drzewo po jego owocach.SS1 84.1

    “Lecz wyrzekliśmy się tego, co ludzie wstydliwie ukrywają, i nie postępujemy przebiegle ani nie fałszujemy Słowa Bożego, ale przez składanie dowodu prawdy polecamy siebie samych sumieniu wszystkich ludzi przed Bogiem”. 2 Koryntian 4,2.SS1 84.2

    Wielu postępuje wprost przeciwnie do wyżej przytoczonego tekstu Pisma Świętego. Są przebiegli i chytrzy i fałszywie tłumaczą Słowo Boże. Życie tych ludzi nie jest poświadczeniem prawdy. Do uświęcenia stosują specjalne nabożeństwa, ale Słowo Boże zostawiają za sobą. Modlą się o uświęcenie, śpiewają o nim. Ludzie o zepsutych sercach przybierają wyraz niewinności i głoszą, że zostali uświęceni. Nie jest to jeszcze żaden dowód, że faktycznie tak jest. Ich uczynki i postępowanie dowodzą, jakiego ducha są dziećmi. Sumienia tych ludzi są twarde, lecz dzień nawiedzenia Pańskiego przyjdzie i wówczas każda praca, każdy czyn człowieczy, jakiego by był rodzaju i gatunku, będzie objawiony. I każdy człowiek otrzyma zapłatę stosowną do owych uczynków.SS1 84.3

    Anioł rzekł wskazując na brata L.: “Lecz do bezbożnego rzecze Bóg: Po co wyliczasz ustawy moje i masz na ustach przymierze moje? Wszak nienawidzisz karności i lekceważysz słowa moje. Gdy widzisz złodzieja, bratasz się z nim, a z cudzołożnikami zadajesz się. Ustom swoim pozwalasz mówić źle, a język twój knuje zdradę”. Psalmów 50,16-19.SS1 84.4

    Bóg rozproszy wszystkie złe wpływy, które dzielą, i uwolni swój lud, jeżeli wyzna on całą prawdę, powstanie i będzie działać wspólnie z Panem.SS1 84.5

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents