Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Ze skarbnicy świadectw II

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Zdobywanie dusz jednością zboru

    Głosimy, że jesteśmy depozytariuszami prawa Bożego. Twierdzimy, że więcej mamy poznania od innych, że dążymy do wyższego niż jakikolwiek inny lud na ziemi celu. Dlatego, powinniśmy się wykazać gorliwszym doskonaleniem charakteru i żarliwszą pobożnością. Kto otrzymał światło teraźniejszej prawdy, temu powierzono najuroczystsze poselstwo. Nasze światło powinno promieniować na zewnątrz i oświecać ścieżkę tych, którzy kroczą w ciemności. Wszyscy ci, którzy uważają się za chrześcijan Kościoła widzialnego i za pracowników winnicy Pańskiej powinni czynić wszystko, co mogą, by zachować w zborze pokój, jedność i miłość. Zwróćcie uwagę na modlitwę Chrystusa: “Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś”. Jana 17,21. Jedność zboru jest przekonywającym dowodem, że Bóg posłał na świat Jezusa — Odkupiciela. Jest to wniosek ostateczny, którego ludzie świeccy nie mogą odeprzeć. Dlatego szatan ustawicznie pracuje nad rozbiciem tej jednomyślnej społeczności, żeby niewierzący odczuwali wstręt do religii, skruchy, widząc, że wśród tych, którzy głoszą, że są chrześcijanami, dochodzi do rozdźwięków, sporów, waśni i powrotu do dawnego życia. Ci, którzy głosząc prawdę różnią się w poglądach i są wrogo do siebie usposobieni, uwłaczają Bożej czci. Szatan jest wielkim oskarżycielem braci i wszyscy, którzy się w to angażują, zaciągają się do służby diabelskiej.SS2 190.3

    Głosimy, że więcej mamy poznania od innych wyznań. A cóż nam ono pomoże, jeśli nie prowadzi nas do większego uświęcenia, do czystszego i świętszego życia, do większego oddania się Bogu? Lepiej byłoby nam nigdy nie poznać prawdy, niż wyznawać ją, a nie dać się przez nią uświęcić.SS2 191.1

    Ażeby móc należycie zrozumieć, jak ważną rzeczą jest zawrócenie jednej duszy z drogi błędu i skierowanie jej na drogę prawdy, musimy poznać wartość życia wiecznego i zdać sobie sprawę z potwornych mąk drugiej śmierci. Musimy pojąć chwałę i świętość, jakie czekają odkupionych, musimy zrozumieć, co to znaczy żyć w obecności Tego, który umarł, aby móc podźwignąć i uszlachetnić człowieka, a zwycięzcy ofiarować królewski diadem.SS2 191.2

    Z jaką wdzięcznością będą odkupieni, powołani do wielkiej chwały, wspominać tych, którzy byli narzędziem ich zbawienia! Nikt wtedy nie będzie żałował bezinteresownych wysiłków, ustawicznego trudu, cierpliwości i wyrozumiałości, żarliwego pragnienia zdobycia dusz, które by mogły pójść na zatracenie, gdyby zaniedbał swój obowiązek starania się o ich zbawienie.SS2 191.3

    Teraz te osoby, przyobleczone w białe szaty, są zgromadzone w owczarni Wielkiego Pasterza. Wierny pracownik i człowiek uratowany dzięki jego pracy witani są przez Baranka, który siedzi na tronie. Potem prowadzeni są do drzewa żywota i źródła żywych wód. Z jakąż radością będzie patrzył sługa Chrystusa na odkupionych, którym wolno jest uczestniczyć w chwale Zbawiciela! O ileż wspanialsze będą niebiosa dla tych, którzy brali udział w ratowaniu dusz! “Lecz roztropni jaśnieć będą jak jasność na sklepieniu niebieskim, a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki wieczne”. Daniela 12,3.SS2 191.4

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents