Cel — zdobywanie dusz

Jako pracownicy Boży bardziej potrzebujemy Jezusa, a mniej samych siebie. Powinniśmy bardziej poczuwać się do odpowiedzialności za dusze i codziennie modlić się o to, by na dzień sobotni Bóg udzielił nam siły, mocy i mądrości. Nauczyciele, spotkajcie się ze swoimi klasami. Módlcie się z uczniami i uczcie ich, jak trzeba się modlić. Serce niech bierze udział w modlitwie. Prośby mają być krótkie, proste, ale gorące. Wypowiadajcie niewiele słów, ale niech będą one przemyślane, wybrane. Niechaj z waszych słów i postępowania uczniowie zrozumieją, że prawda Boża musi być ugruntowana w ich sercach, bo w przeciwnym razie nie będą mogli oprzeć się pokusie. Chcielibyśmy widzieć całe klasy takich młodych ludzi, którzy są nawróceni do Boga i wyrastają na użytecznych członków zboru.SS2 401.4

Nie pozwólcie na to, by wasza siła, moc i energia były poświęcone w tygodniu sprawom świeckim, doczesnym tak dalece, że nie będziecie mogli znaleźć w sobie dość energii i siły moralnej, by oddać się służbie Chrystusa w dniu sobotnim. Właśnie w tym dniu powinniśmy działać z gorliwością. Nie wolno nam ani jednej chwili zużytkować na samolubne cele. We wszystkim, co robimy, mamy mieć na uwadze chwałę Bożą. Nie możemy spocząć, dopóki każde dziecko w naszej klasie nie zdobędzie zbawiennego poznania Chrystusa. — Tamże 125.SS2 401.5

Nauczyciele szkoły sobotniej muszą rozważnie i z modlitwą chodzić przed obliczem Boga. Powinni pracować jako ci, którzy kiedyś będą musieli rozliczyć się ze swej działalności. Mają dobre sposobności zdobywania dusz dla Chrystusa, a im dłużej młodzież nie okazuje skruchy, tym bardziej przeciwstawia się wpływowi Ducha Bożego. Z biegiem lat wrażliwość na rzeczy boskie będzie prawdopodobnie maleć, a podatność na wpływ religii — zanikać. Szatan codziennie pracuje nad umocnieniem ich nieposłuszeństwa i niechęci do okazania skruchy, bo wtedy coraz mniejsze są widoki na to, iż staną się chrześcijanami. A jak będzie wyglądał końcowy rachunek, który będą musieli zdać obojętni nauczyciele? Dlaczego brak zaufania we własne siły krępuje nauczyciela i przyczynia się do tego, że niechętnie zajmuje się nawracaniem drogocennych dusz dzieci i młodzieży? Dlaczego nie pozwoli Duchowi Bożemu tak ogarnąć duszy, by pierzchła moralna ciemność i światło niebieskie zaświeciło innym ludziom? — Tamże 80.SS2 402.1

Nauczyciele szkoły sobotniej powinni w większej mierze być napełnieni Duchem Chrystusowym. Tylko wtedy mogą być współpracownikami Chrystusa, gdy przez wiarę zamieszka On w ich sercach. Dzieci wymagają specjalnego wysiłku, jeżeli chodzi o ich duchowe życie. Kierownik szkoły sobotniej i nauczyciele powinni czynić wszystko, by panowała doskonała harmonia. Współdziałanie powinno obejmować rodziców, dzieci i nauczycieli. Każdy pracownik niech działa rozumnie i umiejętnie, ażeby to, co Bóg od niego żąda, mógł naprawdę dobrze wykonać. Musimy tak uwrażliwić nasze uczucia i rozsądek, byśmy natychmiast potrafili dostrzec sposobność uczynienia dobra, uchwycili ją i wykorzystali według najlepszych sił. — Tamże 159.160.SS2 402.2

Urzędnicy i nauczyciele szkoły sobotniej potrzebują prowadzenia i wskazówek Ducha Świętego, aby mogli być prawdziwymi wychowawcami, zdolnymi pobudzić umysł i przywieść na pamięć rzeczy, których kiedyś uczyli swoich uczniów. Jest to zadanie Ducha Świętego, by jasno i wyraźnie przypomnieć słowa i czyny Jezusa, aby wszyscy, którzy nauczają o Zbawicielu świata, mieli możność wywyższyć Chrystusa w swoich klasach. We wszystkich sprawach dotyczących szkoły sobotniej potrzebna jest pomoc Ducha Świętego, byśmy wybrali odpowiedzialnych, poświęconych Bogu ludzi, mężczyzn i niewiasty, którzy by mogli pełnić odpowiedzialną służbę kierowników, urzędników i nauczycieli szkoły sobotniej. — Tamże 160.SS2 402.3