Rozdział 3 — Wołanie o kolporterów-ewangelistów
Wołanie o kandydatów — Co wieczór staję przed ludem Bożym, składając bardzo pozytywne świadectwo i prosząc, by obudzili się i podjęli dzieło rozpowszechniania naszej literatury. — The Review and Herald, 20 kwiecień 1905.SK 25.1
Dzieło kolportażu potrzebuje nowych kandydatów. Ci, którzy angażują się w tę pracę w duchu Mistrza, znajdą dostęp do domów ludzi potrzebujących prawdy. Będą mogli opowiadać ludziom historię Ukrzyżowanego, a Bóg będzie ich wzmacniał i błogosławił, gdy będą prowadzić innych ku światłości. Sprawiedliwość Chrystusa pójdzie przed nimi, a Boża chwała będzie ich nagrodą. — The Review and Herald, 16 czerwiec 1903.SK 25.2
Powstań i zajaśniej — Dzieło kolportażu nie powinno być dłużej zaniedbywane. Wielokrotnie pokazywano mi, że powinno zapanować szersze zainteresowanie naszą pracą kolporterską. Rozpowszechnianie naszej literatury jest jednym z najważniejszych środków służących przedstawianiu ludziom światła, które Pan powierzył swojemu Kościołowi, aby ten przekazał je światu. Książki sprzedawane przez naszych kolporterów otwierają umysły ludzi na niezgłębione bogactwa Chrystusa.SK 25.3
W służbie Bożej trzeba wykonywać różnego rodzaju prace. W świątyni pracowali ci, których zadaniem było przygotowywanie i dostarczanie drewna, jak również różnego rodzaju kapłani spełniający rozmaite obowiązki. Nasi wyznawcy mają powstać i zajaśnieć, gdyż zjawiła się ich światłość, a chwała Pańska wzeszła nad nimi. Niech ci, którzy znają prawdę, obudzą się ze snu i czynią wszystko, co w ich mocy, by docierać do ludzi tam, gdzie się oni znajdują. Dzieło Pańskie nie może być dłużej lekceważone przez nas i spychane na dalszy plan na korzyść świeckich zajęć. Nie mamy czasu na trwanie w bezczynności czy w zniechęceniu. Ewangelia musi być głoszona światu. Publikacje zawierające światło teraźniejszej prawdy mają być zaniesione wszędzie. (...)SK 26.1
Dlaczego nie mamy większej świadomości w tym względzie? Każdy pracownik ewangelii może zrozumieć swoje szczególne zadanie i otrzymać siłę, by podjąć je na nowo. Rozliczne i szczególne przejawy niezmierzonej chwały Bożej objawią się w różnego rodzaju ofiarach składanych u stóp Jezusa. Każde nowe objawienie miłości Zbawiciela przeważa szalę decyzji kolejnego człowieka w jednym albo drugim kierunku. Koniec wszystkiego jest bliski. Ludzie tego świata zdążają ku zagładzie. Spiskują i zawierają liczne przymierza. Wymyślają coraz więcej sposobów mających udaremnić rady Boże. Ludzie są całkowicie pochłonięci gromadzeniem materialnych bogactw, które i tak spłoną w ogniu dnia ostatecznego. — The Review and Herald, 2 czerwiec 1903.SK 26.2
Pan wzywa wielu — Przed nami nowy rok, należy więc podjąć plany gorliwych, wytrwałych wysiłków w służbie Mistrza. Wiele trzeba uczynić dla rozwoju dzieła Bożego. Pouczono mnie, że dzieło kolportażu wymaga ożywienia i będzie kontynuowane z coraz większym powodzeniem. Jest to dzieło Pańskie, a błogosławieństwo będzie towarzyszyć tym, którzy włączają się w nie gorliwie i bez wahania. — The Review and Herald, 20 styczeń 1903.SK 26.3
Pan wzywa, by o wiele więcej braci i sióstr podjęło się pracy kolporterskiej. (...) Ze względu na Chrystusa, moi bracia i siostry, wykorzystajcie jak najlepiej godziny nowego roku, by przedstawiać ludziom cenne światło teraźniejszej prawdy. Anioł przymierza daje moc swoim sługom, by nieśli prawdę do wszystkich zakątków świata. On posłał swoich aniołów z poselstwem miłosierdzia, ale jakby to było mało, by zaspokoić pragnienie Jego serca pełnego żarliwej miłości, to jeszcze na każdym wyznawcy swojego Kościoła składa On odpowiedzialność za głoszenie poselstwa. “Kto słyszy, niech powie: Przyjdź!”. Objawienie 22,17. Każdy wyznawca Kościoła ma wykazać swoją lojalność wobec Pana zapraszając spragnionych, by pili wodę żywota. Łańcuch żywych świadków ma nieść zaproszenie światu. Czy spełnicie swoją rolę w tym wielkim dziele?SK 27.1
Zarówno mężczyźni, jak i kobiety — Jezus wzywa wielu misjonarzy, zarówno mężczyzn, jak i kobiety, którzy poświęcą się Bogu, gotowi oddać Mu swe siły w służbie. Czyżbyśmy nie pamiętali, że jest świat, który potrzebuje naszej pracy? Czy nie powinniśmy wyruszyć, pozwalając Bogu posługiwać się nami jako Jego pomocną dłonią dla naszych bliźnich? Czy nie powinniśmy złożyć siebie na ołtarzu służby? Wówczas miłość Chrystusa dotknie nas i przemieni, czyniąc nas ofiarnymi, pracowitymi i odważnymi w pracy dla Niego. — The Review and Herald, 27 styczeń 1903.SK 27.2
Wielu, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, może wykonać znakomitą pracę przez kolportowanie książek zawierających bezpośrednie i proste pouczenia na temat praktycznej pobożności. — Manuscript 81, 1900.SK 27.3
Wezwanie do młodzieży — Pan wzywa naszą młodzież do pracy w charakterze kolporterów-ewangelistów — do pracy od domu do domu tam, gdzie nie słyszano jeszcze prawdy. Mówi do młodych ludzi: “Czy nie wiecie (...) że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym”. 1 Koryntian 6,19-20. Ci, którzy wyruszą, by pracować pod Bożym kierownictwem, zostaną wspaniale pobłogosławieni. Ci, którzy w tym życiu czynią wszystko, co w ich mocy, zostaną przygotowani do przyszłego, nieśmiertelnego życia. — The Review and Herald, 16 maj 1912.SK 28.1
Mamy dzieło do wykonania. Kształćcie, kształćcie i jeszcze raz kształćcie młodych ludzi, by poświęcili się służbie słowa. Kształćcie ich, by zostali kolporterami i sprzedawali książki, do których napisania Pan, przez swego Ducha, natchnął ich autorów. Ten materiał drukowany dostanie się do rąk licznej grupy ludzi, którzy nigdy nie poznaliby prawdy, gdyby nie została im przyniesiona do drzwi ich domów. To jest właśnie dziełem ewangelisty. — Letter 135, 1900.SK 28.2
Chrystus wzywa młodych ludzi, którzy jako ochotnicy będą nieść prawdę światu. Potrzebni są ludzie o duchowej wytrwałości, potrafiący dostrzegać możliwości działania i szukający ich gorliwie. Kościół potrzebuje nowych ludzi, by przydali energii jego szeregom — ludzi na czasie, zdolnych do walki przeciwko błędom, natchnionych świeżą gorliwością i przydających swój zapał do słabnącej motywacji nielicznych pracowników ewangelii; ludzi, których serca są gorące miłością Chrystusa, a ręce chętne, by wykonywać dzieło Mistrza. — Manual for Canvassers 22 (1902).SK 28.3
Setki kolporterów mają wyruszyć do pracy — Oby Pan poruszył wielu naszych młodych wyznawców, by przyłączyli się do dzieła kolportażu jako kolporterzy-ewangeliści. Przez pracę kolporterską prawda jest przedstawiana tysiącom ludzi, którzy w przeciwnym razie nie usłyszeliby jej nigdy. Czas, jaki pozostał nam na pracę, jest krótki. (...)SK 28.4
Dlaczego nie szuka się Pana pilniej, aby setki wierzących zostało napełnionych Duchem Świętym i mogło wyruszyć do zwiastowania prawdy? “A Pan im pomagał i potwierdzał ich słowo znakami, które mu towarzyszyły”. Marka 16,20. Naszym zadaniem jest za pośrednictwem drukowanych publikacji pozwolić światłu świecić wszędzie, gdzie to jest możliwe. Przez nie światło dociera do tych, którzy żyją w wyizolowanych środowiskach i nie mają okazji usłyszeć kaznodziei głoszącego żywe słowo. Jest to najbardziej błogosławiona praca misyjna. Kolporterzy mogą być prawą ręką Pana, otwierając drzwi do poznania prawdy. (...)SK 29.1
Musimy pobudzić gorliwość i zapał kolporterów, wzywając ich, by nieśli światło w ciemne zakątki ziemi. Nie ma wymówki dla nikogo, kto posiada talenty i zdolności. Tacy ludzie są potrzebni jako narzędzia Boga, współpracownicy Pana Jezusa w szerzeniu światła niebios w świecie pogrążonym w ciemnościach grzechu. — Letter 21, 1902.SK 29.2
Pracownicy ze wszystkich zborów — Bóg wzywa pracowników ze wszystkich naszych zborów, by wstępowali do Jego służby jako kolporterzy-ewangeliści. Bóg miłuje swój Kościół. Jeśli wyznawcy będą czynić Jego wolę, starać się nieść światło ludziom pozostającym w ciemności, to On wielce pobłogosławi ich trud. On uznaje swój Kościół za światło świata. Dzięki jego wiernej służbie niezliczone rzesze ludzi staną się dziećmi Bożymi, przygotowanymi do wiecznej chwały. Wszystkie części Bożego królestwa mają być napełnione Jego chwałą. Co czyni Kościół, by oświecać świat, by ze wszystkich stron ziemi chwała i modlitwy dziękczynienia wznosiły się do Pana? — Letter 124, 1902.SK 29.3
Każdy wierzący ma służyć pomocą — Niechaj każdy wyznawca rozpowszechnia broszury i książki zawierające poselstwo na obecny czas. Potrzebujemy kolporterów, którzy pójdą wszędzie, by rozpowszechniać nasze publikacje. — The Review and Herald, 12 listopad 1903.SK 30.1
Ludzie ze wszystkich środowisk — W końcowym czasie głoszenia ewangelii będzie wielkie pole do działania. Dzieło Boże musi więcej niż kiedykolwiek zdobywać sobie pracowników z prostego ludu. Młodzi i starsi zostaną oderwani od pracy w polu i w winnicy lub od warsztatu i wysłani przez Mistrza, by głosili Jego poselstwo. Wielu z nich nie miało możliwości kształcenia się, ale Chrystus widzi w nich zalety, które czynią ich zdolnymi do wypełnienia Jego zamierzeń. Jeżeli ludzie ci przystąpią do pracy całym sercem, kształcąc się dalej, uczyni ich dzielnymi pracownikami. — Wychowanie 189 (1903).SK 30.2
Obiecane Boże błogosławieństwo — Do wykonania jest dzieło misyjne, polegające na rozpowszechnianiu broszur i kolportowaniu naszych rozmaitych publikacji. Niech nikt z was nie sądzi, że nie możecie uczestniczyć w tej pracy, bo jest ona męcząca oraz wymaga poświęcenia czasu i uwagi. Jeśli potrzeba czasu, poświęćcie go chętnie, a błogosławieństwo Boże spocznie na was. Nigdy pracownicy ewangelii nie byli bardziej potrzebni niż obecnie. Są bracia i siostry w naszych szeregach, którzy powinni zmobilizować się do tego dzieła. We wszystkich zborach należy czynić wysiłki w celu szerzenia prawdy. Obowiązkiem wszystkich jest studiować poszczególne zagadnienia naszej wiary, by z pokorą i bojaźnią Bożą przygotować się do wyjaśnienia innym ludziom naszej nadziei. — The Review and Herald, 1 kwiecień 1880.SK 30.3
Chrystus nauczy, co trzeba mówić — Wielu jest smutnych i zniechęconych, słabych w wierze i brak im ufności. Niech zrobią coś, by pomóc komuś bardziej potrzebującemu niż oni sami, a doznają wzmocnienia od Boga. Niech zaangażują się w pracę sprzedawania naszych książek. W ten sposób będą pomagać innym, a zdobyte doświadczenie da im pewność, że są pomocnikami Boga. Gdy będą prosić Pana o pomoc, On skieruje ich do tych, którzy szukają prawdy. Chrystus będzie przy nich, ucząc ich, co mówić i czynić. Pocieszając innych, sami doznają pocieszenia.SK 31.1
Aniołowie będą wam towarzyszyć i torować drogę — Proszę was, drodzy chrześcijańscy pracownicy, byście czynili wszystko, co w waszej mocy, aby rozpowszechniać książki, które Pan polecił kolportować szeroko po świecie. Uczyńcie wszystko, na co was stać, by zanieść je do jak największej liczby domów. Pomyślcie, jak wielkie dzieło może zostać wykonane, gdy większa liczba wierzących zjednoczy się w pracy dostarczania ludziom książek zawierających światło, które Pan pragnie im przekazać. Pod boskim kierownictwem zaangażujcie się w działanie i oczekujcie pomocy od Pana. Duch Święty będzie was wspierał. Aniołowie niebiańscy będą wam towarzyszyć i torować drogę. — The Review and Herald, 27 styczeń 1903.SK 31.2
Bóg wymaga poświęcenia — Potrzebujemy kolporterów, ewangelistów, kaznodziejów, którzy przyjęli Ducha Świętego i są uczestnikami boskiej natury. Potrzebujemy pracowników, którzy są zdolni rozmawiać z Bogiem, a potem z ludźmi. Jestem zaniepokojona, gdy widzę, jak wiele przeszkód odciąga ludzi od pracy ewangelizacyjnej, hamując dzieło Boże. (...) Ostrzegam tych, którzy powinni pracować jako kolporterzy, rozpowszechniając książki tak potrzebne wszędzie, by nie odwracali się od dzieła, do którego Pan ich powołał. Niech ludzie, których Bóg powołał do pracy ewangelizacyjnej, nie wikłają się w problemy związane z działalnością handlową. Niech trwają w najlepszej duchowej atmosferze. (...) Bóg pragnie, by każdy pracownik, który twierdzi, że wierzy w teraźniejszą prawdę, swym ciałem i duchem poświęcił się pracy szukania i ratowania ginących ludzi. — Manuscript 44, 1903.SK 31.3
Potrzebni kolporterzy w miastach — Książki zawierające cenne światło teraźniejszej prawdy leżą na półkach w naszych wydawnictwach. Należy je rozpowszechnić. Potrzebni są kolporterzy, którzy wyruszą z tymi książkami do dużych miast. Idąc od domu do domu znajdą ludzi łaknących chleba żywota i będą mogli im przekazać słowo, na które czekają. Potrzebni są kolporterzy, którzy odczuwają odpowiedzialność za ludzi. Powiesz może: “Nie jestem kaznodzieją. Nie potrafię przemawiać do ludzi”. Owszem, może nie potrafisz przemawiać, ale możesz pełnić służbę — możesz zapytać napotkanych ludzi, czy miłują Pana Jezusa. Możesz być ewangelistą. Możesz być Bożym pomocnikiem, pracującym tak, jak uczniowie Chrystusa, gdy On ich posłał. Młodzi mężczyźni i kobiety, jesteście powołani przez Mistrza do podjęcia Jego dzieła. W kraju panuje głód czystej ewangelii. — Manuscript 113, 1901.SK 32.1
Pracownicy powołani na drogi i ścieżki — Rzeczy tego świata wkrótce przepadną. Nie widzą tego ci, którzy nie zostali oświeceni przez Boga i nie dotrzymują kroku dziełu Bożemu. Poświęceni ludzie muszą zanieść ostrzeżenie na drogi i ścieżki. Wzywam moich braci i siostry, by nie czynili nic, co może im przeszkodzić w zwiastowaniu ewangelii Chrystusa. Jesteście Bożymi rzecznikami. Ginącym ludziom macie mówić prawdę z miłością.SK 32.2
Chrystus mówi: “Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj, by weszli, i niech będzie zapełniony dom mój”. Łukasza 14,23. Czy te słowa nie stanowią najlepszego podsumowania działalności kolportera? Z Chrystusem w sercu ma iść on na drogi i ścieżki życia, przekazując zaproszenie na ucztę weselną. Nawet ludzie zamożni i wpływowi przyjdą, jeśli zostaną zaproszeni. Niektórzy odmówią, ale dzięki Bogu nie wszyscy.SK 33.1
Oby tysiące więcej naszych wyznawców uświadamiało sobie powagę czasu, w którym żyjemy, oraz powagę dzieła, które ma być wykonane w służbie kolporterskiej od domu do domu. Wielu ludzi nie zna prawdy. Muszą usłyszeć zaproszenie do przyjścia do Jezusa. Trzeba pocieszać zasmuconych, wzmacniać słabych i wspierać przygnębionych. Ubodzy w duchu muszą usłyszeć ewangelię.SK 33.2
Mistrz zna swoich pracowników działających w każdej części Jego winnicy i troszczy się o nich. Wzywa swój Kościół, by powstał i zapoznał się z sytuacją. Wzywa tych, którzy pracują w naszych instytucjach, by obudzili się i działali dla szerzenia Jego królestwa. Niechaj posyłają pracowników na wszystkie pola, a następnie dopilnują, by nie zniechęcili się oni z braku należytego wsparcia i możliwości rozwoju. — The Review and Herald, 2 czerwiec 1903.SK 33.3
Rozpowszechniajcie książki tak, jak opadają liście jesienią — To jest dzieło, które musi być wykonane. Koniec jest blisko. Jak dotąd zmarnowano wiele czasu, który można było wykorzystać na rozpowszechnianie książek. Sprzedawajcie je blisko i daleko. Rozpowszechniajcie je tak, jak opadają liście jesienią. Temu dziełu nie wolno przeszkadzać. Ludzie giną nie znając Chrystusa. Niechaj dowiedzą się o Jego rychłym powtórnym przyjściu na obłokach nieba. — The Review and Herald, 13 sierpień 1908.SK 33.4
Stu tam, gdzie teraz jest jeden — Zagubione owce z Bożej trzody rozproszone są w wszędzie, a dzieło, które należy wykonać dla nich, jest zaniedbywane. Na podstawie danego mi światła wiem, że tam, gdzie teraz jest jeden kolporter, powinno być ich stu. — Testimonies for the Church VI, 315 (1900).SK 34.1
Pewność sukcesu — Wielkie i wspaniałe dzieło może zostać wykonane dzięki ewangelizacji prowadzonej przez kolportaż. Pan obdarzył ludzi taktem i zdolnościami. Ci, którzy używają tych powierzonych im talentów dla Jego chwały, postępując zgodnie z biblijnymi zasadami, mogą być pewni sukcesu. Mamy pracować i modlić się, pokładając ufność w Tym, który nigdy nie zawiedzie. — Testimonies for the Church VI, 340 (1900).SK 34.2