Posłannictwo

Zamiarem Boga jest, aby Jego dzieci były ludem uświęconym, oczyszczonym i jako święty lud przekazywały światło całemu światu. Jego planem jest, by uosobiwszy prawdę we własnym życiu, lud ten był Jego chwałą na ziemi. Łaska Chrystusa wystarcza, by tak się mogło stać. Jednak lud Boży musi pamiętać, że tylko wtedy jest chwałą na ziemi, kiedy wierzy w zasady ewangelii i wprowadza je w życie. Tylko wówczas, gdy będą używać w Jego służbie zdolności danych im przez Boga, będą się cieszyć pełnią i mocą obietnicy, na których opierać ma się powołany przez Niego zbór. Jeśli życie tych, którzy wierzą w Chrystusa, jako swego Zbawiciela, osiągnie jedynie niski poziom miary tego świata, zbór nie zbierze bogatych, oczekiwanych przez Boga, plonów. “Znaleziony lekki” będzie podane w zapisie.SS3 144.3

Polecenie, jakiego Chrystus udzielił uczniom tuż przed wniebowstąpieniem, jest wielkim misyjnym przywilejem Jego królestwa. Dając to polecenie Zbawiciel uczynił swoich uczniów przedstawicielami i udzielił im pełnomocnictwa. Gdyby kwestionowano ich działanie i pytano jakim prawem i z czyjego polecenia oni, niewykształceni rybacy, występują jako nauczyciele i uzdrowiciele, mogą odpowiedzieć: Ten, którego ukrzyżowali Żydzi, ale który zmartwychpowstał, wyznaczył nas do służby swego Słowa, oświadczając: “Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi”.SS3 144.4

Chrystus dał to pełnomocnictwo uczniom jako pierwszym kaznodziejom, budowniczym, którzy mieli położyć podwaliny pod Jego Kościół. Nałożył na nich i na wszystkich, którzy pójdą z nimi jako Jego słudzy, obowiązek głoszenia Jego ewangelii z pokolenia na pokolenie, z wieku na wiek.SS3 145.1

Uczniowie nie mieli czekać na to, aż ludzie do nich przyjdą. Mieli iść do nich i szukać grzeszników, tak jak pasterz szuka zaginionej owcy. Chrystus otworzył przed nimi świat jako pole ich działalności. Dał im polecenie: “Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu”. Marka 16,15. Mają głosić Zbawiciela, mówić o Jego ofiarnej służbie, haniebnej śmierci, o Jego niezrównanej i niezmiennej miłości. Jego imię miało być ich hasłem, węzłem jedności. W Jego imieniu mieli zdobywać twierdze grzechu. Wiara w Jego imię miała ich cechować jako chrześcijan.SS3 145.2