Praca w kraju i za granicą

“Czy wy nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdzie żniwo? Otóż mówię wam: Podnieście oczy swoje i spójrzcie na pola, że już są dojrzałe do żniwa. Już żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon na żywot wieczny, aby siewca i żniwiarz wspólnie się radowali. W tym właśnie sprawdza się przysłowie: Inny sieje, a inny żnie”. Jana 4,35-37.SS3 152.1

Po zasianiu ziarna rolnik musi czekać miesiące zanim ono wykiełkuje i rozwinie się w kłos, a potem może być zebrane. Jednak już przy siewie jest zachęcony oczekiwaniem przyszłych plonów. Nadzieja dobrych zbiorów w czasie żniw czyni trud rolnika lżejszym.SS3 152.2

Nie tak było z nasieniem prawdy, jakie Chrystus zasiał w sercu Samarytanki, z którą rozmawiał przy studni. Plon tego siewu nie leżał w dalekiej przyszłości, lecz bezpośrednio przed Nim. Ledwie te słowa wypowiedział, ziarno prawdy już wzeszło i wydało owoc, obudziło bowiem jej umysł i była zdolna pojąć, że rozmawiała z Jezusem Chrystusem. Pozwoliła promieniom boskiego światła zaświecić w swoim sercu. Zapominając o dzbanku na wodę, pobiegła zanieść radosną nowinę swym samarytańskim braciom. “Chodźcie — zawołała — zobaczcie człowieka, który powiedział mi wszystko, co uczyniłam; czy to nie jest Chrystus?” Jana 4,29. A oni poszli natychmiast zobaczyć Jezusa. To właśnie wtedy przyrównał On dusze tych Samarytan do pola pszenicy. “Podnieście oczy swoje i spójrzcie na pola — rzekł do swych uczniów — że już są dojrzałe do żniwa. (...) Gdy więc Samarytanie przyszli do niego, prosili go, aby u nich pozostał; i pozostał tam dwa dni. I jeszcze więcej ich uwierzyło dzięki nauce jego. I mówili do niewiasty: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu; sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że ten jest prawdziwie Zbawicielem świata”. Jana 4,35.40-42.SS3 152.3

Chrystus, przedstawiając słowo żywota umysłom Samarytan, rozsiał wiele ziaren prawdy, pokazał ludowi, w jaki sposób może również zasiewać te ziarna w sercach innych. Ileż dobrego można byłoby uczynić, gdyby wszyscy znający prawdę zechcieli się trudzić dla dobra grzeszników, którzy tak bardzo potrzebują poznać i zrozumieć Biblię, i którzy by tak samo jak Samarytanie byli gotowi ją przyjąć i odpowiedzieć na słowa Chrystusa! Jakże niewiele mamy tego, co właściwie powinno tworzyć najsilniejszą więź między Bogiem a nami, a mianowicie współczucia dla moralnie upadłych, winnych, cierpiących dusz, dusz martwych w występkach i w grzechach!SS3 152.4

Gdybyśmy mieli współczucie podobne Chrystusowemu, to byśmy troszczyli się o stan wielu pól pozbawionych pracowników.SS3 153.1