Pracownikom potrzebne są osobiste doświadczenia

Redaktorzy naszych czasopism, nauczyciele w naszych szkołach, przewodniczący naszych zjednoczeń — wszyscy muszą pić z czystych wód źródła życia i lepiej zrozumieć pełnię słów Zbawiciela, wypowiedzianych do niewiasty samarytańskiej: “Gdybyś znała dar Boży i tego, który mówi do ciebie: Daj mi pić, wtedy sama prosiłabyś go, i dałby ci wody żywej. (...) Każdy, kto pije tę wodę, znowu pragnąć będzie; ale kto napije się wody, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu”. Jana 4,10-14.SS3 108.6

Trzeba umieć odróżnić dzieło Boże od pospolitych spraw życia. Pan mówi: “I zwrócę swoją rękę przeciwko tobie, i wytopię w tyglu twój żużel, i usunę wszystkie twoje przymieszki. I przywrócę ci twoich sędziów jak niegdyś, i twoich radców jak na początku. Potem nazywać cię będą grodem sprawiedliwości, miastem wiernym. Syjon będzie odkupiony przez sąd, a ci, którzy się w nim nawrócą, przez sprawiedliwość”. Izajasza 1,25-27. Słowa te mają doniosłe znaczenie. Zawierają naukę dla wszystkich redaktorów i wydawców.SS3 109.1

Głębokie znaczenie mają słowa Mojżesza: “Synowie Aarona, Nadab i Abihu, wzięli kadzielnice, każdy swoją, włożyli w nie ogień i nasypali nań kadzidła, ofiarowali przed Panem inny ogień, którego im nie nakazał. Wtedy wyszedł ogień od Pana i spalił ich, tak że zmarli przed Panem. I rzekł Mojżesz do Aarona: Oto, co Pan rzekł: Na bliskich moich okazuje się świętość moja, a wobec całego ludu chwała moja”. 3 Mojżeszowa 10,1-3.SS3 109.2

Jest to nauka dla wszystkich, którzy opracowują materiał, jaki ma wyjść z naszych wydawnictw. Święte rzeczy nie mogą być zmieszane z rzeczami pospolitymi. Pisma do tak szerokiego rozpowszechniania powinny zawierać więcej drogocennych wskazań i pouczeń, niż zwykłe pisma codzienne. “Cóż plewie do ziarna?” Jeremiasza 23,28. Chcemy czystej pszenicy, dokładnie oczyszczonej z plew.SS3 109.3

“Tak bowiem rzekł Pan do mnie, gdy mnie uchwycił za rękę i przestrzegł mnie, abym nie chodził drogą tego ludu, mówiąc: Nie nazywajcie sprzysiężeniem wszystkiego, co ten lud nazywa sprzysiężeniem, i nie bójcie się tego, czego on się boi, ani się nie trwóżcie! (...) Zabezpieczę świadectwo, zapieczętuję naukę w moich uczniach. (...) A co dotyczy zakonu i objawienia: Jeżeli tak nie powiedzą, to nie zabłyśnie dla nich jutrzenka”. Izajasza 8,11-20.SS3 109.4

Chciałbym zwrócić uwagę wszystkich kaznodziejów na szósty rozdział Księgi Izajasza. Przeczytajcie o doświadczeniu proroka Bożego, kiedy widział “Pana, siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym, a kraj jego szaty wypełniał świątynię. (...) I rzekłem: Biada mi! Zginąłem, bo jestem człowiekiem nieczystych warg i mieszkam pośród ludu nieczystych warg, gdyż moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów. Wtedy przyleciał do mnie jeden z serafów, mając w ręku rozżarzony węgielek, który szczypcami wziął z ołtarza. I dotknął moich ust, i rzekł: Oto dotknęło to twoich warg i usunięta jest twoja wina, a twój grzech odpuszczony. Potem usłyszałem głos Pana, który rzekł: Kogo poślę? I kto tam pójdzie? Tedy odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie”. Izajasza 6,1-8.SS3 109.5

Tego doświadczenia potrzebują wszyscy, którzy pracują w naszych instytucjach. Istnieje niebezpieczeństwo, że zawiodą i nie będą utrzymywać żywej łączności z Bogiem, nie pozwolą, by prawda ich uświęciła. Dzieje się tak dlatego, że tracą poczucie siły prawdy i zdolność odróżniania tego, co święte, od tego, co pospolite.SS3 110.1

Bracia moi na odpowiedzialnych stanowiskach! Oby Pan nie tylko pomazał wasze oczy, byście dobrze widzieli, ale pozwolił też spłynąć do serc świętemu olejowi, ściekającemu z dwóch drzew oliwnych przez złote rurki do złotych czasz; olej ten napełnia lampy w świątyni. Oby “dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu jego, i oświecił oczy serca waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie jego, i jak nadzwyczajna jest wielkość mocy jego wobec nas, którzy wierzymy dzięki działaniu przemożnej siły jego”. Efezjan 1,17-19.SS3 110.2

Jako wierni szafarze dawajcie Kościołowi Bożemu pokarm na czas słuszny. Ofiarowujcie ludziom prawdę! Pracujcie tak, jak gdyby się wam przyglądało całe niebo. Nie mamy czasu do stracenia. Wkrótce będziemy musieli stanąć wobec poważnych wydarzeń, a wtedy potrzebne nam będzie miejsce ucieczki, abyśmy mogli zobaczyć Jezusa i by ożywił nas Jego Święty Duch.SS3 110.3