Zbór a wydawnictwo

Członkowie zboru, w obrębie którego znajduje się siedziba jednego z naszych wydawnictw, mają zaszczyt mieć wśród siebie jedno ze szczególnych narzędzi Pana. Powinni to docenić i zdać sobie sprawę z tego, że fakt ten nakłada na nich świętą odpowiedzialność. Ich wpływ i przykład będą dla wydawnictwa pomocą lub przeszkodą w wypełnianiu misyjnych zadań.SS3 121.2

Ponieważ zbliżamy się do ostatniego, decydującego boju, bardzo ważne jest, by w instytucjach Bożych panowały pokój i jedność. Na świecie pełno jest podniecenia, wojen i sporów. Pod jednym kierownictwem — potęgą papieską — ludzie się zjednoczą, by walczyć z Bogiem, występując przeciwko Jego świadkom. Związek ten cementuje wielki odstępca. Jednocząc swe narzędzia w walce przeciwko prawdzie stara się skłócić i rozproszyć jej obrońców. Zazdrość, zawiść, podejrzliwość, obmowy — to jego dzieło; ma ono służyć sianiu rozdźwięku i niezgody. Członkowie Kościoła Chrystusa posiadają moc udaremnienia zamierzeń niszczyciela dusz. W takim właśnie czasie nie może być żadnych różnic, niezgody ani też niechęci do kogokolwiek ze sług Pańskich. Pośród ogólnego rozdźwięku w świecie niech znajdzie się jedno miejsce, gdzie panują pokój i jedność, ponieważ Biblię uznano za wytyczną życia. Niech lud Boży odczuje i zrozumie odpowiedzialność, jaka na nim spoczywa — konieczność wspierania instytucji Bożych.SS3 121.3

Bracia i siostry! Sprawicie radość Panu, jeżeli z całego serca, modlitwami i środkami materialnymi będziecie wspierać naszą akcję wydawniczą. Módlcie się rano i wieczorem, aby doznała ona najobfitszego błogosławieństwa Pańskiego. Nie wyzwalajcie krytyki, nie czyńcie przykrości, nie siejcie zniechęcenia ani zwątpienia. Nie szemrajcie, niech żadne skargi czy narzekania nie wychodzą z waszych ust! Pamiętajcie, że aniołowie słyszą te słowa. Wszyscy muszą zrozumieć, że nasze instytucje zostały ustanowione przez Boga. Kto je zniesławia, służąc własnym interesom, musi przed Bogiem zdać z tego rachunek. Bóg życzy sobie, by wszystko, co jest związane z Jego dziełem, było traktowane jak święta rzecz.SS3 121.4

Pan oczekuje, iż będziemy się więcej modlić, a mniej mówić. Próg niebios zalany jest światłem Jego chwały i On pozwoli temu światu świecić w sercu każdego, kto zajmie wobec Niego właściwą postawę.SS3 122.1

Każda instytucja będzie musiała toczyć walkę z przeciwnościami. Dopuszczane będą próby po to, by przetestować serca dzieci Bożych. Gdy jedno z narzędzi Pana napotka przeciwności, wtedy okaże się, ile w rzeczywistości zaufania pokładamy w Bogu i Jego dziele. Niech w takim czasie nikt nie widzi wszystkiego w najgorszym świetle, ani nie ma wątpliwości, nie okazuje niewiary! Nie krytykuje tych, którzy dźwigają brzemię odpowiedzialności. Niechaj rozmów, jakie prowadzicie w domu, nie zatruwa krytykowanie postępowania sług Pańskich. Rodzice, ulegający duchowi krytycyzmu, nie podają swoim dzieciom tego, co służy ich zbawieniu. Słowa rodziców osłabiają wiarę i zaufanie nie tylko dzieci, ale również osób starszych.SS3 122.2

Wszyscy okazują zbyt mało szacunku i czci dla rzeczy świętych. Szatan łączy się najchętniej z krytykującymi, podsycając niewiarę, niechęć, podejrzliwość i lekceważenie. Szatan jest stale w pracy, chce napełnić ludzi swoim duchem, zabić miłość, która wśród braci powinna być święcie podtrzymywana, zniszczyć zaufanie, wzniecić wrogość, doprowadzić do słownych utarczek i siania złych domysłów. Niechaj nie okaże się, że jesteśmy jego współpracownikami. Jedno, jedyne serce podatne na jego wpływ może rozsiać wiele ziaren niezadowolenia. W taki właśnie sposób można dokonać dzieła, którego niszczycielskie skutki nie dadzą się w pełni ujawnić obecnie, ale dopiero w wielkim dniu sądu ostatecznego.SS3 122.3

Chrystus oznajmia: “Kto zaś zgorszy jednego z tych małych, którzy wierzą we mnie, lepiej będzie dla niego, aby mu zawieszono u szyi kamień młyński i utopiono go w głębi morza. Biada światu z powodu zgorszeń! Wprawdzie zgorszenia muszą przyjść, lecz biada człowiekowi, przez którego zgorszenie przychodzi”. Mateusza 18,6.7. Słowa te nakładają na członków Kościoła wielką odpowiedzialność. Niechaj się strzegą, by wskutek nieuwagi wobec ludzi młodych jeszcze w wierze i wskutek siania ziaren zwątpienia i niewiary z namowy szatana, nie okazali się winnymi ruiny choćby jednej duszy. “I prostujcie ścieżki dla nóg swoich, aby to, co chrome, nie zboczyło, ale raczej uzdrowione zostało. Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana. Bacząc, żeby nikt nie pozostał z dala od łaski Bożej, żeby jakiś gorzki korzeń, rosnący w górę, nie wyrządził szkody i żeby przezeń nie pokalało się wielu”. Hebrajczyków 12,13-15.SS3 122.4