Dla najbardziej beznadziejnych, 14 sierpień

“A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni”. 1 Piotra 3,8.CBL 234.1

Chrystus przyszedł, aby położyć zbawienie w zasięgu wszystkich. Na krzyżu Golgoty zapłacił nieskończoną cenę odkupienia za zgubiony świat. (...) Jego misja była skierowana do grzeszników, wszelkiego rodzaju grzeszników, z wszystkich języków i narodów. (...) Najbardziej błądzący, najbardziej grzeszny nie został pominięty; Chrystus działał szczególnie dla tych, którzy najbardziej potrzebowali przyniesionego przez Niego zbawienia. Im większa ich potrzeba zmiany, tym głębsze było Jego zainteresowanie, współczucie i gorliwość w działaniu. Jego wielkie serce miłości było poruszone do głębi tymi, których stan był najbardziej beznadziejny i którzy najbardziej potrzebowali Jego przekształcającej łaski. (...)CBL 234.2

Powinniśmy pielęgnować ducha, w którym Chrystus pracował dla ratowania błądzących. Oni są Mu równie drodzy jak my. Są równie godni stać się trofeami Jego łaski i dziedzicami królestwa. Jednak są wystawieni na pułapki przebiegłego wroga, narażeni na niebezpieczeństwo i skażenie, a bez zbawiennej łaski Chrystusa czeka ich pewna klęska. Gdybyśmy patrzyli na tę sprawę we właściwym świetle, jakże wielka byłaby nasza gorliwość i jak liczne nasze ofiarne wysiłki, abyśmy mogli się zbliżyć do tych, którzy potrzebują naszej pomocy, modlitw, współczucia i miłości! (...) Jeśli nasze serca są złagodzone i opanowane przez łaskę Chrystusa, jaśniejące poczuciem Bożej dobroci i miłości, to w naturalny sposób będą z nich wypływać miłość, współczucie i czuła troska o bliźnich. — Testimonies for the Church V, 603-606 [Świadectwa dla zboru V, 603-606].CBL 234.3

Przybliżcie się do wielkiego serca współczującej miłości i pozwólcie, by strumień boskiego współczucia przepłynął do waszych serc, a od was do serc innych ludzi. Niechaj dobroć i miłosierdzie, jakie Jezus objawiał w swoim wspaniałym życiu, będą dla nas przykładem tego, jak mamy traktować bliźnich, zwłaszcza naszych braci w Chrystusie. (...) Nigdy, przenigdy nie bądźcie ludźmi bez serca, zimnymi, niesympatycznymi i krytykanckimi. Nigdy nie traćcie okazji, by powiedzieć słowo zachęty i natchnąć nadzieją. Nie jesteśmy w stanie opisać, jak dalekosiężny wpływ mogą wywrzeć miłe, uprzejme słowa i nasze chrześcijańskie starania, by ulżyć innym w ich brzemionach. Błądzący mogą zostać pozyskani jedynie przez ducha cichości, łagodności i czułej miłości. — Testimonies for the Church V, 612-613 [Świadectwa dla zboru V, 612-613].CBL 234.4