Kiedy przychodzi ucisk, 22 marzec

“Gdy znalazł się w ucisku, błagał Pana, swojego Boga, ukorzył się bardzo przed obliczem Boga swoich ojców”. 2 Kronik 33,12.CBL 89.1

Chrystus mówi: “Na świecie ucisk mieć będziecie”. Jana 16,33. Jednak w Nim możemy mieć pokój. Próby, którym poddani są chrześcijanie w smutku, przeciwnościach i zniewagach, są środkiem wyznaczonym przez Boga, by oddzielić plewy od ziarna. Nasza pycha, egoizm, złe namiętności i umiłowanie przyjemności świata muszą zostać pokonane. Dlatego też Bóg zsyła nam uciski, by wypróbować nas i pokazać nam zło istniejące w naszym charakterze. Musimy zwyciężyć przez Jego siłę i łaskę, abyśmy stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, które jest na świecie w pożądliwościach. Apostoł Paweł mówi: “Nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały, nam, którzy nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne”. 2 Koryntian 4,17-18. Uciski, krzyże, pokusy, przeciwności i przeróżne próby to Boże narzędzia służące naszemu oczyszczeniu, uświęceniu i przygotowaniu do niebiańskiego spichlerza. — Testimonies for the Church III, 115 [Świadectwa dla zboru III, 115].CBL 89.2

Wiele naszych ucisków zostało dopuszczonych w mądrości Bożej, by przybliżyć nas do tronu łaski. Bóg zmiękcza i czyni poddanymi swoje dzieci przez smutki i trudne doświadczenia. Ten świat jest Bożym warsztatem, w którym Bóg przygotowuje nas do niebiańskich przybytków. Obrabia ostrzem dłuta nierówności naszych serc, aby dopasować nas do naszego miejsca w niebiańskiej budowli. Przez uciski i nieszczęścia chrześcijanin ostaje oczyszczony i wzmocniony, rozwijając charakter na wzór dany przez Chrystusa. — Testimonies for the Church IV, 143 [Świadectwa dla zboru IV, 143].CBL 89.3

Niechaj tak bolesne dla nas uciski staną się dla nas nauką dążenia ku wyznaczonej nagrodzie, do której powołani zostaliśmy w Chrystusie. Zaczerpnijmy otuchę z myśli, że Pan wkrótce przychodzi. Niech ta nadzieja cieszy nasze serca. — Testimonies for the Church IX, 287 [Świadectwa dla zboru IX, 287].CBL 89.4