Rozdział 12 — Aniołowie są zdumieni
[]
Aniołowie są zdumieni tym, że ludzie tak lekko i obojętnie patrzą na żywotne prawdy, które tak wiele znaczą dla grzesznika i nadal są ochotnymi poddanymi w niewoli szatana i grzechu, podczas gdy tak wiele zostało zniesione przez boską osobę Syna Bożego. O, żebyśmy tak rozwijali w sobie nawyki rozmyślania nad samozaparciem i pełnym poświęcenia życiem Chrystusa, dopóki nie posiądziemy głębokiego poczucia nieznośnego charakteru grzechu i nie znienawidzimy go jako czegoś ohydnego.WP1 103.1
Niech umysł zostanie pobudzony do wdzięczności za to, że przez Chrystusa Jezusa Ojciec jest wiemy w wypełnieniu obietnicy przebaczenia wszelkiego grzechu. Jego miłosierdzie i jego miłość są wiecznym zapewnieniem, gdy patrzymy na Chrystusa wywyższonego na krzyżu Kalwarii. Czy indywidualnie dojdziemy do zrozumienia, tak dalece jak jesteśmy zdolni pojąć tę prawdę, że Bóg Jahwe miłuje i przebacza nam, jeśli wierzymy i miłujemy Jezusa?WP1 103.2
O, cóż za wspaniała prawda! Bóg czeka, by przebaczyć wszystkim, którzy w skrusze do niego przychodzą. Głoście o tym. Wznoście Jezusa wysoko, aby lud mógł go ujrzeć...WP1 103.3
W darach ofiarnych Żydzi widzieli symbol Chrystusa, którego krew została przelana dla zbawienia świata. Wszystkie te ofiary miały przedstawiać Chrystusa i miały utwierdzać w ich sercach wielką prawdę, że jedynie krew Jezusa Chrystusa oczyszcza od wszelkiego grzechu, a bez przelania krwi nie ma odpuszczenia grzechów. Niektórzy zastanawiają się, dlaczego Bóg życzył sobie tak wielu ofiar i w żydowskiej ekonomii wyznaczył ofiarę z tak wielu krwawiących ofiar.WP1 103.4
Każda umierająca ofiara była symbolem Chrystusa. Lekcja ta była wpajana w umysł i serce w najbardziej uroczystej, świętej ceremonii i była zdecydowanie wyjaśniana przez kapłanów. Ofiary były wyraźnie zaplanowane przez samego Boga, aby uczyć tej wielkiej i doniosłej prawdy, że jedynie przez krew Chrystusa jest przebaczenie grzechów.WP1 103.5
Ta wielka i zbawcza prawda jest często powtarzana w obecności wierzących i niewierzących, a mimo to aniołowie ze zdumieniem przyglądają się obojętności ludzi, dla których te prawdy znaczą tak wiele. Jakże mało objawiane jest to, że kościół odczuwa moc wspaniałego planu odkupienia. Jakże niewielu czyni żywą rzeczywistością tę prawdę, że jedynie przez wiarę w oczyszczającą krew Jezusa Chrystusa jest przebaczenie grzechów, jakie przylgnęły do ludzkich istot niczym wstrętny trąd.WP1 104.1
Jakież głębie myśli powinno to rozbudzać w każdym umyśle! On nie potrzebował dla siebie żadnego cierpienia dla dokonania zadośćuczynienia. Głębia jego cierpienia była proporcjonalna do dostojeństwa jego osoby i jego bezgrzesznego, wzniosłego charakteru. — Letter 43, 1892.WP1 104.2
Spazmatyczna pokuta
“Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną. Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na jego tronie”. Objawienie 3,20-21.WP1 104.3
Niektórzy mogą powiedzieć: Dlaczego to poselstwo tak nieustannie rozbrzmiewa w naszych uszach? To dlatego, że nie pokutowaliście gruntownie. Nie żyjecie w Chrystusie i Chrystus nie mieszka w was. Gdy jeden bożek zostaje usunięty z duszy, szatan ma przygotowanego innego na jego miejsce. O ile nie poświęcicie się całkowicie Chrystusowi i nie będziecie żyli w duchowej łączności z nim, o ile nie uczynicie go swoim doradcą będziecie stale przekonywali się, że wasze serce, otwarte na złe myśli, łatwo odwrócić od służby Bogu do służby własnemu “ja”.WP1 104.4
Możecie czasami odczuwać pragnienie pokutowania. Jednak o ile zdecydowanie się nie poprawicie i nie zastosujecie w praktyce prawd, jakich się nauczyliście, o ile nie będziecie mieli aktywnej, działającej wiary, wiary, która nieustannie wzrasta w siłę, wasza pokuta będzie jak poranna rosa. Nie przyniesie ona duszy trwałej ulgi. Pokuta wywoływana przez spazmatyczne posługiwanie się uczuciami jest godną pożałowania, ponieważ jest ona zwodnicza. Gwałtowne posługiwanie się uczuciami, nie przynoszące spokojnych owoców sprawiedliwości, pozostawia was w stanie gorszym od poprzedniego.WP1 104.5
Każdego dnia kusiciel będzie na waszej ścieżce z jakimś zwodniczym, budzącym zaufanie usprawiedliwieniem dla waszego służenia samemu sobie, waszego dogadzania sobie i ponownie wpadniecie w stare zwyczaje, zaniedbując dzieło służenia Bogu, dzięki któremu zyskalibyście nadzieję, otuchę i pewność.WP1 105.1
Bóg wzywa do ochotnej służby — służby inspirowanej miłością Jezusa w sercu. Bóg nigdy nie jest zadowolony z wymuszonej, samolubnej służby. On wymaga całego serca, niepodzielnych uczuć oraz całkowitej wiary i zaufania w jego moc do zbawienia od grzechu...WP1 105.2
Bóg uczci i podtrzyma każdą oddaną, szczerą duszę, która stara się kroczyć przed nim w doskonałości łaski Chrystusa. Pan Jezus nigdy nie zostawi ani nie porzuci ani jednej pokornej, drżącej duszy. Czy wierzymy, że Bóg będzie działał w naszych sercach, że jeśli pozwolimy mu to zrobić, On uczyni nas czystymi i świętymi przez swoją obfitą łaskę, przysposabiając nas do roli jego współpracowników? Czy możemy z żywym, uświęconym zrozumieniem docenić moc obietnic Bożych i przywłaszczyć je sobie indywidualnie, nie dlatego że jesteśmy godni, ale dlatego że Chrystus jest godny, nie dlatego że jesteśmy sprawiedliwi, ale dlatego że przez żywą wiarę domagamy się sprawiedliwości Chrystusa dla nas? — Manuscript 125, 1901.WP1 105.3