Utracona łaska Boża

Poprzez bunt i odstępstwo człowiek utracił Bożą łaskę, a nie swoje prawa, ponieważ nie miałby żadnej wartości, gdyby nie został nią obdarzony w umiłowanym Synu Bożym. Kwestia ta musi zostać zrozumiana. Utracił on te przywileje, które Bóg dał mu w Swoim miłosierdziu jako dobrowolny dar, powierzony w zarządzanie skarb, który miał być używany dla rozwoju Jego sprawy i dla Jego chwały, dla pożytku stworzonych przez Niego istot. W chwili gdy robotnik Boży odmówił posłuszeństwa prawom Bożego królestwa, stał się nielojalny wobec Bożego rządu i uczynił siebie całkowicie niegodnym wszelkich błogosławieństw, jakie Bóg mu wyświadczył.WU 21.2

Takie było stanowisko ludzkiej rasy po tym, gdy człowiek oddzielił się od Boga poprzez przestępstwo. Tak więc nie miał on już dłużej prawa do haustu powietrza, promienia słonecznego czy też okruchu pożywienia. A powodem, dla którego człowiek nie został unicestwiony było to, że Bóg tak go umiłował, iż uczynił dar Swego umiłowanego Syna, ażeby Ten doznał kary za jego przestępstwo. Chrystus zaproponował, że stanie się poręczycielem i zastępcą człowieka, ażeby człowiek, poprzez niezmierną łaskę, otrzymał kolejną szansę — drugie wypróbowanie — mając za przestrogę doświadczenie Adama i Ewy jako ostrzeżenie przed przestąpieniem prawa Bożego tak, jak oni to zrobili. A skoro człowiek cieszy się błogosławieństwami Bożymi w darze światła słonecznego i darze pożywienia, powinien kłaniać się Bogu z wdzięcznością, bo wszystko pochodzi od Boga. Wszystko, co jest Mu zwracane, jest jedynie Jego własnością, bo to On ją dał.WU 22.1

Człowiek złamał prawo Boże, a poprzez Odkupiciela na innej zasadzie otrzymał nowe obietnice. Wszelkie błogosławieństwa muszą przyjść poprzez Pośrednika. Teraz każdy członek ludzkiej rodziny jest oddany całkowicie w ręce Chrystusa, i wszystko, cokolwiek posiadamy w tym życiu — czy jest to dar pieniędzy, domów, ziemi, mocy rozumowania, siły fizycznej, talentów intelektualnych oraz błogosławieństwa życia przyszłego — umieszczone są w naszym posiadaniu jako Boże skarby, które mają być wiernie używane dla dobra własnego i bliźnich. Każdy dar jest opieczętowany krzyżem i nosi wizerunek oraz napis Jezusa Chrystusa. Wszystkie rzeczy pochodzą od Boga. Od najmniejszych korzyści do największego błogosławieństwa, wszystkie przepływają przez jeden Kanał — nadludzkie wstawiennictwo skropione krwią, której wartości nie da się oszacować, ponieważ było to życie Boże w Jego Synu.WU 22.2

A zatem ani jedna dusza nie może dać Bogu czegokolwiek, co już nie jest Jego. Zapamiętajcie to: “Od ciebie pochodzi to wszystko i daliśmy tylko to, co z twojej ręki mamy”. 1 Kronik 29,14. Gdziekolwiek idziemy, musimy głosić ludziom, że nie posiadamy niczego, nie możemy ofiarować niczego w wartości, w pracy, w wierze, czego najpierw nie otrzymaliśmy od Boga i na czym może On w każdej chwili położyć Swą rękę i powiedzieć: To jest Moje — powierzyłem wam dary, błogosławieństwa i talenty nie po to, aby was wzbogacić, lecz dla mądrego udoskonalania na pożytek świata.WU 23.1