To, czego nie może uczynić człowiek

Człowiek nie może dokonać żadnych godnych pochwały czynów, które przyniosłyby mu jakąkolwiek chwałę. Ludzie mają w zwyczaju wysławianie i wychwalanie ludzi. Wzdragam się, gdy to widzę lub o tym słyszę, ponieważ zostało mi objawione niemało przypadków, gdzie życie prywatne i wewnętrzne dzieło serc takich właśnie ludzi jest pełne samolubstwa. Są oni zepsuci, zbrukani, nikczemni; i nic, co pochodzi z wszystkich ich czynów, nie może dodać im wartości w oczach Boga, ponieważ wszystko, co czynią, jest dla Niego obrzydliwością. Nie może być żadnego prawdziwego nawrócenia bez porzucenia grzechu i bez dostrzegania obrzydliwości charakteru grzechu. Z przenikliwością postrzegania, nigdy nieosiągalną dla śmiertelnego wzroku, aniołowie Boży dostrzegają, że istoty skrępowane niszczycielskimi wpływami, z nieczystymi duszami i rękami, decydują o swoim przeznaczeniu dla wieczności; a mimo to wielu ma niewielkie zrozumienie tego, co stanowi grzech i co jest lekarstwem.WU 25.2

Słyszymy, jak odnośnie nawrócenia duszy naucza się tak wielu poglądów, które nie są prawdą. Uczy się ludzi myśleć, że jeśli człowiek pokutuje, zostanie mu wybaczone, sądząc, że pokuta jest drogą, drzwiami do nieba, że w pokucie jest pewna zagwarantowana wartość, dzięki której można kupić sobie przebaczenie. Czy człowiek może pokutować z samego siebie? Nie bardziej niż może sam sobie przebaczyć. Łzy, westchnienia, postanowienia — one wszystkie są jedynie właściwym wykorzystaniem zdolności, jakie Bóg dał człowiekowi i odwróceniem się od grzechu ku poprawie życia, które należy do Boga. Gdzie w człowieku znajduje się zasługa, która przyniesie mu zbawienie lub która postawi przed Bogiem coś, co jest wartościowe i doskonałe? Czy ofiarowanie pieniędzy, domów, ziemi umieści cię na liście zasługujących? To niemożliwe!WU 26.1

Niebezpieczne jest, odnośnie usprawiedliwienia przez wiarę, gdy wierze przypisuje się zasługę. Gdy przyjmujesz sprawiedliwość Chrystusa jako wolny dar, jesteś usprawiedliwiony za darmo przez odkupienie Chrystusa. Czym jest wiara? “Jest gruntem tych rzeczy, których się spodziewamy i dowodem rzeczy niewidzialnych”. Hebrajczyków 11,1 (BG). Jest to zgoda rozumu na słowa Boże, która scala serce w ochotnym poświęceniu i służbie Bogu; Temu, który dał rozum, Temu, który poruszył serce, Temu, który pierwszy skłonił umysł do spoglądania na Chrystusa na krzyżu Kalwarii. Wiara jest oddaniem Bogu mocy intelektualnych, poddaniem umysłu i woli Bogu, i uznaniem Chrystusa za jedyne drzwi, przez które można wejść do Królestwa Niebios.WU 26.2

Gdy ludzie nauczą się, że nie mogą uzyskać sprawiedliwości poprzez wartość własnych uczynków i zaczną spoglądać ze stanowczym i całkowitym spoleganiem na Jezusa Chrystusa jako swą jedyną nadzieję, to wówczas nie będzie tak wiele własnego “ja” i tak mało Jezusa. Dusze i ciała są zbezczeszczone i zbrukane przez grzech, serce pozostaje w oddzieleniu od Boga, a mimo to wielu zmaga się w swych ograniczonych możliwościach, by zdobyć zbawienie przez dobre uczynki. Myślą, że Jezus wykona pewną część zbawienia, a oni muszą wykonać resztę. Muszą oni przez wiarę ujrzeć sprawiedliwość Chrystusa jako swoją jedyną nadzieję na życie doczesne i wieczne.WU 27.1