Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Wiara i uczynki

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 9 — Jakość naszej wiary

    [Kazanie wygłoszone przez Ellen G. White w Ottawie, Kansas, w sabat 11 maja 1889 r, zaledwie kilka miesięcy po konferencji w Minneapolis, prezentujące jej prostą i praktyczną wykładnię tematu. W kartotece jako Manuscript 1, 1889 r. Tekst: Jana 3,1-16, przeczytany przez mówcę.]

    Gdyby w całym Piśmie nie napisano niczego więcej, co zdecydowanie wskazywałoby drogę do nieba, to odnajdujemy to w tych słowach. Mówią nam one czym jest nawrócenie. Mówią nam, co musimy zrobić, aby być zbawieni. I chcę wam powiedzieć, moi przyjaciele, że uderza to bezpośrednio w sedno powierzchownego dzieła w religijnym świecie. Uderza bezpośrednio przeciwko idei, że możesz stać się dzieckiem Bożym bez jakiejkolwiek szczególnej przemiany. Jeśli prawda Boża znalazła miejsce w naszych sercach, to dokonana zostaje w nas zdecydowana zmiana, ponieważ ma ona moc uświęcającą życie i charakter. Gdy widzimy owoce sprawiedliwości w tych, którzy twierdzą, że posiedli znajomość wyższej prawdy, podobnie jak my twierdzimy, to wtedy widoczny będzie sposób działania, który poświadczy, że uczyliśmy się od Chrystusa.WU 71.1

    Gdy Chrystus, Nadzieja Izraela, został zawieszony na krzyżu i podniesiony tak, jak powiedział to Nikodemowi, nadzieja uczniów umarła wraz z Jezusem. Nie potrafili wyjaśnić tego zdarzenia. Nie mogli zrozumieć tego wszystkiego, co wcześniej im powiedział Chrystus.WU 71.2

    Jednak po zmartwychwstaniu ich nadzieje i wiara zostały ponownie wzbudzone i wyszli głosząc Chrystusa i to Tego ukrzyżowanego. Mówili o tym, jak przez nieprawe ręce Pan życia i chwały został pojmany i ukrzyżowany, lecz powstał z umarłych. I w ten sposób z wielką śmiałością wypowiadali słowa życia, którym ludzie wielce się dziwili.WU 71.3

    Faryzeusze i ci, którzy słyszeli uczniów śmiało głoszących Jezusa jako Mesjasza, zrozumieli, że byli oni z Jezusem i uczyli się od Niego. Mówili dokładnie tak, jak mówił Jezus. W ten sposób poświadczyli, że uczyli się oni od Jezusa. A jak sprawa ta przedstawiała się z Jego uczniami na przestrzeni dziejów świata? Otóż uczyli się oni od Jezusa, byli w Jego szkole, byli Jego studentami i nauczyli się lekcji przekazywanych przez Chrystusa dotyczących żywego związku, jaki dusza ma z Bogiem. Ta żywa wiara jest niezbędna do naszego zbawienia po to, abyśmy mogli uchwycić się zasług krwi ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Zbawiciela, Chrystusa, naszej sprawiedliwości.WU 72.1

    Wydaje się, że pochmurna atmosfera zebrała się wokoło duszy człowieka i zalęgła się w umyśle. Niemalże niemożliwe jest przebicie się przez tę atmosferę wątpliwości i niewiary. Niemalże niemożliwe jest obudzenie jego żywotnego zainteresowania tak, aby mógł zrozumieć, co musi uczynić, aby był zbawiony.WU 72.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents