Dwie lekcje

Jeśli dusza ma zostać oczyszczona, uszlachetniona i dopasowana do niebiańskich zasad dworu, to trzeba nauczyć się dwóch lekcji — samopoświęcenia i samokontroli. Niektórzy uczą się tych ważnych lekcji łatwiej niż inni, ponieważ są wyćwiczeni przez prostą dyscyplinę, jaką daje im Pan w łagodności i miłości. Inni wymagają powolnej dyscypliny cierpienia, aby oczyszczający ogień mógł oczyścić ich serca z dumy i polegania na sobie, z ziemskiej namiętności i samolubstwa, aby pojawiło się prawdziwe złoto charakteru i aby mogli stać się zwycięzcami poprzez łaskę Chrystusa.WU 94.4

Miłość Boża wzmocni duszę, a poprzez skuteczność zasług krwi Chrystusa możemy ostać się nietknięci pośród ognia pokusy i próby, lecz żadna inna pomoc nie przyniesie korzyści ku zbawieniu poza Chrystusem, naszą sprawiedliwością, który stał się dla nas mądrością, uświęceniem i odkupieniem.WU 95.1

Prawdziwe uświęcenie to nic więcej czy mniej niż miłowanie Boga z całego serca, chodzenie w Jego przykazaniach i zarządzeniach bez skazy. Uświęcenie nie jest emocją, lecz zrodzoną w niebie zasadą, która sprowadza wszystkie namiętności i pragnienia pod kontrolę Ducha Bożego, a dzieło to jest dokonane przez naszego Pana i Zbawiciela.WU 95.2

Fałszywe uświęcenie nie wysławia Boga, lecz prowadzi tych, którzy je sobie przypisują, do wychwalania i wysławiania samych siebie. Wszystko to, co składa się na nasze doświadczenie, czy to radość czy smutek, co nie odzwierciedla Chrystusa i nie wskazuje na Niego jako swego autora, przynosząc Mu chwałę i usuwając z pola widzenia własne ja, to wszystko nie jest prawdziwym chrześcijańskim doświadczeniem.WU 95.3

Gdy łaska Chrystusa zostaje zaszczepiona w duszy przez Ducha Świętego, jej posiadacz stanie się pokorny w duchu i będzie szukał towarzystwa tych, których rozmowa toczy się na temat rzeczy niebiańskich. Wtedy Duch przywoła zasługi Chrystusa, ukaże je nam i będzie wychwalał nie odbiorcę, lecz Dawcę. Jeśli zatem masz w swoim sercu święty pokój Chrystusa, twoje usta będą wypełnione wychwalaniem i dziękczynieniem dla Boga. Tematem twoich myśli czy rozmowy nie będą twoje modlitwy, wypełnianie obowiązku, życzliwość, samozaparcie, lecz będziesz wywyższał Tego, który oddał za ciebie Samego Siebie wtedy, gdy byłeś jeszcze grzesznikiem. Powiesz: “Oddaję siebie Jezusowi. Znalazłem Tego, o którym pisał Mojżesz w prawie i prorocy.” Gdy Go będziesz wychwalać, otrzymasz drogocenne błogosławieństwo, a wszelka chwała i cześć za to, co dokonane zostało za twoim pośrednictwem, zostanie oddana z powrotem Bogu.WU 95.4