Rozdział 19 — Opinie i zwyczaje mają być podporządkowane Słowu Bożemu
[]
Jest wielu takich, którzy twierdzą, że zostali poświęceniu Bogu, a mimo to gdy przedstawiany jest im wielki standard sprawiedliwości, stają się podekscytowani i objawiają ducha, który dowodzi, że nic nie wiedzą o tym, co to znaczy być uświęconym. Nie mają umysłu Chrystusowego, ponieważ ci, którzy są prawdziwie uświęceni, będą szanowali i okazywali posłuszeństwo Słowu Bożemu skoro tylko zostanie im ono otwarte oraz będą wyrażali silne pragnienie poznania tego, co jest prawdą w każdym punkcie doktryny. Radość i podniecenie nie są dowodem uświęcenia. Twierdzenie: “Jestem zbawiony, jestem zbawiony” nie dowodzi, że dusza jest zbawiona lub uświęcona.WU 133.1
O wielu takich, którzy są wielce podekscytowani, mówi się, że są uświęceni, podczas gdy nie mają oni żadnego pojęcia o tym, co oznacza to określenie, ponieważ nie znają Pism ani mocy Bożej. Pochlebiają sobie, że żyją w zgodności z wolą Bożą, ponieważ czują się szczęśliwi, lecz gdy zostaną wypróbowani, gdy zastosuje się Słowo Boże do ich doświadczenia, zatykają swe uszy przed słuchaniem prawdy, mówiąc: “Jestem uświęcony”, i to kładzie kres dyskusji. Nie mają oni nic do czynienia z badaniem Pism w celu poznania co jest prawdą i dowodzą, że straszliwie zwodzą sami siebie. Uświęcenie oznacza znacznie więcej niż uczuciowe uniesienie.WU 133.2
Podekscytowanie nie jest uświęceniem. Całkowita zgodność z wolą naszego Ojca, który jest w niebie, jest jedynie uświęceniem, a wola Boża jest wyrażona w Jego świętym prawie. Zachowywanie wszystkich przykazań Bożych jest uświęceniem. Okazywanie się dziećmi posłusznymi Słowu Bożemu jest uświęceniem. Słowo Boże ma być naszym przewodnikiem, a nie opinie i poglądy ludzi. Niech ci, którzy chcą być prawdziwie uświęceni, badają Słowo Boże z cierpliwością, z modlitwą i z pokorną skruchą duszy. Niech pamiętają, że Jezus modlił się: “Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą”. Jana 17,17.WU 133.3