“Nikt nie może dwom panom służyć” — Mateusza 6,24a

Chrystus nie mówi, że człowiekowi nie wolno, ale że nie może służyć dwóm panom. Sprawy Boże nie mają nic wspólnego z interesem mamony. W miejscu, w którym sumienie każe chrześcijaninowi powstrzymać się, zaprzeć samego siebie, człowiek światowy przekracza granicę, by oddać się swym egoistycznym skłonnościom. Po jednej stronie granicy stoi zapierający się siebie naśladowca Chrystusa, zaś po drugiej ten, który ulega namiętnościom, hołduje ziemskim modom i oddaje się zakazanym przyjemnościom; po tej stronie nie ma miejsca dla chrześcijanina.NNJ 85.1

Nie da się zająć pozycji neutralnej, tak by nie miłować Boga i nie służyć przeciwnikowi sprawiedliwości. Chrystus musi żyć w sercach swych naśladowców, używać ich zdolności i talentów. Swą wolę muszą poddać Jego woli i działać w Jego Duchu. Wtedy już nie oni żyją, ale żyje w nich Chrystus. Człowiek, który nie odda się Bogu całkowicie, znajduje się pod wpływem innej mocy i słucha podszeptów zupełnie innego głosu. Połowiczna służba stawia go po stronie wroga i czyni udanym sojusznikiem zastępów ciemności. Kto twierdzi, że jest żołnierzem Chrystusa, a sprzymierza się z szatanem, działając na jego korzyść, ten okazuje się wrogiem Jezusa. Zawodzi święte zaufanie. Staje się ogniwem między szatanem a żołnierzami Chrystusa, przez które wróg niestrudzenie pracuje, by wykraść serca wiernych.NNJ 85.2

Największym bastionem zła na ziemi nie jest występne życie grzesznika czy zdeprawowanego wyrzutka społecznego, lecz tego, który sprawia wrażenie cnotliwego i czcigodnego, a w rzeczywistości pielęgnuje grzech i pobłaża swoim słabościom. Dla duszy, która zmaga się z potężną pokusą, drżąc na skraju jej przepaści, przykład takiej osoby jest największą zachętą do grzechu. Człowiek obdarzony wyższym pojmowaniem życia, prawdy i moralności, który świadomie przestępuje choćby jedno Boże prawo, czyni swe szlachetne zdolności zachętą do grzechu. Geniusz, talent, współczucie, wspaniałomyślne i miłosierne uczynki mogą stać się szatańską przynętą, wabiącą dusze nad przepaść ruiny obecnego i przyszłego życia.NNJ 86.1

“Nie miłujcie świata ani tych rzeczy, które są na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nic ma w nim miłości Ojca. Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata”. 1 Jana 2,15-16.NNJ 86.2