“Strzeżcie się fałszywych proroków” — Mateusza 7,15

Powstaną fałszywi nauczyciele, by odwieść was od wąskiej drogi i ciasnej bramy. Wystrzegajcie się ich. Ukryci w owczym odzieniu, wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Jezus podsuwa nam pewien sprawdzian, którym można odróżnić nauczycieli prawdziwych od fałszywych: “Po ich owocach poznacie ich. Czyż zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi?” Mateusza 7,16.NNJ 129.1

Nie poznamy ich po pięknej, sprawiedliwej mowie lub płomiennych wyznaniach. To Słowo Boże jest sprawdzianem. “A co dotyczy zakonu i objawienia: Jeżeli tak nie powiedzą, to nie zabłyśnie dla nich jutrzenka”. Izajasza 8,20. Jakie poselstwo niosą ci nauczyciele i czy napełnia nas ono szacunkiem i bojaźnią Pańską? Czy budzi miłość do Boga, okazywaną w posłuszeństwie Jego przykazaniom? Kto nie przywiązuje wagi do prawa moralnego, kto lekko traktuje Boże nakazy, kto łamie choćby najmniejsze z Jego przykazań i tak samo naucza innych, ten traci wszelką wartość i szacunek w oczach nieba. Wykonuje dzieło, które zapoczątkował książę ciemności — Boży wróg.NNJ 129.2

Nie każdy, kto wyznaje imię Jezusa i nosi Jego tarczę, jest chrześcijaninem. Przy końcu okaże się, że wielu z tych, którzy nauczali w moim imieniu — mówi Jezus — nie wejdzie do królestwa. “W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie”. Mateusza 7,22-23.NNJ 129.3

Wielu ludzi uważa, że postępuje właściwie, podczas gdy są w błędzie. Twierdzą, że Chrystus jest ich Panem, dokonują wielkich rzeczy — rzekomo w Jego imieniu -a w rzeczywistości czynią bezprawie. “[...] kłamstwa są w ich ustach, przytakują [...]. lecz ich serce lgnie do nieuczciwych zysków”. Tego, kto zwiastuje Słowo Boże, uważają za “[...] piewcę miłości z pięknym głosem i pełną wdzięku grą na strunach lutni; oni wprawdzie słuchają [...] słów, lecz według nich nie postępują”. Ezechiela 33,31-32.NNJ 129.4

Sama deklaracja uczniostwa jest bez wartości. Wielu błędnie interpretuje zbawienną wiarę w Chrystusa. “Wystarczy, że uwierzysz — mawiają — a przykazania nie są ci potrzebne”. Jednak wiara, która nie prowadzi do posłuszeństwa, jest zaledwie teorią. Apostoł Jan powiedział: “Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma”. 1 Jana 2,4. Niech nikt nie sądzi, że świadectwem autentyczności czynów i głoszonych prawd są szczególne znaki lub cudowne objawienia. Możemy poznać, że człowiek, który lekko traktuje Słowo Boże, a odczucia, emocje i obrzędy przedkłada ponad Boże standardy, nie posiada światła Chrystusowego.NNJ 130.1

Sprawdzianem uczniostwa jest posłuszeństwo. Dowodem prawdziwości zapewnień o miłości do Boga jest zachowywanie Jego przykazań. Jeśli przyjmowana do serca prawda niszczy panujący w nim grzech, oczyszcza splamioną duszę i uświęca charakter, wówczas poznajemy, że jest to prawda Boża. Jeśli w naszym życiu widać życzliwość, uprzejmość, serdeczność i współczucie, jeśli serce raduje się z posłuszeństwa Bożemu prawu, jeśli wywyższamy nie siebie, lecz Chrystusa, wówczas wiemy, że nasza wiara jest właściwa. “A z tego wiemy, że go znamy, jeśli przykazania jego zachowujemy”. 1 Jana 2,3.NNJ 130.2