Niebezpieczeństwo chybienia celu

Gdy zakładamy restauracje, grozi nam niebezpieczeństwo, że stracimy z oczu najważniejszy rodzaj pracy, jaka powinna być wykonana. Prowadząc biznesową część całego przedsięwzięcia, pracownicy mogą zapomnieć o dziele zbawienia dusz. Istnieje niebezpieczeństwo, że prowadzenie interesu wyprze element duchowy.MPM 289.1

Wiele dobrego jest wynikiem działania restauracji. Uczy się ludzi, aby zrezygnowali z mięsa i innych szkodliwych elementów diety. Ale kogo karmi się chlebem życia? Czy zamiar Boży zostaje spełniony, jeśli wynikiem tej pracy nie są żadne nawrócenia? Jest czas, aby zarządzić postój, żebyśmy czasem nie spożytkowali naszej energii na prowadzenie działalności, która w nikłym stopniu przyczynia się do przygotowania ludu na przyjście Pana.MPM 289.2

Jedynym celem zakładania restauracji było usunięcie uprzedzeń z umysłów ludzi i pozyskanie ich dla prawdy. Ten sam wysiłek włożony w dystrybucję naszych publikacji i w wykonywanie pracy ewangelizacyjnej przyczyniłby się o wiele bardziej do zbawienia dusz.MPM 289.3

Należy wykonywać osobistą pracę

Pracownicy naszych restauracji nie wykonują osobistej pracy, jaką powinni wykonywać, aby przedstawić prawdę osobom przychodzącym spożyć posiłek. I w pewnych kwestiach na umysły pracowników wywierany jest wpływ, który nie sprzyja wzrostowi w łasce.MPM 289.4

Samo pożywienie nie uświęci dusz tych, którzy obsługują. Czy spełniają się te słowa? “[...] gdyż ewangelia zwiastowana wam przez nas, doszła was nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania; [...] tak iż staliście się wzorem dla wszystkich wierzących [...]. Od was bowiem rozeszło się Słowo Pańskie [...] na każdym miejscu”. 1 Tesaloniczan 1,5-8.MPM 289.5

Oto dzieło do wykonania, jakie Bóg dla nas nakreślił. Czy jest ono wykonywane? Czy w naszych restauracjach zatrudnieni są pracownicy o wystarczającej sile duchowej, aby mogli się oprzeć pokusom, z jakimi spotkają się w miastach?MPM 289.6

Powinniśmy bardziej pragnąć przyjęcia Ducha Świętego jako naszego nauczyciela, a mniej dążyć do wykonywania w ludzkiej mądrości dzieła, z którym wiąże się tak duża odpowiedzialność.MPM 290.1

Nasza młodzież powinna być zaangażowana do pracy tam, gdzie jej zdolności będą wykorzystane w najlepszy sposób. Ma być tam, gdzie może kontynuować Chrystusowe dzieło zbawienia dusz. Nie powinna wykonywać pracy, w której wciąż będzie na przegranej pozycji, pracy, z której nikt nie dojdzie do poznania prawdy.MPM 290.2

Przydatność określona wynikami

To nie duża liczba posiłków, jakie wydajemy, przynosi chwałę Bogu. Jaka jest z tego korzyść, jeśli ani jedna osoba nie nawróci się, aby uradować serca pracowników?MPM 290.3

Zadano pytanie: Ile warta jest ta cała praca, którą wykonano? Czy miała ona uświęcający wpływ na umysły pracowników, czy też była raczej sposobem poddawania ich pokusom, które zniszczyły ich pokój i nadzieję?MPM 290.4

Niech nasi pastorzy i lekarze przyjrzą się swoim poczynaniom z punktu widzenia przyczyn i skutków. Jeśli nasza praca w restauracjach nie przynosi zadowalających wyników w sferze duchowej, niech świat sam zajmie się usługiwaniem przy stołach, a lud Pana niech podejmie się pracy, w której jego talenty będą przekazane przysłowiowym bankierom. Mateusza 25,27.MPM 290.5

Nadszedł czas, aby lud Boży upewnił się, że angażuje się w pracę, która nie tylko pochłania czas, siły i środki, ale także przynosi wyniki. Osoby, które związały się z Kościołem, powinny zająć taką pozycję, aby ich siła duchowa nie zmniejszała się, lecz wzmacniała. Nie powinni znajdować się tam, gdzie nie będą mieli możliwości wzrastać w łasce. — Manuscript 84, 1903.MPM 290.6