Rozbudzanie wiary w wielkiego Lekarza

Jako naśladowcy Chrystusa mamy wykorzystywać wszelkie racjonalne sposoby głoszenia dobrej nowiny na obecny czas. Nie tylko słowami, ale również czynami mamy świadczyć o tym, że w obecnych czasach Chrystus pragnie zjednoczyć się ze swymi poświęconymi pracownikami w uzdrawianiu chorych i cierpiących. Pan pragnie wskrzesić w swoich pracownikach żywą wiarę w Jego moc. Jeśli będziemy wzrastali w zaufaniu ewangelii Chrystusa i budowali wiarę na wzór tego, co zapisane jest w Słowie Bożym, pracownicy sanatoriów będą posiadali nie tylko praktyczną wiedzę na temat tego, jak właściwie leczyć chorych, ale objawi się w nich żywa wiara w Boga, która skieruje ich do poszukiwania Jego pomocy. W odpowiedzi na wiarę pokładaną w Jego mocy Pan przyjdzie im z pomocą.MPM 41.1

Ponieważ celem naszych sanatoriów jest leczenie chorych, nie powinniśmy ustawać w zanoszeniu błagań do Wielkiego Lekarza. Zakładamy sanatoria nie tylko po to, aby stosować w leczeniu proste środki, ale aby wskazać cierpiącym Potężnego Lekarza. Mamy błagać o to, aby Jego moc towarzyszyła naszym staraniom opartym na wiedzy medycznej. Nasze sanatoria wykonywałyby swoje zadania z o wiele większym powodzeniem, gdyby lekarze czytali Słowo Boże z większą gorliwością i stosowali Jego nauki w praktyce, gdyby głosili Królestwo Boże i modlili się o udzielenie cierpiącym uzdrawiającej łaski Chrystusa.MPM 41.2

Przedstawiajmy ewangelię chorym i niech proste środki zostaną połączone z mocą Jezusa, Wielkiego Lekarza, a wtedy pokładana w Nim żywa wiara nie dozna zawodu. Ci, którzy przychodzą do Wielkiego Lekarza, muszą być chętni czynić Jego wolę, uniżyć się i wyznać grzechy. Sięgając po boską moc z wiarą, która nie będzie zawiedziona, ujrzymy zbawienie pochodzące od Boga.MPM 41.3

Chrystus oświadczył, że przyszedł, aby odnowić życie ludzi. To samo dzieło mają wykonywać Jego naśladowcy i to przy wykorzystaniu najprostszych środków. Powinniśmy uczyć ludzi, jak w rodzinach opiekować się chorymi. W sercach mężczyzn i kobiet należy na nowo rozbudzić nadzieję ewangelii. Musimy starać się przyciągnąć ich do Wielkiego Lekarza. Niechaj lekarze w procesie leczenia działają w sposób inteligentny, nie polegając na lekach,^{*Mowa m. in. o silnych truciznach stosowanych w leczeniu chorób na przełomie XIX i XX wieku — zob. “Świadectwa i znaczenie słów” w “Przedmowie do drugiego wydania”, s. XX — przyp. tłum.} ale stosując racjonalne metody leczenia. Później niech w modlitwie płynącej z wiary korzystają z mocy Boga, aby powstrzymać rozwój choroby. W osobach cierpiących wzbudzi to zaufanie do Chrystusa, do mocy modlitwy oraz do naszych prostych metod leczenia chorób. Taka praca będzie sposobem kierowania umysłów ludzi ku prawdzie i będzie wielce pożyteczna w dziele głoszenia ewangelii. — Letter 126, 1909.MPM 41.4