Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Medyczna praca misyjna

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 3 — Wierzący lekarz i jego praca

    Odpowiedzialność za duszę i ciało

    Każdy lekarz, niezależnie od tego, czy to uznaje, czy nie, jest odpowiedzialny zarówno za duszę, jak i za ciało swoich pacjentów. Pan oczekuje od nas o wiele więcej niż to co często dla Niego czynimy. Każdy lekarz powinien z poświęceniem i w inteligentny sposób pełnić misję medyczną w służbie ewangelii. Powinien znać dane nam przez Boga lekarstwo na skażoną grzechem duszę i być obeznanym ze sztuką leczenia chorób ciała.MPM 43.1

    Ponieważ lekarz każdego dnia styka się z chorobą i śmiercią, jego myśli powinny być przepojone znajomością Pisma Świętego, aby z tego skarbca mógł czerpać słowa pocieszenia i nadziei, a następnie zasiewać je w sercach gotowych na ich przyjęcie. Powinien zachęcać umierających, aby pokładali ufność w Chrystusie jako przebaczającym grzechy Zbawicielu i powinien przygotowywać ich na spotkanie z ich Panem w pokoju.MPM 43.2

    Lekarzom potrzeba podwójnej dawki pobożności. Wśród przedstawicieli wszystkich zawodów lekarze najbardziej potrzebują jasnego umysłu, czystego ducha i wiary czynnej w miłości oczyszczającej duszę. Dzięki tym cechom mogą oddziaływać we właściwy sposób na wszystkich, którzy się do nich zwracają. Lekarz powinien nie tylko możliwie najbardziej ulżyć w fizycznym cierpieniu tym, którzy niedługo muszą pożegnać się z tym światem, ale jego zadaniem jest również przynieść ulgę ich obciążonym duszom. Przedstawcie tym ludziom wywyższonego Zbawiciela. Niech ujrzą Baranka Bożego, który gładzi grzech świata. Patrz Jana 1,29. [...]MPM 43.3

    Ci, którzy pojęli na czym polega chrześcijaństwo, mają osobiste doświadczenie religijne. Osoba stojąca na straży zdrowia fizycznego powinna posiadać umiejętność działania dla zbawienia duszy. Jeśli dla samego lekarza Jezus nie jest rzeczywistym Zbawicielem, to w kontakcie z pacjentem nie będzie wiedział, jak odpowiedzieć na pytanie: “co mam czynić, abym był zbawiony?” Dzieje Apostolskie 16,30. [...]MPM 43.4

    Godny ubolewania błąd

    Poświęcony lekarz dysponuje niezwykłymi możliwościami okazania pacjentom powierzonym jego opiece głębokiego zainteresowania na wzór Chrystusa! Jego przywilejem jest to, że może zwracać się do nich w słowach pełnych zachęty i schylając się nad ich łóżkiem, zanosić choćby kilka słów w modlitwie do Pana. Stać nad łóżkiem chorego i nie mieć nic do powiedzenia, to błąd godny ubolewania. Niech umysł lekarza będzie niczym skarbnica pełna świeżych myśli. Niechaj powtarza podnoszące na duchu słowa, które podczas swojej ziemskiej służby wypowiadał Chrystus, nauczając i uzdrawiając chorych. Niech z jego ust płyną słowa, będące wyrazem nadziei i zaufania pokładanego w Bogu. W zachowaniu lekarza widać będzie autentyczne zainteresowanie drugą osobą. Cenne słowa Pisma Świętego, które Duch Święty zaszczepia w pamięci, pozyskają serca ludzi dla Jezusa, ich Zbawiciela. — Letter 20, 1902.MPM 44.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents