Należy pamiętać o rozwoju charakteru

Jeśli ktoś kiedyś musiał dokładnie przyjrzeć się rozwojowi swojego charakteru, to na pewno takiego spojrzenia potrzebują nasi lekarze. U wielu z nich można zauważyć stopniowe osłabienie pobożności, obniżenie poziomu czystości, świętości i czujności oraz rozluźnienie samokontroli. Ich umysły i ich duch muszą być poddane całkowitej zmianie, zanim ludzie ci będą mogli powiedzieć, że nadają się do tej pracy. [...]MPM 45.1

Tylko ten, kto każdego dnia — z godziny na godzinę — prowadzi chrześcijańskie życie, może właściwie wykonywać obowiązki lekarza. Niech nasi lekarze starają się zrozumieć wagę obowiązków, jakie wiążą się z ich zawodem i niech zdadzą sobie sprawę z tego, jak bardzo wymagająca jest praca z tymi, których ciało lub umysł jest chory. Często życie pacjenta spoczywa w rękach lekarza. Jeden niewłaściwy ruch narzędzia podczas operacji i życie może dobiec końca. Jakąż powagą powinno nas to napełniać!MPM 45.2

Jakże ważne jest to, aby lekarz zawsze był pod wpływem Wielkiego Lekarza! Niech ten, kto stara się przedłużyć życie, zwraca się do Boga, aby kierował każdym jego ruchem. Jeśli lekarz jest świadomy tego, że u jego boku jest Ten, który sam jest życiem, który może dokonać tego, czego istoty ludzkie nawet nie mogą próbować zrobić, to jakaż niezwykła pewność mu towarzyszy! Jakim wielkim błogosławieństwem w izbie chorych może być lekarz, który nauczył się stale ufać Temu, do którego należą dusze pielęgnowane przez lekarza. Zbawiciel obdarzy go taktem i umiejętnością radzenia sobie z trudnymi przypadkami. — Letter 61, 1904.MPM 45.3