Panowanie nad sobą warunkiem uświęcenia

Życie Daniela jest natchnioną ilustracją tego, co stanowi uświęcony charakter. Przedstawia sobą lekcję dla wszystkich, a szczególnie dla młodych. Postępowanie ściśle z wymogami Bożymi przynosi błogosławieństwo dla zdrowia, ciała i umysłu. Aby osiągnąć najwyższy poziom moralnych i intelektualnych zdolności, należy szukać mądrości i siły pochodzących od Boga i zachowywać ścisłą wstrzemięźliwość we wszystkich zwyczajach życia. Doświadczenie Daniela i jego przyjaciół jest przykładem triumfu zasad nad pokusą pobłażania apetytowi. Widzimy, jak poprzez religijne zasady młodzi ludzie mogą zwyciężać nad pożądliwościami ciała i pozostać wiernymi Bożemu prawu, nawet jeśli to wymaga wielkich ofiar.UZ 18.4

Co by się stało, gdyby Daniel i jego towarzysze poszli na kompromis z pogańskimi dostojnikami i ugięli się pod presją okoliczności, jedząc i pijąc według zwyczajów Babilończyków? Ten jeden jedyny przypadek odejścia od zasad osłabiłby ich poczucie prawości i wstrętu do zła. Pobłażanie apetytowi sprawiłoby utratę sił fizycznych, jasności intelektu i mocy ducha. Jeden nierozważny krok doprowadziłby prawdopodobnie do następnych, aż do zerwania łączności z niebem i pogrążenia się w pokusach. Bóg powiedział: “tych, którzy mnie czczą i Ja uczczę”. 1 Samuela 2,30. Podczas gdy Daniel uchwycił się Boga z niezachwianą nadzieją, Duch proroczej mocy spłynął na niego. W czasie, kiedy Babilończycy przygotowywali go do służby w pałacu, Bóg uczył Daniela, jak odczytywać tajemnice przyszłości i jak przekazać je przyszłym pokoleniom za pomocą symboli i porównań — cudowne rzeczy, które nadejdą w ostatnich dniach.UZ 19.1