Nie ma uświęcenia bez posłuszeństwa

Spotykam wielu takich, którzy uważają się za bezgrzesznych. Gdy jednak poddawani byli przez Boże Słowo próbom, okazywali się być przestępcami Jego świętego prawa. Najwyraźniejsze dowody nieprzerwanego trwania i wiążącej mocy czwartego przykazania nie potrafią pobudzić sumienia. Ci ludzie nie mogą zaprzeczyć żądaniom Bożym, jednak ośmielają usprawiedliwiać się przed sobą łamiąc sabat. Uważają, że są uświęceni, i że służą Bogu przez wszystkie dni w tygodniu. Mówią, że wielu dobrych ludzi nie zachowuje sabatu. Jeśli ludzie są uświęceni, nie ciąży na nich żadne potępienie z powodu niezachowywania sabatu. Bóg jest zbyt łaskawy by karać kogoś za nieświęcenie siódmego dnia — tak myślą. Gdyby zachowywali sabat byliby osamotnieni w społeczeństwie i nie mieliby żadnego wpływu, dlatego muszą się podporządkować panującym powszechnie zwyczajom.UZ 50.2

Pewna niewiasta ze stanu New Hampshire oświadczyła w czasie publicznego zgromadzenia, że łaska Boża mieszka w jej sercu, i że Pan rządzi całym jej życiem. Wyraziła następnie przekonanie, że ludzie głoszący sabat dobrze czynili zwracając uwagę grzeszników na niebezpieczeństwo jakie im zagraża. Stwierdziła, że “sabat, który ci ludzie nam przedstawiają jest jedynym sabatem Biblii”. Następnie powiedziała, że wiele zastanawiała się nad tą kwestią. Widziała sporo prób przed sobą, które z pewnością napotka jeśliby zachowywała siódmy dzień. Następnego dnia przyszła na spotkanie i po raz kolejny złożyła swe świadectwo. Otóż zapytała ona Pana, czy musi zachowywać sobotę, a Pan odpowiedział jej, że nie musi. Jej sumienie uspokoiło się. Potem zwróciła się do zebranych z niezwykle wzruszającym apelem, aby przyjąć doskonałą miłość Jezusa, w której nie ma potępienia dla duszy.UZ 51.1

Ta kobieta nie była prawdziwie uświęcona. To nie Bóg jej powiedział, że może być uświęcona żyjąc jednocześnie w jawnym nieposłuszeństwie Jego wyraźnym przykazaniom. Boże prawo jest święte i nikt nie może go przestępować bez kary. Tym, który powiedział jej, że może łamać prawo Boże i być jednocześnie bezgrzeszną był książę mocy ciemności — ten sam, który poprzez węża zwrócił się do Ewy w Edenie: “Na pewno nie umrzecie”. 1 Mojżeszowa 3,4. Ewa łudziła się, że Bóg jest za dobry, aby karać ją za przekroczenie Jego wyraźnych praw. Ten sam sposób myślenia przejawia się u tysięcy ludzi, usprawiedliwiających łamanie czwartego przykazania. Chrześcijanie mający Jezusa w sercu będą zachowywać wszystkie Boże przykazania, bez względu na warunki. Majestat nieba mówi: “Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego”. Jana 15,10.UZ 51.2

Adam i Ewa ośmielili się złamać Boże wymagania. Straszne rezultaty ich grzechu powinny być ostrzeżeniem dla nas, aby nie iść za tym przykładem nieposłuszeństwa. Chrystus modlił się za swych uczniów tymi słowami: “Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą”. Jana 17,17. Nie ma prawdziwego uświęcenia jak tylko przez posłuszeństwo prawdzie. Ci, którzy kochają Boga całym swym sercem będą także kochać Jego przykazania. Uświęcone serce jest w harmonii z przepisami Bożego prawa, gdyż są one święte, sprawiedliwe i dobre.UZ 51.3