Wyciągnij pomocną dłoń

Grzech jest największym złem i powinniśmy ulitować się i pomagać grzesznikom. Nie do wszystkich jednak można dotrzeć w ten sposób. Wielu ludzi ukrywa głód swej duszy. Takim można wiele pomóc czułym słowem lub przez życzliwą dla nich pamięć. Są też inni, którzy nawet nie wiedzą o swej wielkiej potrzebie. Nie zdają sobie sprawy z wielkiej nędzy swojej duszy. Tłumy ludzi pogrążyły się w grzechach do tego stopnia, że utraciły poczucie rzeczywistości spraw wiecznych, zgubiły podobieństwo Boga i prawie nic nie wiedzą na temat swego zbawienia. Nie wierzą w Boga, ani też nie mają zaufania do ludzi. Wielu z nich może być pozyskanych tylko dzięki bezinteresownym aktom uprzejmości. Najpierw należy się zatroszczyć o ich fizyczne potrzeby. Muszą być nakarmieni, umyci i ubrani. Gdy zobaczą dowody naszej niesamolubnej miłości, łatwiej będą mogli uwierzyć w miłość Chrystusa.PCh 159.3

Jest wielu takich, którzy popełniają błędy i zdają sobie sprawę ze swej nędzy i szaleństwa. Spoglądając na swoje pomyłki i błędy, są nieraz doprowadzeni do rozpaczy. Tych dusz nie wolno nam zaniedbać. Gdy ktoś musi płynąć pod prąd, to cała siła tego prądu stara się porwać go z sobą. Niech wtedy wyciągnie się do niego pomocna dłoń, tak jak niegdyś do tonącego Piotra wyciągnęła się ręka Starszego Brata. Przemawiaj do niego słowami pełnymi nadziei, aby wzmocnić zaufanie i obudzić miłość. — Christ's Object Lessons 387; Przypowieści Chrystusa 252; 223 (wyd. II).PCh 160.1

Przedstaw pełnego współczucia Zbawiciela tym duszom, które są zmęczone życiem w grzechu i nie wiedzą, gdzie mogą znaleźć ukojenie. Podnieś takiego za rękę, przemawiaj do niego słowami pełnymi zachęty i nadziei. Pomóż mu uchwycić dłoń Zbawiciela. — The Ministry of Healing 168 [Śladami Wielkiego Lekarza 113].PCh 160.2