Nieuzasadnione usprawiedliwienia

Kiedy Jezus odszedł, zostawił pracę dla każdego człowieka, tak więc powiedzenie: “Nie mam co robić” — jest wymówką pozbawioną wszelkich podstaw. “Nie mam nic do zrobienia” — to przyczyna problemów wśród braci, gdyż szatan napełni umysły bezczynnych swymi własnymi planami i da im zatrudnienie. (...) “Nie mam nic do zrobienia” — takie stanowisko wydaje złe świadectwo braciom i wnosi niezgodę do Chrystusowego Zboru. Jezus powiada: “Ten co nie zbiera ze Mną, rozprasza”. — The Review and Herald, 13 marzec 1888.PCh 96.5

Bracia i siostry, wielu z was usprawiedliwia się, że nie jesteście zdolni, nie potraficie pracować dla innych. Lecz czy to Bóg pozbawia was zdolności? Czy przypadkiem ten brak umiejętności nie jest wynikiem waszej obojętności, toku rozumowania, który obraliście? Czy Bóg nie obdarzył was przynajmniej jednym talentem, który należało rozwinąć nie dla własnej wygody i przyjemności, lecz dla Niego? Czy zdaliście sobie sprawę z waszego obowiązku, że jako wynajęci słudzy macie przynieść Mu dochód, uzyskany w wyniku waszego mądrego i umiejętnego gospodarowania zleconym wam kapitałem? Czy nie zaniedbaliście możliwości rozwoju waszych sił w tym względzie? Jest aż nadto oczywiste, że tylko nieliczni odczuwają prawdziwy ciężar odpowiedzialności wobec Boga. — Testimonies for the Church V, 457 [Świadectwa dla zboru V, 457].PCh 96.6

Wielu uważa, że jeśli prowadzą życie wypełnione pracą, pełne zajęć i ruchu, to nie mogą już nic uczynić dla zbawienia dusz, dla rozwoju sprawy ich Odkupiciela. Powiadają, że nie mogą wykonywać połowicznej pracy, dlatego odwracając się od obowiązków i praktyk religijnych bez reszty rzucają się w nurt spraw świeckich. Interesy stawiają na pierwszym miejscu w swoim życiu, zapominają o Bogu, który nie może być z nich zadowolony. Jeżeli ktoś zaangażował się w interesy i sprawy, które nie pozwalają mu się rozwijać w jego życiu duchowym, w uświęceniu, w bojaźni Bożej, powinien zmienić pracę na taką, w której Jezus będzie mógł mu towarzyszyć w każdej godzinie. — Testimonies for the Church II, 233.234 [Świadectwa dla zboru II, 233].PCh 97.1