فصل 30—«انتخاب دوازده شاگرد»

عیسی به کوهی برآمد و آنانی را که خواست، به حضور خویش فرخواند و آنها نزدش آمدند. او دوازده تن را تعیین کرد و آنان را رسول خواند، تا همراه وی باشند و آنها را برای موعظه بفرستد.AA 267.1

در دامنه کوهستان، در زیر سایه درختان و در ناحیه ای که در نزدیکی دریاچه جلیل قرار داشت، عیسی دوازده شاگرد را به عنوان رسولان خویش فراخواند تا کلام خدا را موعظه کنند. مزارع و جنگلها از مکانهای مورد علاقه عیسی به شمار می رفتند و بسیاری از تعالیم او به جای معبد یا کنیسه در هوای آزاد بیان می شد. هیچ کنیسه ای نمی توانست انبوه جمعیتی را که در پی او روان بودند، در خود جای دهد. با این حال فقط به این دلیل نبود که او دشتها و بیشه زارها را به عنوان مکان تعلیم بر می گزید، بلکه عیسی مناظر طبیعت را دوست داشت. برای او هر مکان آرام، معبدی مقدس به مار می رفت.AA 267.2

نخستین ساکنان زمین ، معبدشان را در زیر درختان باغ عدن برگزیده بودند و مسیح در آنجا با پدر آدمیان مصاحبت کرده بود. والدین اولیه ما، پس از رانده شدن از باغ عدن، هنوز هم در دشتها و بیشه زارها عبادت می کردند و در همان جا بود که مسیح با انجیل فیض خویش با ایشان ملاقات کرده بود. این، مسیح بود که با ابراهیم در بلوطستان معری، با اسحاق هنگامیکه در غروب آبتاب برای راز و نیاز به کوهستان رفته بود، با یعقوب در ماهور بیت ئیل ، با موسی در میان کوههای مدیان و با داوود جوان هنگامیکه گله اش را شبانی می کرد، گفتگو کرده بود.AA 267.3

به فرمان مسیح بود که قوم عبرانی به مدت پانزده قرن، هر سال یک هفته خانه هایشان را ترک کرده و در میان خیمه هایی که از ” درختان نیکو، شاخه های خرما و شاخه های درختان پربرگ و بیدهای نهر ” ساخته شده بود، ساکن می شدند، (لاویان 23 آیه 40).AA 267.4

عیسی برای تعالیم شاگردانش از شلوغی و غوغای شهر دوری کرده و آنان را به دشتها و ماهورهای آرام می برد، زیرا این مکانها با درسهای ایثار و فداکاری که او در نظر داشت به ایشان تعلیم دهد، هماهنگی داشت. او در خلال خدمتش همواره علاقمند بود که مردم را زیر آسمان نیلگون ، بر فراز تپه های سرسبز و یا در ساحل دریاچه در اطراف خود جمع کند.AA 267.5

در چنین مکانهایی که به وسیله اعمال آفرینش خود او احاطه شده بود، می توانست اذهان مخاطبانش را از امور تصنعی به چیزهای طبیعی معطوف کند. اصول ملکوت او در رشد و توسعه طبیعت نشان داده می شد. هنگامیکه مردم چشمانشان را به سوی تپه های سرسبز بلند کرده و اعمال خارق العاده دستهای او را مشاهده می کردند، می توانستند درسهای ارزشمند مربوط به حقایق الهی را یاد بگیرند. تعالیم مسیح می بایستی در چیزهای طبیعت برای ایشان تکرار شود. برای دعا و راز و نیاز به دشت و صحرا می روند، وضع به همین منوال می باشد، آنان خود را در احاطه تاثیر پاک و مقدس آن احساس خواهند کرد. مناظر طبیعت مثلهای خداوند را مطرح کرده و تعالیم او تکرار می کنند و به واسطه مصاحبت با خداوند در طبیعت ، ذهن تعالی یافته و دل تسلی می یابد.AA 268.1

اکنون نخستین گام برای سازماندهی کلیسا باید برداشته می شد، کلیسایی که بعد از جدا شدن مسیح و رفتن او به آسمان، باید نماینده او بر روی زمین باشد. معبد باشکوهی در اختیار شاگردان نبود، اما منجی شاگردانش را به مکان خلوتی که دوست می داشت هدایت می کرد و در اذهان ایشان، تجارب مقدس آن روز برای همیشه با زیبایی کوه و دریا پیوند می خورد.AA 268.2

عیسی شاگردانش را فرخوانده بود تا به عنوان شاهدان او، آنچه را که دیده و شنیده بودند به جهان اعلام کنند. ماموریت او، مهمترین ماموریتی بود که انسان تا آن زمان ، برای انجام آن فراخوانده شده بود . چنین ماموریتی از نظر اهمیت بعد از ماموریت خود عیسی قرار داشت.AA 268.3

آنان برای نجات جهان باید با خداوند همکاری می کردند. همانطوری که در عهد عتیق دوازده پاتریارخ نمایندگان اسرائیل محسوب می شدند، به همان ترتیب دوازده شاگرد عیسی باید برای بشارت انجیل ، نمایندگان کلیسا محسوب گردند. منجی، شخصیت شاگردانی را که برگزیده بود به خوبی می شناخت و از تمامی ضعفها و خطاهای ایشان اطلاع داشت.AA 268.4

او از مسیر پر مخاطره ای که ایشان باید از آن عبور می کردند و از سنگینی مسئولیتی که بر دوش ایشان قرار گرفته بود، کاملا آگاه بود. او در تمامی طول شب و در حالیکه شاگردان به خواب رفته بودند، برای ایشان دعا کرد. با طلوع خورشید از ایشان خواست تا در اطاف وی جمع شوند، زیرا در نظر داشت تا موضوع بسیار با اهمیتی را با ایشان در میان بگذارد. AA 268.5

این شاگردان مدتها با عیسی همکاری کرده بودند. یوحنا ، یعقوب، آندریاس، پطرس، فیلیپس، نتنائیل و متی بیش از سایرین به عیسی نزدیک بوده و بیشتر معجزات او را دیده بودند. در میان ایشان پطرس، یعقوب و یوحنا با عیسی ارتباط نطدیکتری داشتند. AA 269.1

آنان به طور مداوم با او همراه بوده و معجزات او را دیده و سخنانش را شنیده بودند. اما در میان شاگردان عیسی ، یوحنا بیشتر از سایرین به او نزدیک بود و شاگرد محبوب او محسوب می شد. منجی همه ایشان را دوست داشت، اما پذیرنده ترین ذهن، متعلق به یوحنا بود. او از سایرین جوان تر بود و با اعتمادی کودکانه قلب خویش را برای پذیرش تعالیم منجی می گشود. در نتیجه، بیشتر از سایرین با مسیح مصاحبت می کرد و عمیق ترین تعالیم روحانی از سوی او در اختیار قوم خداوند گذاشته می شد.AA 269.2

شاگردان به چند گروه تقسیم می شدند و نام فیلیپس در راس یکی از گروهها قرار داشت. او اولین شاگردی بود که عیسی خطاب به او گفته بود، ” مرا متابعت کن.” فیلیپس اها بیت صیدا و همشهری آندریاس و پطرس بود. او به تعلیم یحیای تعمید دهنده گوش فرا داده و ندای او را که عیسی را بُره خداوند اعلام کرده بود، شنیده بود. فیلیپس صادقانه در جستجوی حقیقت بود اما در پذیرش آن به کندی عمل می کرد.AA 269.3

هر چند که خود او به مسیح پیوسته بود، با این حال خبر او به نتنائیل در ارتباط با مسیح نشان می دهد که وی در مورد الوهیت مسیح کاملا متقاعد نشده بود و به رغم اینکه مسیح به واسطه ندایی که از آسمان شنیده بود، فرزند خدا نامیده شده بود، برای فیلیپس ، او، “عیسی ناصری” پسر یوسف قلمداد می شد. (یوحنا 1 آیه 45)AA 269.4

هم چنین هنگامیکه پنج هزار نفر به وسیله عیسی خوراک داده شدند، کم ایمانی فیلیپس بار دیگر آشکار شد. به جهت آزمایش ایمان او بود که عیسی سوال کرد، ” از کجا نان بخریم تا اینها بخورند؟” پاسخ فیلیپس کم ایمانی او را آشکار کرد. ” دویست دینار نان نیز کفافشان نمی کند، حتی اگر هر یک فقط اندکی بخورند.” (یوحنا آیات 6 آیات 5 و 7)AA 269.5

عیسی از شنیدن پاسخ فیلیپس اندوهگین شد. اگر چه فیلیپس کارهای را دیده و قدرت او را احساس کرده بود، اما ایمان نداشت و هنگامی که یونانیان درباره عیسی از فیلیپس سوال کردند، او این فرصت را برای معرفی ایشان به منجی منتغم نشمرد، بلکه رفته و به اندریاس گفت. هم چنین در آخرین ساعات قبل از مصلوب شدن مسیح، سخنان فیلیپس باعث تضعیف روحیه و ایمان شاگردان شد. هنگامی که توما به عیسی گفت، “ای استاد، ما حتی نمی دانیم به کجا می روی، پس چگونه می توانیم راه را بدانیم؟ منجی به او گفت، “من راه و راستی و حیات هستم ....... اگر مرا می شناحتید ، پدر مرا نیز می شناختید.” و پاسخ فیلیپس به عیسی نشان دهنده کم ایمانی او بود، “سرورما، پدر را به ما بنما ، که همین ما را کافی است.” ( یوحنا 14 ایات 5 تا 8). فیلیپس که مدت سه سال با عیسی به سر برده بود، چنین سخنانی نشان دهنده کم ایمانی و بی اعتقادی بود.AA 269.6

ایمان خالص و کودکانه نتنائیل با کم ایمانی فیلیپس کاملا مغایرت داشت. نتنائیل فردی حقیقت جو و کاملا وفادار بود. ایمان او بر حقایق نادیدنی متکی بود. با این حال فیلیپس شاگرد مکتب مسیح بود و معلم آسمانی با کم ایمانی و کند ذهنی او کاملا صبورانه رفتار می کرد. در روز پنطیکاست، هنگامی که شاگردان از روح القدس پر شدند، فیلیپس به معلمی تبدیل شد که احکام و فرائض الهی را به مردم تعلیم می داد. اکنون او از آنچه که تعلیم می داد، آگاه بود و چنان با قدرت سخن می گفت که دلهای مخاطبین را تحت تاثیر قرار می داد.AA 270.1

هنگامی که عیسی شاگردان را برای انجام ماموریتشان آماده می کرد، یک نفر از ایشان که خوانده نشده بود، حضور خویش را در میان شاگردان تحمیل کرد. او همان یهودای اسخر یوطی بود که به پیروی از مسیح تظاهر می کرد. او جلو آمده و در میان شاگردان جای گرفت. سپس با علاقه بسیار و صمیمیتی ظاهری به عیسی گفت،AA 270.2

“ای استاد ، هر جا بروی ، تو را پیروی خواهم کرد. ” عیسی نه در خواست او را رد کرد و نه از او استقبال نمود، بلکه با حزن و اندوه پاسخ داد،” روباهان را لانه هاست و مرغان هوا را آشیانه ها، اما پسر انسان را جای سرنهادن نیست.” ( متی 8 آیات 19 و 20).AA 270.3

یهودا می دانست که عیسی همان مسیح است و با ملحق شدن به جمع شاگردان انتظار داشت تا در پادشاهی جدید، مقام و منزلت ولایی را کسب کند. عیسی با یان فقر و تهیدستی خویش قصد داشت چنین توقعی را از میان بردارد. شاگردان عیسی بسیار دوست داشتند یهودا به جمع ایشان ملحق شود.AA 270.4

او از ظاهری آمرانه برخوردار و فردی زیرک بود که از قدرت تشخیص و اجرایی بالایی برخوردار بود.AA 270.5

آنان یهودا را به عیسی معرفی کردند تا او را در کارهایش یاری کند و هنگامی که عیسی در پذیرش یهودا با سردی برخورد کرد، ایشان بسیار شگفت زده شدند.AA 271.1

شاگردان عیسی به دلیل اینکه وی سعی نکرده بود تا همکاری رهبران اسرائیل را کسب کند بسیار نگران شده بودند. آنان احساس کردند که عیسی با امتناع از جلب حمایت رهبران اسرائیل برای پیشبرد اهدافش مرتکب اشتباه شده است.AA 271.2

اگر عیسی از پذیرش یهودا خودداری می کرد، شاگردان به طور قطع، حکمت و درایت استادشان را مورد تردید ققرار می دادند، اما سرگذشت یهودا و خیانت او نسبت به عیسی ، به ایشان نشان می داد که در نظر گرفتن شایستگی های ظاهری و دنیوی برای کار خداوند چه خطراتی را در پی خواهد داشت. همکاری افرادی مانند یهودا که شاگردان برای کسب آن اشتیاق داشتند ، بعدها کار خدمت را از دست ایشان گرفته و به دستان خطرناکترین دشمنان ایشان می سپرد.AA 271.3

با این حال، زمانی که یهودا به شاگردان ملحق شد، نسبت به زیبایی شخصیت مسیح بی تفاوت نبود.AA 271.4

او تاثیر قدرت الهی که افراد را به سوی منجی می کشید، احساس می کرد. کسی که نی شکسته را خرد نکرده و فتیله نیمه سوخته را خاموش نمی سازد، هرگز از پذیرش فردی که آرزوی دسترسی به حقیقت را داشته باشد، خودداری نخواهد کرد. منجی از نیت قلبی یهودا کاملاً آگاه بود و می دانست که او بدون دریافت فیض خداوند در چه ورطه هلاکتی فرو خواهد رفت. منجی برای اینکه یهودا را به ارتباط با خویش نزدیک کند، او را در جایی قرار داد تا بتواند هر روزه با محبا ایثار گرانه اش آشنا شود. اگر یهودا قلب خویش را به روی منجی می گشود، فیض الهی ، دیو خودخواهی را از دل او بیرون می کرئ و یهودا می توانست به عامل پادشاهی خداوند تبدیل شود. AA 271.5

خداوند ، افراد را همانطوری که هستند می پذیرد و از ضعفهای شخصیتی ایشان آگاه می باشد. او ایشان را برای ار خدمت تعلیم می دهد به شرطی که ایشان منضبط و خواستار تعلیم باشند. آنان به دلیل کامل بودن انتخاب نمی شوند، اما علیرغم کامل نبودن، می توانند به واسطه شناخت حقیقت و عمل کردن به آن و از طریق فیض مسیح به شباهت خداوند تبدیل شوند. یهودا از همان فرصتهایی برخوردار بود که سایر شاگردان عیسی از آن برخوردار بودند.AA 271.6

او نیز همان تعالیم ارزشمندی را شنیده بود کهسایر شاگردان شنیده بودند. اما عمل کردن به حقیقت که مورد نظر مسیح بود، با امیال و اهداف یهودا مغایرت داشت. او برای دریافت معرفت الهی حاضر نبود ار امیال خویش صرف نظر کند. منجی با یهودا ، کسی که بعدها او را به دشمن تسلیم کرد، با مهربانی بسیار رفتار نمود. او در تعالیم خویش بر اصول نیکو کاری انگشت گذاشته و ریشه های طمع را مورد نکوهش قرار داد. مسیح بارها در حضور یهودا از زشتی طمع سخن گفته و بسیاری از اوقات یهودا متوجه می شد که مسیح به شخصیت او و گناه وی اشاره می کند.AA 272.1

با این حال ، یهودا حاضر نبود به گناه خویش اعتراف کرده و از این عادت زشت و ناپسند دست بردارد. مسیح به عنوان یک الگوی زنده در مقابل یهودا حضور داشت و او می توانست با تفکر به تعالیم الهی و خدمت کردن به دیگران، به شباهت مسیح تبدیل شود . اما یهودا تعالیم ارزشمند سیح را مورد توجه قرار نداد.AA 272.2

عیسی به خاطر طمع و ریاکاری یهودا ، او را مورد سرزنش شدید قرار نداد و حتی در آن هنگام که به یهودا نشان می داد که از نیات قلب او کاملاً آگاه می باشد، با او با شکیبایی الهی رفتار نمود. منجی، عالی ترین انگیزه ها را برای انجام اعمال نیکو به او عرضه کرد تا یهودا در انکار حقیقت الهی هیچ عذری نداشته باشد. یهودا به جای گام برداشتن در نور حقیقت، ماندن در تاریکی را انتاخب کرد. امیال پلید، حس انتقامجویی، افکار تاریک و ملال انگیز در دل او پرورانده شد تا جایی که شیطال کاملاً بر او مسلط گردید و یهودا به یکی از دشمنان مسیح تبدیل شد.AA 272.3

هنگامیکه یهودا برای همراه شدن با عیسی به جمع شاگردان پیوست، تا حدودی از خصلت های ارزشمند برخوردار بود و می توانست باعث برکت کلیسا شود. اگر او یوغ مسیح را با اشتیاق بر می گرفت، می توانست در میان شاگردان از همه بالاتر باشد، اما هنگامیکه ضعفهای وی نشان داده شد، از پذیرش حقیقت امتناع کرد و با تکبر و عصیان به جاه طلبی های خودخواهانه خویش ادامه داد و بدین ترتیب بی کفایتی خویش را برای انجام کاری که خداوند به او سپرده بود، به اثبات رساند. AA 272.4

زمانی که شاگردان برای خدمت فراخوانده شدند، همگی از ضعفهای جدی برخوردار بودند. حتی یوحنا که در میان شاگردان از همه بیشتر به مسیح نزدیک بود، فردی فروتن و مطیع نبود. او و برادرش “پسران رعد” نامیده می شدند. آنان هنگامیکه با عیسی همراه بودند، هرگونه بی احترامی نسبت به او خشم و عسبانیت ایشان را بر می انگیخت.AA 272.5

خوی شرارت ، انتقام جویی و روحیه انتقاد در این شاگرد محبوب دیده می شد . او به اندازه ای مغرور و جاه طلب بود که می خواست در ملکوت آسمان بالاترین مقام را داشته باشد. با این حال ، هر روزه ، در مقایسه با روحیه خشن خویش، مهربانی و شکیبایی عیسی را مشاهده کرد و تعالیم فروتنی و صبر را از زبان عیسی شنید. او قلب خویش را برای تعالیم الهی گشود و نه تنها شنونده کلام، بلکه به عمل کننده آن تبدیل شد. خودخواهی او از بین رفت و آموخت که یوغ مسیح را برداشته و بار او را حمل کند. AA 273.1

عیسی ، گاهی اوقات شاگردانش را سرزنش می کرد و به ایشان هشدار می داد، با این حال یوحنا و سایرین او را رها نمی کردند. آنان علیرغم سرزنش های عیسی، او را برگزیدند و منجی نیز به خاطر ضعفها و خطاهای شاگردان از ایشان دوری نمی کرد. آنان تا به آخر در سختی های او سهیم شده و از زندگی او سرمشق گرفتند و با نگریستن به مسیح ، شخصیت ایشان به کلی دگرگون شد.AA 273.2

شاگردان عیسی در عادات و اخلاقیات با یکدیگر کاملاً متفاوت بودند. در میان ایشان ، متی باجگیر، شمعون غیرتمند و افراطی که دشمن انعطاف ناپذیر رومیان به شمار می رفت، پطرس سخاوتمند و عجول، یهوای بد طینت، تومای پاکدل اما محجوب و ترسو، فیلیپس دیرباور و شکاک و پسران جاه طلب و رک گوی زبدی به همراه برادانش حضور داشتند. این افراد با تمامی ضعفها و تمایلات شریرانه در یک جا جمع شده بودند تا به واسطه مسیح به عضویت خانواده الهی در آمده و در ایمان ، تعلیم و در روح با یکدیگر یکی شوند. آنان ممکن بود که دارای مشکلات ، گرفتاریها و اختلافات فکری باشند،AA 273.3

اما هنگامیکه مسیح در دلهای دیشان ساکن می شد، اختلاف عقیده و نفاق نمی توانست در میان ایشان حاکم شود. محبت مسیح نسبت به ایشان موجب می شد که یکدیگر را محبت کنند و تعالیم استاد موجب رفع اختلافات می شد و شاگردان را با یکدیگر متحد می کرد تا در اظهار نظر و عقیده همفکر شوند. مسیح مرکز و محور ایشان بود و نزدیکی ایشان به یکدیگر به میزان نزدیکی ایشان به محور بستگی داشت.AA 273.4

زمانی که عیسی تعلیم خویش را به پایان رساند، گروه کوچک شاگردان را دور خود جمع کرد و در حالیکه در ویط ایشان زانو زد، دست بر سر ایشان گذاشته و دعا می کرد. بدیت ترتیب شاگردان خداوند برای خدمت انجیل مقرر شدند.AA 273.5

مسیح فرشتگان بی گناه را به عنوان نمایندگام خویش در میان انسانها انتخاب نمی کند، بلکه این وظیفه را به افرادی محول می کند که چون همنوعانشان از احساسات و امیال یکسان برخوردار بوده و در طلب نجات ایشان هستند. مسیح طبیعت بشری را برخود گرفت تا بتواند به انسانیت نزدیک شود. الوهیت به بشریت نیازمند بود زیرا لازم بود که الوهیت و انسان با کمک یکدیگر برای نجات جهان اقدام کنند. الوهیت به انسانیت نیازمند بود، چرا که انسانیت می توانست موجبات ارتباط میان خدا با انسان را فراهم آورد. در مورد رسولان مسیح نیز همین طور است. انسان نیز نیازمند قدرتی مافوق قدرت خویش است تا بتواند او را به شباهت خداوند درآورده و به او برای انجام کار خداوند توانایی بخشد. اما چنین چیزی اهمیت عامل انسانی را انکار نمی کند. انسانیت به قدرت الهی تکیه می کند و مسیح به واسطه ایمان در دل ساکن می شود و از طریق همکاری با خداوند، قدرت انسان برای انجام اعمال نیکو ، موثر و نتیجه بخش خواهد بود AA 274.1

او که ماهیگیران جلیلی را برای خدمت فرا خواند، هنوز هم افراد را برای خدمت فرا می خواند و همان قدرتی را که از طریق نخستین شاگردانش آشکار کرد به وسیله ما نیز آشکار خواهد کرد. هر اندازه که ضعیف و خطاکار باشیم، خداوند از ما می خواهد با او همکاری کنیم. او ما را برای فراگرفتن تعالیم الهی دعوت می کند تا از طریق اتحاد و همدلی با مسیح ، کار خداوند را به انجام رسانیم.AA 274.2

“اما این گنجینه را در ظروفی خاکی داریم، تا آشکار باشد که این قدرت خارق العاده از خداست نه از ما .” (دوم قرنتیان 4 آیه 7). و به همین دلیل بود که مسئولیت موعظع بشارت انجیل به جای فرشتگان به انشان خطاکار محول شد. بنابراین کاملا ً آشکار است ، نیرویی که از طریق ضعفهای انسانی عمل می کند، همان قدرت خداست و این حقیقت ما را تشویق می کند تا باور داشته باشیم، همان نیرویی که می تواند افراد ضعیف را کمک کند، ما را نیز یاری خواهد کرد. آنانی که خودشان “ دارای ضعف هستند“ باید بتوانند ” با آنان که نا آگاهانه به راه خطا می روند، به نرمی رفتار کنند. ” (عبریان 5 آیه 2).AA 274.3

این افراد چون خطر را دیده اند، با خطرات و مشکلات مسیر آشنایی دارند و به همین دلیل فراخوانده شده اند تا آنانی را که در معرض خطر و گراهی قرار دارند، یاری کنند. بسیارند، افرادی که آشفته و مردد بوده و زیر بار ستگین خطاها قرار دارند، افرادی کم ایمان که نمی توانند به خالق نا دیدنی دسترسی یابند، اما یک دوست می تواند به جای عیسی نزد ایشان رفته و ایمان متزلزل ایشان را در اتصال به عیسی محکم سازد.AA 274.4

وظیفه ما این است که با فرشتگان آسمان همکاری کرده و عیسی را به جهان معرفی کنیم. فرشتگان با اشتیاق وصف ناپذیری در انتظار همکاری ما می باشند زیرا انسان مسیر ارتباط سایر انسانها را با خداوند فراهم می کند.AA 275.1

هنگامیکه با تمامی دل و جان به مسیح خدمت می کنیم فرشتگان شادی می کنند یرا از طریق خدمت ما می توانند محبت خداوند را به انسانیت آشکار کنند. AA 275.2