Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

آرزوی اعصار

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    فصل 39—«ایشان را خواراک دهید»

    مسیح و شاگردانش به گوشه خلوتی پناه آورده بودند، اما زمان استراحت و آرامش به زودی سپری شد. شاگردان تصور می کردند که در آن گوشه خلوت و دور افتاده کسی مزاحم آرامش و استراحت ایشان نخواهد شد، اما به محض این که جمعیت انبوه؛ فقدان عیسی، معلم آسمانی را احساس کرد، همه از یکدیگر می پرسیدند، «او کجاست؟» در میان ایشان عده ای متوجه شده بودند که عیسی و شاگردان به کدام سمت رفته اند. بسیاری از مردم با پای پیاده و عده ای نیز سوار بر قایق برای دیدار عیسی رهسپار شدند. عید فصیح نزدیک بود و زائرینی که از نواحی دور و نزدیک به سوی اورشلیم در حرکت بودند، سر راه خود برای ملاقات با عیسی اجتماع می کردند و هر لحظه بر تعداد جمعیت افزوده می شد تا حدی که شمار جمعیت غیر از زنان و کودکان به پنج هزار نفر بالغ می شد. قبل از رسیدن مسیح به ساحل، جمعیت انبوهی در انتظار او بودند اما او بدون آن که توجه ایشان را جلب کند از قایق پیاده شده و مدت کوتاهی با شاگردان به سر برد.AA 350.1

    مسیح از دامنه تپه حرکت جمعیت را نگریست و بر حال ایشان ترحم کرد. هر چند که آنان بین او و شاگردانش جدایی افکنده و مزاحم او شده بودند اما او هرگز شکیبایی خود را از دست نداد و هنگامی که انبوه جمعیت را دید که چگونه دسته دسته به سوی او می آیند نیاز فوق العاده مردم را احساس کرد،AA 350.2

    و «دلش بر حال آنان به رحم آمد، زیرا همچون گوسفندانی بی شبان بودند.» او با خارج شدن از خلوتگاه استراحت، مکان مناسبی را برای خدمت به مردم یافته بود. جمعیتی که در اطراف او اجتماع کرده بودند از حاکمان و کاهنین یهود هیچ گونه کمک و مساعدتی دریافت نکرده بودند، اما هنگامی که مسیح طریق نجات و رستگاری را به جمعیت تعلیم می داد، نهرهای شفابخش حیات از وجودش جاری می شد.AA 350.3

    مردم، کلام رحمت خدا را که سخاوتمندانه از دهان پسر یگانه اش جاری می شد، می شنیدند. آنان کلام پر از لطف و محبت خداوند را چنان ساده و آشکار می شنیدند که همانند مرحم جلعاد روح و جانشان را تسکین می داد. دست های شفابخش او برای مردمی که درحال مرگ و نابودی بودند شادی و حیات و برای رنجدیدگان و مریضان، شفا و راحتی را به ارمغان آورده بود. مردم در آن روز تصور می کردند که آسمان و ملکوت بر زمین فرود آمده است و به قدری از گذشت زمان بی اطلاع بودند که نمی دانستند چه زمانی غذا خورده اند.AA 351.1

    سرانجام، روز به انتها رسیده بود و آفتاب در سمت مغرب غروب می کرد با این حال جمعیت در اطراف او پرسه می زدند. عیسی تمامی روز را بدون غذا و استراحت به ایشان خدمت نموده بود. چهره او از گرسنگی و خستگی رنگ پریده شده بود و شاگردان از او استدعا کردند که کار و تلاش را متوقف کند و به استراحت بپردازد. اما او نمی توانست خود را از میان جمعیتی که از هر سو بر او فشار می آورد، خلاص کند.AA 351.2

    نزدیک غروب، شاگردان به نزدش آمدند و گفتند که مردم را به خاطر خودشان روانه کند. بسیاری؛ از راه های دوردست آمده و از صبح هیچ غذایی نخورده بودند. آنان می توانستند در شهر ها و دهکده های اطراف برای خود خوراک بخرند. اما عیسی به شاگردان گفت: «به ایشان خوراک دهید»AA 351.3

    و سپس به فیلیپس نگریست و پرسید: «از کجا نان بخریم تا این ها بخورند؟” عیسی برای آزمایش ایمان شاگردان خویش چنین سوالی را پرسید. فیلیپس به جمعیت انبوه نگریست و با خود اندیشید که تهیه غذا برای سیر کردن آنان کاری غیرممکن است و آنگاه به عیسی گفت: «دویست دینار نان نیز کفافشان نمی کند، حتی اگر هر یک فقط اندکی بخورند.» عیسی به شاگردان فرمود: «بروید و ببینید چقدر خوراک در میان حاضرین وجود دارد»AA 351.4

    اندریاس پاسخ داد: «پسرکی اینجاست که پنج نان جو و دو ماهی دارد، اما این کجا این گروه را کفایت می کند؟» عیسی فرمود که پنج نان و دو ماهی را به نزدش بیاورند و سپس به شاگردان فرمود که مردم را در دسته های صد و پنجاه نفری بر روی سبزه ها بنشانند تا هم نظم و ترتیب رعایت شود و هم بتوانند شاهد معجزه وی باشند.AA 351.5

    هنگامی که مردم بر زمین نشستند، عیسی پنج نان و دو ماهی را برگرفت و به آسمان نگریست و شکر به جای آورد و سپس نان ها را پاره کرد و به شاگردان خود داد تا پیش مردم بگذارند. “همه خوردند و سیر شدند و از خرده های نان و ماهی دوازده سبد پُر گرد آوردند.”AA 351.6

    عیسی، کسی که طریق آرامش، سلامتی و سعادت را به مردم تعلیم می داد، همان اندازه که در فکر نیازهای روحانی مردم بود، به همان اندازه نیز به نیازهای ضروری و موقتی ایشان توجه می کرد. مردم خسته و گرسنه بودند و در میان جمعیت، مادرانی بودند که نوزادان خود را در آغوش گرفته و اطفال نیز دامن مادران خود را چسبیده بودند و بسیاری از ایشان مدت ها سرپا ایستاده و آن قدر مجذوب سخنان مسیح شده بودند که حتی یک بار فکر نشستن از ذهنشان خطور نکرد و به واسطه ازدحام فوق العاده جمعیت این خطر وجود داشت که مردم یکدیگر را زیر پا له کنند.AA 352.1

    به همین خاطر، عیسی از ایشان خواست لحظه ای بنشینند واستراحت کنند. محل اجتماع مردم سبزه زار بود و همگی می توانستند در آرامش به استراحت بپردازند.AA 352.2

    مسیح به جز برای تأمین احتیاجات واقعی و ضروری مردم هرگز معجزه ای انجام نداد و معجزات انجام شده دارای چنان خاصیتی بود که مردم را به سوی درخت حیات هدایت می کرد، درختی که اهمیت برگ هایش در شفابخشی و سلامتی دادن به ملت ها بود. خوراک ساده و محقری که به وسیله شاگردان دست به دست گشت، حاوی درس های کاملاً ارزشمندی بود. خوراکی که آماده شده بود، بسیار ساده و محقر بود، ماهی و نان جو غذای روزانه ماهیگیران دریاچه جلیل را تشکیل می داد.AA 352.3

    مسیح می توانست سفره مفصل و گران قیمتی را در مقابل جمعیت بگستراند، اما خوراک آماده شده اگر صرفاً برای ارضاء اشتها و پاسخ گفتن به امیال جسمی مردم بود، نمی توانست به جهت نیکویی و خیریت آنان حاوی درسی مفید و ارزنده باشد.AA 352.4

    مسیح در این درس عبرت آموز به مردم تعلیم داد که برکات طبیعی و مادی خداوند که برای انسان خلق شده اند چگونه توسط خود انسان، مورد اصراف قرار گرفته است. مردم تا آن زمان در هیچ جشن و ضیافتی که برای ارضاء تمایلات جسمی ترتیب داده شده بود، به اندازه این جمعیت، از آرامش و خوراک ساده ای که به دست مسیح در آن مکان دور افتاده تهیه شده بود، لذت نبرده بودند.AA 352.5

    امروزه نیز اگر مردم همانند آدم و حوا در ابتدای آفرینش از عاداتی ساده و بی آلایش برخوردار و با قوانین طبیعت هماهنگ و سازگار بودند، احتیاجات خانواده بشری به فراوانی تأمین می شد و در آن صورت از نیازمندی های موهوم و غیرواقعی کاسته می شد و فرصت های بیشتری برای انجام کار خداوند به وجود می آمد. اما خودخواهی و تسلیم شدن در مقابل امیال غیرطبیعی، گناه و مصیبت را به دنیای ما آورد و از یک سو زیاده خواهی و از سوی دیگر افراط در امور را موجب گردید.AA 352.6

    عیسی برای جذب کردن مردم در صدد ارضاء میل خوشگذرانی و عیاشی ایشان نبود. برای انبوه جمعیت، که یک روز طولانی و پرهیجان را پشت سر گذاشته و خسته و گرسنه بودند، خوراک ساده؛ نه تنها تضمین کننده قدرت مسیح بود بلکه توجه دلسوزانه مسیح نسبت به نیازهای معمولی زندگی ایشان را نشان می داد. منجی به پیروان خویش، خوشگذرانی و لذات دنیوی را وعده نداده است، خوراک ایشان شاید ساده و حتی ناچز باشد، شاید زندگی ایشان در فقر و محرومیت سپری شود، لیکن مسیح در سخنان خود وعده داده است که تمامی احتیاجات ایشان تأمین خواهد شد. چیزی که او وعده کرده است، بسیار بهتر و نیکوتر از لذات دنیوی است. بهترین وعده عیسی به پیروانش حضور تسلی بخش وی در میان ایشان است.AA 353.1

    عیسی در خوراک دادن به جمعیت پنج هزار نفری پرده از راه جهان طبیعت بر می دارد و قدرتی را که پیوسته برای نیکویی و خیریت ما در جهان در حال عمل کردن است، اشکار می کند. خداوند در تهیه محصولات طبیعی مورد نیاز بشر، هر روز در حال انجام معجزات است. همان کاری که به واسطه عوامل طبیعت برای خوراک دادن به جمعیت پنج هزار نفری انجام شد، امروز نیز انجام می شود. مردم زمین را مهیا می سازند و دانه را می کارند، اما حیات را خداوند عطا می کند و سبب می شود که دانه سبز شود و رشد و نمو کند. باران و هوا و آفتاب خداوند باعث می شوند که دانه، میوه دهد. “زیرا زمین به خودی خود بار می دهد: نخست ساقه، سپس خوشه سبز و آنگاه خوشه پر از دانه.” (مرقس 4 آیه 28).AA 353.2

    خداوند هر روز میلیون ها نفر را به وسیله محصولاتی که از مزارع به دست می آید، خوراک می دهد. مردم فراخوانده شده اند تا در توجه به طبیعت و تهیه غذا با خداوند همکاری کنند ولی ایشان عوامل الهی را از نظر دور می دارند. آنان جلال و عظمتی را که شایسته نام مقدس خداوند است، به او اختصاص نمی دهند و عمل مربوط به قدرت او را به عوامل طبیعی و یا ابزارهای بشری نسبت می دهند. بنابراین انسان به جای خداوند مورد تکریم و تجلیل قرار می گیرد و بخشش های پر از محبت و فیض خداوند به واسطه خودخواهی انسان مورد تحریف واقع می شود و به جای برکت، وسیله لعنت قرار می گیرد. خداوند در طلب تغییر کلیه این امور است. او اشتیاق دارد که افکار تیره ما برای شناخت فیض و رحمت او برانگیخته شود و اعمال عظیم و قدرت فوق العاده او را تجلیل و تکرم نماید. او مایل است که به واسطه این موهبت ها وی را بشناسیم و برکات ناشی از آن را دریافت کنیم. معجزات مسیح نیز برای همین منظور انجام می شد.AA 353.3

    بعد از این که جمعیت غذا خوردند و سیر شدند مقدار فراوانی از غذا باقی ماند. اما عیسی که تمامی منابع بی کران قدرت الهی را در اختیار داشت فرمود: «پاره نان های باقی مانده را جمع کنید تا چیزی هدر نرود. » مفهوم این سخنان چیزی بیش از ریختن پاره های نان در سبدها بود. تعلیم عیسی دارای مفهومی دوگانه بود. در هیچ نیز نباید اسراف شود. نباید در استفاده از چیزهای موقتی غفلت ورزیم. هر نعمتی که یک انسان می تواند از آن بهره مند شود، نباید مورد بی اعتنایی ما قرار گیرد.AA 354.1

    ما باید هر چیزی را که برای رفع احتیاجات انسان های گرسنه سودمند است، جمع آوری کنیم. در مورد مسائل روحانی نیز می بایستی به همین روش عمل کنیم. هنگامی که پاره نان های باقیمانده در سبدها جمع آوری شد، مردمی که سیر شده بودند، دوستان خویش را که در آن جمع حضور نداشتند به یاد آوردند. آنان می خواستند نانی را که مسیح برکت داده بود، با دوستانشان قسمت کنند. محتویات سبدها در میان جمعیت آرزومند تقسیم گردید تا به مردم در تمامی مناطق و نواحی اطراف داده شود. بنابراین کسانی که در ضیافت حضور داشتند می بایستی نانی را که از آسمان دریافت کرده بودند، برای رفع گرسنگی جان های مردم، به کار می بردند. آنان می بایستی آنچه را که از کار عالی و فوق العاده خداوند آموخته بودند، برای دیگران تکرار می کردند و هیچ چیزی نباید هَدَر می رفت و حتی یک کلمه از سخنانی که موجب نجات و رستگاری ایشان شده بود، نمی بایستی از نظر دور داشته می شد.AA 354.2

    معجزه عیسی در تکثیر پنج نان و دو ماهی درس توکل و اعتماد به خداوند را به ما می آموزد. هنگامی که مسیح پنج هزار نفر را خوراک داد، طعامی در دسترس نبود و ظاهراً هیچ وسیله ای در اختیار نداشت. در آن بیابان خلوت پنج هزار نفر مرد و تعداد نامعلومی زن و کودک در اطراف او جمع شده بودند.AA 354.3

    او از آن جمعیت انبوه دعوت نکرده بود که به دنبال او به راه افتند، آنان بدون این که از ایشان دعوت شود به دنبال مسیح به راه افتاده بودند اما مسیح می دانست که مردم پس از ساعت ها گوش دادن به تعالیم و فرامین او گرسنه خواهند شد، زیرا خود او نیز مثل سایرین احتیاج به غذا را احساس می کرد. آنان از منازل خود دور افتاده بودند و شب نیز فرا رسیده بود. در میان جمعیت عده بسیاری، پولی برای خریدن غذا نداشتند و عیسی، کسی که به خاطر ایشان به مدت چهل روز در بیابان روزه گرفته بود، راضی نبود که مردم با دهان روزه به منازلشان مراجعت کنند. مشیت الهی، عیسی را در جایی قرار داده بود که می بایست باشد و به همین دلیل او برای رفع احتیاجات مردم به پدر آسمانی توکل نمود.AA 354.4

    هنگامی که با مشکلات و سختی ها روبرو می شویم باید به خداوند توکل و اعتماد نماییم و در کلیه مراحل زندگی با حکمت و دانایی عمل کنیم تا با انجام اعمال بی ملاحظه و بدون فکر دچار مشکل نگردیم. ما نباید با بی اعتنایی به امکاناتی که خداوند برای ما مهیا کرده است و استفاده نادرست از استعدادهای خدادای، خود را دچار مشکلات کنیم. خادمین مسیح باید تعالیم او را بدون قید و شرط اطاعت کنند.AA 355.1

    کار، متعلق به خداوند است و اگر بخواهیم دیگران را برکت دهیم، باید از نقشه های خداوند پیروی کنیم. فرد نمی تواند محور شود و مورد تکریم و تجلیل قرار گیرد. اگر بر طبق ایده ها و نظرات خویش رفتار کنیم، خداوند نیز ما را در اشتباهاتمان به حال خود رها خواهد کرد.AA 355.2

    اما اگر در پیروی از تعالیم و دستورات خداوند با مشکلاتی مواجه شویم خداوند ما را از مشکلاتمان خلاصی خواهد داد بنابراین نباید دلسرد و مأیوس شویم بلکه می بایستی در زمان ضرورت از خدایی که منابع بی کران قدرت را در اختیار دارد طلب یاری کنیم. غالب اوقات به وسیله شرایط سخت و دشواری مورد محاصره قرار می گیریم و در همان وقت باید با اعتماد کامل به خداوند توکل داشته باشیم. خداوند تمامی کسانی را که به دلیل نگاه داشتن طریق الهی دچار آشفتگی و پریشانی می شوند، محافظت خواهد نمود. AA 355.3

    مسیح از طریق انبیاء عهد عتیق به ما فرموده است که «نان خود را با گرسنگان تقسیم نما» و «جان ذلیلان را سیر کن و چون برهنه را ببینی او را بپوشان و فقیران رانده شده را به خانه خود بیاور.» (اشعیاء 58 آیات 7 و 10).AA 355.4

    مسیح می فرماید: «به سرتاسر جهان بروید و خبر خوش انجیل را به همه خلایق موعظه کنید.» (مرقس 16 آیه 15).AA 355.5

    اما هنگامی که از نیاز عظیم مردم آگاه شده، به امکانات اندک خویش می اندیشیم، دچار آشفتگی می شویم و ایمانمان سست می گردد. ما نیز مانند اندریاس با دیدن پنج نان و دو ماهی آشفته شده، فریاد می زنیم: «اما این غذا، چگونه این گروه را کفایت می کند؟» غالب اوقات برای تقدیم آن چه که در اختیار داریم، مردد و بی میل عمل می کنیم، چون که می ترسیم چیزی که ما تقدیم می کنیم به نفع دیگران صرف شود. اما عیسی به ما فرمود: «ایشان را خوارک دهید.” فرمان عیسی و عده ای است که در ورای آن قدرت و قوت وجود دارد. قوتی که در ساحل دریا جمعیت انبوهی را تغذیه نمود.AA 355.6

    عمل مسیح در تأمین احتیاجات موقتی جمعیت گرسنه، برای تمامی خادمین خداوند، حاوی عمیق ترین دروس معنوی است. مسیح آنچه را که از پدر آسمانی دریافت کرده بود، به شاگردان عطا فرمود، ایشان نیز آنچه را که از مسیح دریافت کرده بودند، به جمعیت دادند و آنان نیز در دسترس یکدیگر قرار دادند. بنابراین تمامی کسانی که به مسیح می پیوندند، نان حیات را از او دریافت خواهند کرد، غذای آسمانی که می بایستی به دیگران نیز داده شود.AA 356.1

    عیسی با توکل و اعتماد کامل به خداوند قرص های نان را گرفت و با وجودی که فقط مقدار ناچیزی از آن کفاف رسولان را می نمود، ایشان را به خوردن آن دعوت نکرد بلکه نان را میان ایشان تقسیم کرد و فرمود جمعیت را خدمت کنند. خوراک در دست های مسیح افزایش می یافت و دست های شاگردان که برای دریافت نان به سوی مسیح دراز می شد، هرگز خالی نمی ماند. ذخیره اندک برای تمامی جمعیت کافی بود. بعد از اینکه احتیاجات جمعیت تأمین شد، پاره نان های باقیمانده را جمع کردند و مسیح و شاگردان از خوراک ارزشمندی که از آسمان تدارک دیده شده بود، خوردند.AA 356.2

    شاگردان، تنها وسیله ارتباط میان مسیح و مردم بودند و امروزه نیز همین امر برای شاگردان مسیح مایه تسلی و امیدواری است. مسیح مرکز و منبع تمامی قوت و قدرت است و شاگردان وی می بایستی احتیاجات خود را از او دریافت کنند. باهوش ترین و متفکرترین افرادِ روحانی فقط چیزی را که دریافت می کنند می توانند به دیگران ارزانی دارند زیرا برای تأمین احتیاجات دیگران، از خودشان چیزی برای عرضه کردن ندارند. ما فقط آنچه را که از مسیح دریافت می کنیم، می توانیم به دیگران بدهیم و فقط زمانی می توانیم دریافت کنیم که به دیگران ببخشیم. همانطور که بی وقفه می بخشیم، بی وقفه دریافت خواهیم کرد و هر چه بیشتر می دهیم، بیشتر دریافت خواهیم کرد. بدین نحو ایمان و توکل ما به خداوند دائماً افزایش می یابدو برکات او را بی وقفه دریافت خواهیم کرد و به دیگران نیز خواهیم داد. كار برقراري ملكوت و پادشاهي مسيح به پيش خواهد رفت، هرچند كه از نظر بسياري آهسته حركت مي كند و ظاهرا موانعي نيز وجود دارد كه پيشرفت آن را ناممكن مي سازد.AA 356.3

    ليكن، اين كار به خداوند تعلق دارد و او راه هاي انجام آن را با اعزام خادمين و شاگردان صادق، امين و واقعي مهيا مي سازد، خادميني كه با دست هاي پر از خوراك، نيازهاي مادي و روحاني انسان هاي گرسنه را تامين خواهند كرد. خداوند نسبت به خادمين خود كه با قلبي پر از محبت، كلام حيات بخش او را به انسان در شرف هلاكت ارزاني مي دارند و دستان خود را براي دريافت غذا جهت جان هاي گرسنه و به سوي او دراز مي كنند، بي تفاوت و بي توجه نخواهد بود.AA 357.1

    در خدمت به خداوند همواره اين خطر وجود دارد كه به شكل گسترده اي به استعدادها و توانايي هاي خويش متكي شويم، با اين كار، عيسي را كه خادم بزرگ است، از نظر دور بداريم.AA 357.2

    خادمين مسيح بسياري اوقات در شناخت وظايف و مسئوليت هاي فردي خويش با شكست مواجه مي شوند و به جاي اين كه بار سنگين مسئوليت را با توكل و اعتماد به مسيح كه منبع تمامي قوت است، بر دوش خود حمل كنند و به تشكيلات دنيوي متكي مي شوند. در كار خداوند توكل به حكمت و خرد انساني و يا تعداد نيروي انساني، خطا و اشتباه محسوب مي شود. موفقيت افراد در خدمت به مسيح، بستگي زيادي به تعداد نفرات يا قابليت هاي انساني ندارند بلكه به خلوص نيت، سادگي حقيقي، پاكي و ايمان وابسته مي باشد. اگرچه وظايف، مسئوليت ها و تلاش هاي فردي مي بايستي براي كساني كه مسيح را نمي شناسند بر عهده گرفته و انجام شود، اما به جاي اين كه مسئوليت هاي خود را به كساني كه فكر مي كنيم از ما قوي تر و شايسته ترند واگذار كنيم، بهتر است بر طبق توانايي ها و شايستگي هاي خود، كار خداوند را انجام دهيم.AA 357.3

    هنگامي كه در ذهن خود با اين سئوال كه، «از كجا نان بخريم تا اين ها بخورند؟» روبرو مي شويد، مانند كم ايمانان پاسخ ندهيد، زماني كه شاگردان دستورات منجي، مبني بر اين كه، «به ايشان خوراك دهيد! » را شنيدند، تمامي مشكلات به ذهن ايشان خطور كرد و در پاسخ گفتند كه آيا براي خريد خوراك به سوي دهكده ها برويم؟ امروزه نيز وضع به همين منوال است و در حالي كه جمعيت انبوهي فاقد نان حيات بخش هستند، فرزندان خداوند مي پرسند كه آيا لازم است در پي شخصي روانه سازيم كه از دور دست ها آمده است تا آنان را تغذيه نمايند.AA 357.4

    اما مسيح چه فرموده است؟ او فرمود: «مردم را بنشانيد.» و آن گاه به ايشان خوراك داد. به همين دليل وقتي كه جان هاي گرسنه در اطرافتان جمع مي شوند، بدانيد كه مسيح نيز در كنار شما است. با او مصاحبت كنيد و نان هاي اندك خود را به حضور عيسي بياوريد.AA 358.1

    امكانات و ابزار مورد نيازي كه براي خدمت در اختيار داريم شايد ظاهرا ناكافب به نظر رسند، اما اگر باايمان به پيش رويم و به خدايي كه منبع و منشاء تمامي قدرت است ايمان داشته باشيم، منابع فراوان و بيكران خداوند در اختيار ما قرار خواهد گرفت. اگر كار متعلق به خداوند است، او خود وسايل انجام آن را مهيا خواهد كرد و آناني را كه با سادگي و صداقت به او توكل مي كنند پاداش خواهد داد. چنان چه همان مقدار اندك را خردمندانه و با صرفه جويي در خدمت به خداي آسمان به كار بريم، در جريان عمل بخشش، بركت يافته، افزوده خواهد شد. غذاي ناچيزي كه در ميان دست هاي مسيح بود، تا زماني كه تمامي جمعيت گرسنه، سير نشدند كم و كاسته نگرديد. پس اگر ما نيز با دست هاي گشوده و با ايمان براي دريافت به حضور منبع عظيم تمامي قوت و قدرت برويم، در كارمان موفق خواهيم شد و حتي تحت بدترين شرايط قادر خواهيم شد كه نان حيات را در دسترس ديگران قرار دهيم.AA 358.2

    خداوند مي فرمايد، “بدهيد، تا به شما داده شود! ”، “هر كه اندك بكارد، اندك هم خواهد درويد، و هر كه فراوان بكارد، فراوان هم برخ.اهد داشت... و خدا قادر است هر نعمت را براي شما بس فزوني بخشد تا در همه چيز همواره همه نيازهايتان برآورده شود و براي انجام هر كار نيكو، به فراواني داشته باشيد.” چنان كه نوشته شده است: “او كه سخاوتمندانه بخشيده و به فقرا داده است، پارسايي اش باقي مي ماند، تا به ابد.”AA 358.3

    “و او كه بذر را براي كشاورز و نان را براي خوردن فراهم مي سازد، بذرتان را مهيا ساخته، فزوني خواهد بخشيد و محصول پارسايي شما را فراوان خواهد ساخت. آنگاه از هر حيث دولتمند خواهيد شد تا بتوانيد در هر فرصتي سخاوتمند باشيد، و اين سخاوت شما به واسطه ما به سپاس خدا خواهد انجاميد.” (لوقا 6 آيه 38 — و دوم قرنتيان 9 آيات 6 تا 11).AA 358.4

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents