Gniew Baranka Bożego — 14 październik

“A królowie ziemi, i książęta, i bogacze, i hetmani, i mocarze, i każdy niewolnik, i każdy wolny pokryli się w jaskinie i w skały gór. I rzekli górom i skałom: Upadnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczeń tego, który siedzi na stolicy i przed gniewem tego Baranka.” Objawienie 6,15.16.Mar 295.1

Szyderstwa ustały. Kłamliwe wargi zmuszone zostały do milczenia. Ustał szczęk broni, zamieszanie i jęk. Słychać jedynie głos modlących się, płaczących a także narzekania. Z ust, które niedawno jeszcze wypowiadały bluźnierstwa, słychać słowa: “Przyszedł dzień on wielki gniewu jego i któż się ostać może?” Niezbożni wołają aby przykryły ich skały i góry wcześniej niż spotkają się z Tym, którego wyszydzali i odrzucali.Mar 295.2

Znają ten głos, który dochodzi do uszy umarłych. Jak często spokojny proszący nawoływał ich do modlitwy! Jak często odczuwali go we wzruszającej prośbie przyjaciela, brata — Zbawcy! Dla tych, którzy odrzucili Jego łaskę, żaden inny głos nie może być tak pełen potępienia jak ten, który długo błagał: “Odwróćcie się, odwróćcie się od złych dróg swoich, przeczże macie umrzeć?” Ezechiela 33,11. O, gdyby to był dla nich głos obcy! Zbawiciel mówi: “Ponieważ wołałem a nie chcieliście, wyciągnąłem rękę moją a nie był ktoby uważał, owszem odrzuciliście wszystką radę moją a karności mojej nie chcieliście przyjąć”. Przypowieści 1,24.25. Głos ten wzbudza, wspomnienie, które by chętnie wymazali z pamięci: znieważone napomnienia, odrzucone zaproszenia, niedocenione przywileje.Mar 295.3

W życiu wszystkich, którzy prawdę odrzucili, zdarzają się momenty gdy sumienie się budzi, gdy przypominają się męczące wspomnienia o obłudnych czynach i słowach i dusze boleją. Lecz czymże są te momenty w porównaniu z wyrzutami sumienia owego dnia gdy “nieszczęście przyjdzie jako burza!” Ci, którzy chętnie by zniszczyli Chrystusa i Jego naśladowców, widzą teraz otaczającą Go wspaniałość. W swym przerażeniu słyszą głosy świętych brzmiące radosnymi akordami: “Tenci jest Pan, któregośmy oczekiwali, weselić i radować się będziemy w zbawieniu jego”. Izajasza 24,9.Mar 295.4