Owoce dające życie — 13 listopad

“A w pośród rynku jego z obu stron rzeki było drzewo żywota przynoszące owoc dwanaścioraki, na każdy miesiąc wydające owoc swój, a liście drzewa służyły ku uzdrowieniu narodów.” Objawienie 22,2.Mar 325.1

Owoce drzewa żywota w ogrodzie Eden posiadały nadnaturalną cechę. Spożycie go oznaczało życie wieczne. Jego owoc był lekarstwem na śmierć.Mar 325.2

Po wejściu grzechu niebiański Gospodarz przesadził drzewo do górnego raju.Mar 325.3

Odkupieni święci, którzy umiłowali Boga i zachowywali Jego przykazania, wejdą przez bramy do miasta i będą mieli prawo do drzewa żywota. Będą z niego spożywali w obfitości, tak jak to czynili nasi pierwsi rodzice przed upadkiem. Liście tego nieśmiertelnego rozłożystego drzewa będą służyły ku uzdrowieniu narodów. Ustąpią wówczas wszystkie ich nieszczęścia. Nie będą już nigdy więcej odczuwali chorób, smutku ani śmierci, bowiem uzdrowiły ich liście drzewa żywota. Jezus ujrzy wówczas dzieło swojej duszy i będzie zadowolony kiedy odkupieni, którzy byli przedmiotem smutku, ciężkiej pracy i nieszczęść, którzy uginali się pod ciężarami przekleństwa, zgromadzeni zostaną wokół tego drzewa żywota aby spożywać jego nieśmiertelne owoce, do których nasi pierwsi rodzice wyrzekli się wszelkich praw przez złamanie zakazów Boga. Nie będzie istniało niebezpieczeństwo że kiedykolwiek stracą prawo do drzewa żywota bowiem ten, który skusił naszych pierwszych rodziców do grzechu, zostanie zniszczony przy powtórnej śmierci.Mar 325.4

Posłuszeństwo wobec wszystkich przykazań Bożych było warunkiem spożywania z drzewa żywota. Adam upadł przez nieposłuszeństwo. Posłuszeństwo Jezusa Chrystusa daje człowiekowi doskonałość charakteru i prawo do drzewa życia. Warunki ponownego udziału w spożywaniu owoców tego drzewa są jasno określone w świadectwie Jezusa Chrystusa dla Jana: “Błogosławieni, którzy czynią przykazania jego, aby mieli prawo do drzewa żywota, i aby mogli wejść przez bramy do miasta”.Mar 325.5

Przywróceni do drzewa żywota w tak dawno utraconym Edenie odkupieni “dorosną” do pełni, do pierwotnej chwały. Ostatnie uporczywe ślady przekleństwa grzechu zostaną usunięte, wierni Chrystusa ukażą się we wspaniałości naszego Boga i tak na umyśle jak i na duszy i ciele będą doskonałym odbiciem Pana. O, cudowne odkupienie, tak długo omawiane, tak długo oczekiwane lecz nigdy w zupełności nie zrozumiane.Mar 325.6