Chwała świata niebieskiego — 20 listopad

“Czego od wieków nie słyszano ani to do uszów przychodziło, oko nie widziało Boga innego oprócz ciebie, coby tak uczynił temu co nań oczekuje.” Izajasza 64,4.Mar 332.1

Wielu pragnęło przeniknąć do chwały przyszłego świata oraz żeby otwarto przed nimi skryte wieczne tajemnice lecz kołaczą na próżno. To co jest objawione, jest dla nas i naszych dzieci. Wielki Odkrywca odsłonił przed naszymi umysłami wiele spraw, które mają zasadnicze znaczenie abyśmy mogli zrozumieć uroki niebiańskie i mieli szacunek dla otrzymanej nagrody.Mar 332.2

To co Jezus odkrywa w odniesieniu do spraw niebiańskich ma taki charakter, który docenić może tylko umysł uduchowiony. Wyobraźnia może przywoływać swoje największe siły aby zobrazować chwałę nieba lecz “oko nie widziało i ucho nie słyszało i na serce ludzkie nie wstąpiło co nagotował Bóg tym, którzy go miłują.” 1 Koryntian 2,9. Niebiańskie inteligencje znajdują się wokół nas. Aniołowie światłości tworzą wokół duszy atmosferę niebieską wznosząc nas w stronę tego co niewidzialne i wieczne. Nie możemy dostrzec ich kształtów naszym cielesnym wzrokiem tylko oczami ducha możemy dojrzeć sprawy niebiańskie. Nasze siły ludzkie zostałyby zgaszone przez niewypowiedzianą chwałę aniołów światłości. Tylko i wyłącznie uduchowione ucho może rozróżnić harmonię głosów niebieskich. Nie jest zamiarem Chrystusa wzniecanie emocji przez błyskotliwe opisy. On zaprezentował się z wystarczającą wyrazistością: Droga, Prawda i Życie jako jedyny środek, przez który możemy zdobyć zbawienie. Nie wymaga się naprawdę niczego więcej.Mar 332.3

Mógłby przyprowadzić ludzką duszę na próg niebios i przez otwarte drzwi ukazać nam ich wewnętrzną chwałę zalewającą świątynię niebieską i przeświecającą przez jej portale lecz musimy dostrzec to przez wiarę, nie naszymi cielesnymi oczami. On nie zapomina że jesteśmy Jego ludzkimi narzędziami do przedstawienia Boga w świecie, który jest cały okaleczony i zeszpecony przekleństwem. To właśnie na tym świecie, który jest odziany w ciemność moralną jak całun śmierci, gdzie ciemności okrywają ziemię a mroki ludzi, mamy kroczyć w światłości niebios.Mar 332.4