Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Maranatha

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Decydujący czas — 3 luty

    “... Albowiem Bóg jest umiejętności Panem, a nadają się sprawy jego.” 1 Samuela 2,3.Mar 42.1

    Ujrzałam anioła stojącego z wagą w ręku ważącego myśli i uczynki ludu Bożego, zwłaszcza młodzieży. Na jednej szali znajdowały się myśli i zainteresowania w kierunku nieba, na drugiej znajdowały się zainteresowania w kierunku ziemi i doczesności. I na tej szali zostało położone czytanie książek z opowiadaniami fabularnymi i myśli o ubiorze i wyglądzie zewnętrznym, próżność, pycha itd. O, cóż za ważny moment, aniołowie Boży stojący z wagą, ważący myśli Jego poświęconych dzieci, tych, którzy twierdzą że umarli dla świata a żyją w Bogu. Szala napełniona myślami ziemskimi, pychą i próżnością szybko przeważała na dół bez względu na to że zmieniono obciążenia na szali. Szala z myślami i zainteresowaniami niebieskimi szybko szła do góry, gdy ta pierwsza w dół i och, jakaż była lekka. Mogę to powiedzieć tak jak to widziałam ale nigdy nie będę w stanie oddać tego poważnego, żywego i pełnego szczęścia uczucia, wyrytego w moim umyśle widząc anioła z wagą ważącego myśli i zainteresowania ludu Bożego. Anioł powiedział: “Czyż tacy mogą wejść do nieba? Nie, nie, nigdy. Powiedz im że nadzieja którą teraz mają jest próżna i jeżeli szybko nie będą pokutować nie otrzymają zbawienia, będą musieli zginąć.” — Widziałam że wielu mierzy się między sobą i porównuje z życiem innych. Tak nie powinno być. Tylko Chrystus jest nam dany jako przykład i wzór. On jest naszym prawdziwym wzorem i każdy powinien się usiłować aby pilnie Go naśladować.Mar 42.2

    Widziałam że niektórzy wcale nie wiedzą co to jest wyrzeczenie się siebie lub poświęcenie lub co to znaczy cierpieć za prawdę. Ale nikt nie wejdzie do nieba bez uczynienia ofiary. Powinno się pielęgnować ducha samopoświęcenia i samozaparcia. Niektórzy nie poświęcili swoich własnych ciał na ołtarzu Boga. Pozwalają sobie na porywczy i szorstki charakter, zaspokajają swoje apetyty i zajmują się swoimi własnymi egoistycznymi sprawami a na sprawy Boże nie zwracają uwagi. Ci, którzy chcą uczynić jakąś ofiarę dla życia wiecznego, będą mieli do tego okazję i będzie warto dla nich cierpieć, warto ukrzyżować własne ja dla niej i poświęcić, czyli rzecz, którą się więcej ceni niż Boga.Mar 42.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents