Wykonujcie dzieło i przyjmujcie zaoferowane wynagrodzenie

Od każdego człowieka wymaga się wykonania dzieła wyznaczonego mu przez Boga. Powinniśmy chętnie wyświadczać niewielkie usługi, wykonując rzeczy, które należy wykonać, które ktoś wykonać musi, wykorzystując małe sposobności. Jeśli są to jedyne sposobności, powinniśmy nadal wiernie pracować. Ten, kto marnuje godziny, dni i tygodnie, ponieważ nie chce wykonać dzieła, które się nasuwa, choć może być ono skromne, będzie wezwany do zdania rachunku przed Bogiem za swój zmarnowany czas. Jeśli uważa, że może pozwolić sobie na nierobienie niczego, ponieważ nie może uzyskać pożądanego zarobku, niech zatrzyma się i pomyśli, że ten dzień, ten jeden dzień, należy do Pana. On jest sługą Pana. Nie powinien marnować swojego czasu. Niech pomyśli: “Poświęcę ten czas na zrobienie czegoś i dam wszystko, co zarobię na rozwój dzieła Bożego. Nie będę uważany za próżniaka”.WP2 167.4

Gdy człowiek kocha Boga w sposób najwyższy, a swojego bliźniego jak siebie samego, nie zatrzyma się, by spytać czy to co może zrobić przynosi dużo czy mało. Wykona dzieło i przyjmie zaoferowane wynagrodzenie. Nie da przykładu odrzucania pracy, ponieważ nie może liczyć na tak duże wynagrodzenie, jak myśli, że powinien mieć.WP2 168.1

Pan osądza charakter człowieka poprzez zasady zgodnie z którymi działa on w postępowaniu ze swoimi bliźnimi. Jeśli w pospolitych transakcjach handlowych jego zasady są wadliwe, to samo zostanie wprowadzone w jego duchową służbę dla Boga. Te nici wplecione są w jego całe religijne życie. Jeśli masz zbyt dużo godności, by pracować dla siebie za niewielkie wynagrodzenie, wówczas pracuj dla Mistrza; oddaj dochody do skarbnicy Pańskiej. Złóż ofiarę wdzięczności dla Boga za oszczędzenie twojego życia. Pod żadnym pozorem nie bądź jednak bezczynny. — Manuscript 156, 1897.WP2 168.2