Przywilej pracy a zarobki

Ci, którzy myślą więcej o swoich zarobkach niż o przywileju, że zostali zaszczyceni jako słudzy Pana, którzy podejmują swoją pracę w gratulującym sobie samym duchu, ponieważ mają otrzymać zarobek, nie wnoszą do swojej pracy samozaparcia i poświęcenia. Ostatni spośród zatrudnionych ludzi uwierzyli słowu właściciela: “Co będzie sprawiedliwego, weźmiecie”. Mateusza 20,7 (BG). Wiedzieli, że otrzymają wszystko, na co zasłużyli, a zostali umieszczeni jako pierwsi, ponieważ do swojej pracy wnieśli wiarę. Gdyby ci, którzy pracowali w czasie całego dnia wnieśli w swoją pracę miłującego, ufnego ducha, nadal byliby pierwszymi.WP2 169.1

Pan Jezus ocenia wykonaną pracę według ducha, w jakim jest ona wykonana. O późnej godzinie przyjmie On skruszonych grzeszników, którzy przyjdą do niego w pokornej wierze i są posłuszni jego przykazaniom.WP2 169.2

Chrystus ostrzega tych, którzy są w jego służbie, że mają nie targować się o zastrzeżoną w umowie kwotę, tak jakby ich Pan nie chciał wiernie z nimi postąpić. Podał tę przypowieść, że ci, którzy szemrali nie otrzymali współczucia ze względu na swoje rzekome krzywdy. — Manuscript 87, 1899.WP2 169.3

Prawdziwe powodzenie nigdy nie może dosięgnąć duszy, która nieustannie ma aspiracje do uzyskiwania wyższych zarobków i która ulega pokusie odprowadzającą ją od wyznaczonego jej przez Boga dzieła. Powodzenie nigdy nie może towarzyszyć jakiemukolwiek człowiekowi, czy jakiejkolwiek rodzinie, czy jakiejkolwiek firmie lub instytucji, jeśli Boża mądrość nie przewodzi. — Letter 2, 1898, (traktat “Do przywódców w naszych zborach” 4).WP2 169.4