Duch wyrzeczenia początkowych dni wymagany dzisiaj

Dzisiaj wymagane jest tyle samo wyrzeczenia, co wtedy gdy po raz pierwszy rozpoczynaliśmy dzieło, gdy byliśmy jedynie małą garstką ludzi, gdy wiedzieliśmy, co oznacza samozaparcie, co oznacza poświęcenie, gdy staraliśmy się wydawać małe gazetki, małe ulotki, które dotarłyby do ludzi znajdujących się w ciemności. Kilka osób związanych dziś ze służbą było wtedy z nami. Przez lata nie otrzymywaliśmy żadnych zarobków, poza tym co zaledwie wystarczało, aby wyposażyć nas w najprostsze jedzenie i ubranie. Byliśmy zadowoleni nosząc używane ubrania, a jedzenie jakim dysponowaliśmy, czasami zaledwie wystarczało na utrzymanie naszych sił. Wszystko inne było wkładane w dzieło. Po pewnym czasie mój mąż otrzymywał sześć dolarów tygodniowo i z tego żyliśmy, a ja pracowałam razem z nim dla sprawy. Inni pracowali w podobny sposób...WP2 175.2

Ci, którzy wkroczyli, aby podjąć dzieło po tym, gdy zostało ono uwieńczone powodzeniem, powinni kroczyć bardzo skromnie. Powinni okazywać ducha wyrzeczenia. Bóg zamierza, aby znajdujące się tutaj instytucje były dalej prowadzone dzięki wyrzeczeniu, tak jak wtedy, gdy zakładane były podstawy. — General Conference Daily Bulletin, 20 marzec 1891 (s. 184).WP2 175.3

Gdy dzieło to wykonywane jest tak jak być powinno, gdy pracujemy z boską gorliwością, aby przydawać osoby nawrócone do prawdy, wtedy świat ujrzy, że poselstwu prawdy towarzyszy moc. Jedność wierzących niesie świadectwo o mocy prawdy, która może doprowadzić do doskonałej harmonii ludzi o różnym usposobieniu, sprawiając, że ich zainteresowania stają się jednym.WP2 175.4

Modlitwy i dary wierzących połączone są z gorliwymi, pełnymi wyrzeczenia wysiłkami, i są oni rzeczywiście widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi. Ludzie nawracają się na nowo. Ręka, która kiedyś sięgała po wynagrodzenie w postaci wyższych zarobków stała się pomocną ręką Boga. Wierzący zjednoczeni są poprzez jedno zainteresowanie — pragnienie założenia ośrodków prawdy, gdzie Bóg byłby wywyższony. Chrystus łączy się razem z nimi w świętych więzach jedności i miłości, więzach mających nieodpartą moc.WP2 175.5

To o tę jedność modlił się Jezus tuż przed swoją męką, stojąc jedynie o krok od krzyża. “Aby wszyscy byli jedno”, powiedział, “jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś”. Jana 17,21. — Letter 32, 1903.WP2 176.1