Usiłujesz podejmować właściwe decyzje dotyczące religijnych obowiązków i przedsięwzięć związanych z interesami przez podrzucanie monety i pozwalanie, by jej pozycja po upadku decydowała o tym, jaki sposób postępowania wybierzesz. Zostałam pouczona, aby powiedzieć, że nie mamy popierać żadnych takich metod. Są one zbyt pospolite, zbyt podobne do posunięć kuglarskich. Nie są od Pana i ci, którzy na nich polegają jeśli chodzi o kierownictwo, spotkają się z niepowodzeniem i rozczarowaniem. Nie będąc niczym więcej niż kwestią przypadku, wpływ przyjmowania takich prób dotyczących obowiązku jest obliczony na to, by doprowadzić umysły do polegania na przypadku i domysłach, podczas gdy całe nasze dzieło i plany dotyczące dzieła powinny być utwierdzone na pewnym fundamencie Słowa Bożego.WP2 305.1

Lud Boży może dojść do właściwego zrozumienia swojego obowiązku jedynie przez szczerą modlitwę i gorliwe szukanie uświęcenia Ducha Świętego. Gdy właściwie szukają pouczenia dotyczącego ich sposobu postępowania, te dziwne i zawodne metody nie zostaną przez nich przyjęte. Będą wtedy zachowani od przypadkowej pracy i od zamieszania, jakie zawsze jest wynikiem polegania na ludzkich wymysłach...WP2 305.2

Mówię do naszego ludu: Niech nikt nie zostanie odprowadzony od zdrowych, rozsądnych zasad, jakie Bóg ustanowił w celu kierowania swoim ludem, do polegania — jeśli chodzi o kierownictwo — na takich wymysłach jak podrzucanie monety. Taki sposób postępowania bardzo podoba się wrogowi dusz, ponieważ działa on, by kontrolować monetę i za jej pośrednictwem realizuje swoje plany. Niech nikt nie daje się tak łatwo zwodzić, by pokładać zaufanie w jakichkolwiek takich próbach. Niech nikt nie umniejsza swojego doświadczenia przez uciekanie się do tanich wymysłów jeśli chodzi o kierownictwo w ważnych sprawach związanych z dziełem Bożym.WP2 305.3

Pan nie działa w żaden przypadkowy sposób. Szukajcie go najżarliwiej w modlitwie. On wywrze wpływ na umysł i da język i wypowiedź. Lud Boży ma być nauczony, by nie pokładał ufności w ludzkich wymysłach i niepewnych próbach jako sposobach na to, by poznać wolę Bożą co do nich. Szatan i jego reprezentanci są zawsze gotowi wkroczyć w każdy otwór, jaki można znaleźć, aby odprowadzić dusze od pewnych zasad Słowa Bożego. Ludzie, którzy są prowadzeni i pouczeni przez Boga, nie dadzą miejsca wymysłom, dla których nie ma potwierdzenia w słowach: “Tak mówi Pan”.WP2 306.1

Niech wszyscy, którzy twierdzą, że przygotowują się na przyjście Pana, pokornie szukają go w celu poznania jego woli i dla posiadania ducha, który jest chętny kroczyć w całym świetle, jakie On posyła. Jako lud mamy wiele pouczeń dotyczących naszego obowiązku, by polegać na Bogu jeśli chodzi o mądrość i radę. Idźmy do Słowa Bożego po pouczenie. “Badajcie pisma” powiedział Zbawiciel... Musimy codziennie korzyć nasze serca i oczyszczać nasze dusze, ucząc się w każdym czasie kroczyć przez wiarę Syna Bożego.WP2 306.2

Moi bracia i siostry, zostawcie wszystkie pomniejsze próby, do podejmowania których możecie być kuszeni i badajcie waszego ducha przez świadectwo Słowa Bożego. Studiujcie to Słowo, abyście mogli poznać charakter i wolę Bożą. Jest wręcz konieczne, aby każdy wierzący uczynił prawdy Biblii swoim przewodnikiem i ochroną. Każdemu młodemu mężczyźnie i kobiecie oraz tym w podeszłym wieku zaświadczam, że studiowanie Słowa jest jedynym zabezpieczeniem dla duszy, która chce pozostać niezachwiana do końca. — Special Testimonies, Series B XVIIa, 25-29.WP2 306.3

Pytania, na które udzielono odpowiedzi w wywiadzie

W. C. White: Jakie jest twoje zdanie jeśli chodzi o sprawę podejmowania decyzji w kwestiach interesów i w kwestiach dotyczących codziennych posunięć oraz decyzji jakiejś osoby, by prosić Pana w taki sposób, aby na jej pytanie odpowiedział “tak” lub “nie”? Pisze ona słowa po obu stronach kartki, a potem podrzuca ją i jako odpowiedź przyjmuje tę stronę, na którą kartka upada, wierząc, że w ten sposób Bóg wskazuje, że chce lub nie chce, aby zrobiła jakąś rzecz.WP2 306.4

E. G. White: [Jest to metoda przypadkowa, której Bóg nie pochwala. Ludziom, którzy zaproponowali takie próby powiedziałam: “Nie, nie”. Z rzeczami świętymi, które dotyczą sprawy Bożej, nie można radzić sobie przy pomocy takich metod. Bóg nie pouczył nas, abyśmy uczyli się jego woli w żaden z takich sposobów.WP2 306.5

Czy to, że podejmujemy decyzje o tym, jaka jest jego wola, podrzucając kartkę lub monetę i obserwując jak upada, dostarczy nam doświadczeń, które będą wysławiały Boga? Nie, nie. Takie próby jak ta, zniszczą religijne doświadczenie tego, kto je przyjmuje. Każdy, kto polega na takich rzeczach jeśli chodzi o prowadzenie, musi się ponownie nawrócić. (Wstawione przez panią E. G. White podczas czytania tego sprawozdania.)]WP2 307.1

Po wielkim rozczarowaniu ludu adwentowego w 1844 r. wielokrotnie musieliśmy borykać się z wszelkimi takimi rzeczami. Zostałam wtedy podniesiona z łoża choroby i posłana, aby udzielić poselstwa nagany dla takiego fanatyzmu. Używano różnych metod. Wybierano znak, a potem podążano torem wskazanym przez ten znak.WP2 307.2

W jednym przypadku nie chciano pochować zmarłego dziecka, ponieważ na podstawie ustalonego znaku rozumiano, że dziecko zostanie wzbudzone z martwych.WP2 307.3

Zostałam posłana, by zanieść moje świadectwo dotyczące ułudy tych rzeczy, których używano jako znaków. Według światła udzielonego mi przez Boga, nie ma dla nas bezpieczeństwa poza przyjęciem słów: “Tak mówi Pan”...WP2 307.4

W C. White: Przypuśćmy, że przychodzi do transakcji handlowej. Widzę posiadłość, która wydaje mi się dobra, proszę Pana, aby powiedział mi, czy kupić ją, czy nie. Przyjmuję wtedy ten sposób rzucania monety i jeśli upadnie jedną stroną do góry — kupuję ją, a jeśli upadnie drugą stroną do góry — nie kupuję jej.WP2 307.5

E. G. White: Bóg dał mi poselstwo, że żadna taka rzecz nie może wchodzić w dzieło jego sprawy. Obniżyłoby ją to w proch. W taki sposób zostało mi to przedstawione. Odwróciłoby to umysł od Boga, jego mocy i jego łaski do rzeczy powszednich, a wróg użyłby tych powszednich rzeczy, aby okazały się czymś wspaniałym na skutek podążania za tymi wymyślonymi przez człowieka próbami...WP2 307.6

W. C. White: Siostra Harris mówi, że brat Harris zawsze modli się zanim rzuci swoją monetę. Czy czyni to jakąś różnicę?WP2 307.7

E. G. White: Ani odrobiny różnicy. Czy fanatycy, o których mówiłam, nie modlili się zawsze, gdy przechodzili przez te straszne doświadczenia w stanie Maine? Plan ten prowadzi do ufania w to, co może zrobić człowiek. To, czego pragniemy to nie mniej mocy Bożej, ale więcej. Pragniemy powagi, która przyjdzie jedynie od Boga niebios. Będziemy wtedy pracowali zgodnie z jego boskimi naukami...WP2 307.8

Pracowaliśmy ze wszystkich naszych sił, aby zachęcić nasz lud, by przychodził do Boga w wierze i wierzył, że jego Duch Święty będzie hojnie im dany jako nauczyciel i przewodnik, i że przez jego posługę mogą poznać wolę Bożą. — Ibid. 16-20.WP2 308.1

Rozdział 34 — Pożyteczne zajęcie lepsze niż zabawy

Rzucanie losów przy wyborze urzędników zborowych