Zawsze na korzystnym gruncie

Kościół ma wzrastać w aktywności i powiększać swoje granice. Nasze misyjne starania mają być ekspansywne; musimy powiększać nasze granice... Chociaż miały miejsce zawzięte spory w staraniu zachowania naszego wyróżniającego charakteru, jednak jako biblijni chrześcijanie zawsze byliśmy na korzystnym gruncie. — Letter 170, 1907 (6 maj 1907).WP2 374.4

Dowód obecności Ducha Bożego z nami jako ludem, który mieliśmy przez minione pięćdziesiąt lat, wytrzyma próbę tych, którzy obecnie ustawiają się po stronie wroga i zbierają siły przeciwko poselstwu Bożemu. — Letter 356, 1907 (24 październik 1907).WP2 374.5

Piszę do was te rzeczy, moi bracia, chociaż nie wszyscy z was mogą je w pełni zrozumieć. Gdybym nie wierzyła, że Boże oko jest nad jego ludem, nie mogłabym mieć odwagi ciągle pisać te same rzeczy... Bóg ma lud, który prowadzi i poucza. — Letter 378, 1907 (11 listopad 1907).WP2 375.1

Zostałam pouczona by powiedzieć adwentystom dnia siódmego w całym świecie, że Bóg powołał nas jako lud, abyśmy byli szczególnym skarbem dla niego samego. Zarządził, aby jego Kościół na ziemi stał doskonale zjednoczony w Duchu i radzie Pana zastępów do końca czasu. — Letter 54, 1908 (21 styczeń 1908).WP2 375.2

Nic w tym świecie nie jest Bogu tak drogie jak jego Kościół. Z zazdrosną troską strzeże On tych, którzy go szukają. Nic nie obraża Boga tak bardzo jak to, gdy słudzy szatana starają się okraść jego lud z ich praw. Pan nie porzucił swojego ludu. Szatan wskazuje na popełnione błędy i stara się sprawić, by uwierzyli, że w ten sposób oddzielili się od Boga. Źli aniołowie na wszelkie sposoby starają się zniechęcić tych, którzy dążą do zwycięstwa nad grzechem. Stawiają przed nimi ich minioną niegodziwość i przedstawiają ich przypadek jako beznadziejny. Mamy jednak wszechpotężnego Odkupiciela. Chrystus przyszedł z nieba w szacie człowieczeństwa, aby żyć zasadami spraw iedliwości w tym świecie. Został obdarzony mocą, aby służyć wszystkim, którzy przyjmą go jako swojego Odkupiciela, aby przyjść z pomocą pokutującym, którzy zostali przekonani o grzeszności grzechu. “Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu”. Hebrajczyków 4,15. — Letter 136, 1910 (26 listopad 1910).WP2 375.3