Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Wybrane poselstwa II

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Dodatek 2 — Ważne czynniiki w wyborze towarzysza życia

    (Oświadczenie członków zarządu The Ellen G. White Estate)

    Gdy Czytelnik prześledzi “Słowo do Czytelnika”, które ukazało się w każdym z dwóch tomów Wybranych poselstw, zauważy, że te dwie książki składają się z szeregu rad, udzielonych na przestrzeni lat, które docierały na pola drogą broszur, artykułów w czasopismach oraz pisanych na maszynie poselstw, lecz nie zostały wciągnięte do rad zawartych w dziewięciu tomach Testimony, opublikowanych przez Ellen White przed jej śmiercią. Wydanie ich w 1958 r. w tej formie wyposaża Kościół w będące na czasie rady w sposób i w czasie, który umożliwia zawarcie odniesienia do nich w trzytomowym Comprehensive Index to the Writings of Ellen G. White.WP2 455.1

    Kilka stron w tych dwóch tomach i wiele stron w innych książkach Ellen G. White, a także niemało osobistych świadectw skierowanych do indywidualnych osób, dotyczy dalekosiężnej kwestii wyboru partnera życiowego w małżeństwie. Rady te przedstawiają czynniki ważne dla szczęśliwego, udanego małżeństwa oraz szczęścia i dobra dzieci, które urodzą się temu małżeństwu. Przedstawiają one także czynniki, które mogą osłabić powodzenie związku. Ellen White zapewnia nas, że “Jezus pragnie widzieć szczęśliwe małżeństwa, szczęśliwe ogniska domowe” (Adventist Home 99). “Wybór towarzysza życia — upomina ona — powinien być jak najlepszy, aby zapewnić fizyczne, umysłowe i duchowe dobro dla rodziców i dla ich dzieci” — The Ministry of Healing 357.WP2 455.2

    W pismach tych zawsze przedstawiany jest Kościołowi wpływ domu. Wzywa ona tych, którzy spoglądają w kierunku małżeństwa, aby dobrze rozważyli wpływ poszczególnego przewidywanego związku. W tym celu przekonywała, że nie powinno mieć miejsca żadne samolubstwo czy pożądliwość czy krótkowzroczne decyzje. (Patrz przypis.). Wzywała mężczyzn i kobiety, którzy planowali małżeństwo, mówiąc: “rozróżnij pomiędzy tym, co jest przyjemne a tym, co pożyteczne” (Letter 4, 1901). Przestrzegała, że “właśnie od chwili zawarcia małżeństwa wielu mężczyzn i wiele kobiet datuje swoje powodzenie lub niepowodzenie w tym życiu, a także swoją nadzieję na przyszłe życie”. — Adventist Home 43.WP2 455.3

    Zgodność, utrzymywała Ellen White, była w istotny sposób zasadnicza dla szczęśliwego małżeństwa. Pisała o “trwającej całe życie niedoli”, która może wynikać ze związku tych, którzy “do siebie nie pasują” (Patriarchs and Prophets 189). W poselstwie do młodych oświadczyła:WP2 456.1

    “Świat pełen jest dzisiaj nieszczęścia i grzechu na skutek źle dobranych małżeństw. W wielu przypadkach zaledwie kilka miesięcy zajmuje mężowi i żonie uświadomienie sobie, że ich usposobienia nigdy nie mogą się połączyć; a skutkiem tego jest to, że w domu, w którym powinny istnieć jedynie miłość i harmonia nieba, przeważa niezgoda”. — Youth's Instructor, 10 sierpień 1899; Messages to Young People 453; oraz Adventist Home 83.WP2 456.2

    Dawała ostrzeżenie przeciwko “wielkiej różnicy wieku” tych, którzy planowali małżeństwo, co mogło doprowadzić do “osłabienia zdrowia młodszego” partnera i mogło pozbawić dzieci “fizycznej i umysłowej siły”. — The Ministry of Healing 358.WP2 456.3

    Jako ważny czynnik Ellen White podkreślała stan zdrowia partnerów planujących małżeństwo. “Chorowici mężczyźni często zdobywali uczucia kobiet najwyraźniej zdrowych, a ponieważ kochali się wzajemnie, czuli się całkowicie wolni, by zawrzeć małżeństwo, nie rozważając nawet, że przez ich związek żona musi być poszkodowana, mniej czy więcej, z powodu chorego męża” — Wybrane poselstwa II, 399. A potem prowadzi sprawę do jej logicznego wniosku: “Gdyby dotyczyło to jedynie tych, którzy w ten sposób zawarli związek małżeński, grzech nie byłby tak wielki. Ich potomstwo zmuszone jest cierpieć z powodu przekazanej mu choroby” — Ibid.WP2 456.4

    Zdolność partnerów w małżeństwie do tego, by utrzymać się finansowo także została przedstawiona przez Ellen White jako warunek udanego małżeństwa. Wskazała, że są tacy, “którzy nie mają nabytej własności” i “nie posiadali fizycznej siły ani umysłowej energii, aby nabyć własność”, “którzy śpieszyli się, by zawrzeć małżeństwo i którzy wzięli na siebie obowiązki, o jakich nie mieli właściwego pojęcia”. Dzieci są jednak często największymi poszkodowanymi, ponieważ “ci, którzy wykazują poważny brak wyczucia w interesach i którzy są najmniej wykwalifikowani, by dać sobie radę w świecie, zazwyczaj wypełniają swoje domy dziećmi”, które — jak oświadczyła — mogą nie być “należycie nakarmione czy ubrane i nie otrzymują fizycznej czy umysłowej nauki”. — Ibid. 420.421.WP2 456.5

    Dalej istnieje inna dziedzina, w której udzielona została rada. Chodzi o łączenie się w małżeństwie mężczyzn i kobiet o różnym etnicznym i kulturowym pochodzeniu. Cztery takie przedstawienia sprawy są treścią manuskryptu i opublikowanego zapisu. Dwie z czterech wypowiedzi w tej kwestii ukazały się w tym tomie na stronach 343 i 344. Zostały one napisane kolejno w 1896 r. i w 1912 r., a zostały wybrane do opublikowania w tym tomie, ponieważ przedstawiają wchodzące w grę podstawowe zasady i w ten sposób odsłaniają, dlaczego takich małżeństw nie powinno się popierać. Zostało stwierdzone, że takie związki mogą łatwo wywoływać “spór i zamieszanie”. Innym powodem, jaki przytacza odradzając takie małżeństwa, wydają się być “ujemne strony”, które nakładają na potomstwo, a to może prowadzić do “uczucia goryczy wobec rodziców, którzy przekazali im to trwające całe życie dziedzictwo”, [przypis: Z pozostałych dwóch wypowiedzi pierwsza przedstawiona rada w tej kwestii pojawia się w środku zasadniczego apelu skierowanego przez Ellen White 21 marca 1891 r. do przywódców Kościoła, aby przystąpili do pracy dla ludności kolorowej w Stanach Zjednoczonych. Zobacz pełną wypowiedź w The Southern Work 9-18 (1966). Śmiałymi, niedwuznacznymi liniami kreśli ona w nim braterstwo rodzaju ludzkiego i wyraźnie daje do zrozumienia, że w oddawaniu czci wszyscy stoją w równości przed Bogiem. Jednocześnie daje wyraz słowom ostrzeżenia. W wypowiedzi tej, odczytanej przez nią przywódcom Kościoła, znajdujemy następujące wiersze:WP2 457.1

    “Grzech spoczywa na nas jako Kościele, ponieważ nie włożyliśmy większego wysiłku dla zbawienia dusz wśród ludności kolorowej... Nie macie upoważnienia od Boga, aby wykluczać ludność kolorową z waszych miejsc nabożeństw. Traktujcie ich jak własność Chrystusa, którą są, tak samo jak i wy. Powinni mieć członkostwo w Kościele razem z białymi braćmi. Powinien zostać podjęty wszelki wysiłek, by wymazać straszne zło, jakie zostało im wyrządzone. Równocześnie nie możemy posuwać się do skrajności i wpadać w fanatyzm w tej kwestii. Niektórzy uznaliby za słuszne obalić wszelki mur podziału i żenić się między sobą z ludnością kolorową, nie jest to jednak właściwa rzecz, by jej nauczać lub stosować w praktyce”. — The Southern Work 15.]WP2 457.2

    Chociaż te cztery poselstwa rady zostały napisane w szczególnym czasie, by stawić czoło sytuacjom w szczególnym obszarze geograficznym, to czy nie mogą być pomocne dla uświadomienia każdemu rozważanemu małżeństwu okoliczności i czynników, jakie mogłyby wystawić związek na niebezpieczeństwo i przekazać dzieciom dziedzictwo, którym niektórzy mogą czuć się dotknięci?WP2 457.3

    Rady te należą do tych udzielonych wierzącemu, dotyczących doniosłego i dalekosiężnego doświadczenia w życiu i przedstawiających sposób postępowania mniej brzemienny w czynniki, które mogą prowadzić do strapień i mogą osłabić lub zniszczyć związek. Jak mówi Ellen White: “Jezus pragnie widzieć szczęśliwe małżeństwa, szczęśliwe ogniska domowe”.WP2 458.1

    Wielokrotne wypowiedzi wyrażone przez Ellen G. White ustnie i w jej pismach dają wyraźnie do zrozumienia, że kwestią nie jest zagadnienie nierówności rasy. Zawsze utrzymywała ona, że istnieje bliskie braterstwo rodzaju ludzkiego i że w zapisach nieba imię osoby jednej rasy znajduje się obok imienia kogoś innej rasy. Przeczytaj uważnie dodatek, który znajduje się poniżej zatytułowany “Braterstwo rodzaju ludzkiego”. — Członkowie Zarządu.WP2 458.2

    Ellen G. White Estate, Inc.

    Washington, D. C.

    Sierpień 1967

    Przypis:

    Innym przedstawieniem sprawy w tej kwestii jest list zawierający radę, napisany 8 stycznia 1901 r. do młodego mężczyzny, który podjął plany, które doprowadziłyby do małżeństwa kogoś rasy kaukaskiej z kimś rasy murzyńskiej. Jego rady są takie, jak te zawarte w podobnej wiadomości z 1912 r. i zapisane na stronie 344 tego tomu. Ellen White dodaje jednak słowa, które wymagają głębokiego rozważenia:WP2 458.3

    “Nie łącz się w małżeństwie z dziewczyną, która sprawi, że później zawsze będziesz żałował tego kroku...”WP2 458.4

    “O, jakimiż pożądliwymi, samolubnymi, krótkowzrocznymi stworzeniami są ludzkie istoty. Nie ufaj swojemu własnemu osądowi, a polegaj na osądzie Boga. Rozróżnij pomiędzy tym, co jest przyjemne, a tym, co pożyteczne. Posłusznie czyń wolę Bożą... Idąc swoją własną drogą i podążając za swoją własną wolą, znajdziesz ciernie i osty”. — Letter 4, 1901.WP2 458.5

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents