Wywyższając Chrystusa

Każda dusza, która prawdziwie przyjmuje Chrystusa przez wiarę, będzie kroczyła w pokorze serca. Nie będzie żadnego wywyższania siebie, lecz Chrystus będzie wywyższony jako ten, od którego zależy nadzieja życia wiecznego. “Łaską zbawieni jesteście przez wiarę” (Efezjan 2,8), oświadczył apostoł Paweł. I to łaska Chrystusa w nas czyni nas jego świadkami. Możemy być zwycięzcami jedynie przez krew Baranka i przez słowo naszego świadectwa. Przez uporządkowane życie i pobożną rozmowę stajemy się światłami w Kościele i w świecie. Duchowe rzeczy muszą być duchowo rozsądzane. Ci, którzy najgłębiej piją z wód zbawienia najpełniej objawią łagodność i pokorę Chrystusa.WP2 157.3

Kazano mi powiedzieć tym, którzy zostali powołani do tego, aby uczyć innych Słowa Bożego:WP2 157.4

Nigdy nie zachęcajcie ludzi do tego, aby od was oczekiwali mądrości. Gdy ludzie przychodzą do was po radę, wskażcie im tego, który czyta pobudki każdego serca. Inny duch musi wstąpić w nasze dzieło kaznodziejskie. Żadne osoby nie mogą zachowywać się jak spowiednicy, żaden człowiek nie może być wywyższany jako najwyższy. Naszym dziełem jest ukorzyć własne ja i wywyższyć Chrystusa przed ludźmi. Po swoim zmartwychwstaniu Zbawiciel obiecał, że jego moc będzie ze wszystkimi, którzy wyjdą w jego imieniu. Niech ta moc i to imię będzie wywyższone. Musimy stale zachowywać przed naszymi umysłami modlitwę Chrystusa, gdy modlił się On o to, aby własne ja mogło zostać uświęcone przez prawdę i sprawiedliwość.WP2 157.5

Moc wiecznego Ojca i ofiara Syna powinny być studiowane bardziej niż ma to miejsce. Doskonałe dzieło Chrystusa zostało uwieńczone w jego śmierci na krzyżu. W jego ofierze i jego wstawiennictwie po prawicy Ojca, jest nasza jedyna nadzieja zbawienia. Naszą radością powinno być wywyższanie charakteru Boga przed ludźmi i przyczynianie jego imieniu chwały na ziemi. — Manuscript 137, 1907.WP2 158.1