Z misją tą powinny być związani żonaci mężczyźni i zamężne kobiety, którzy będą się zachowywać z największą stosownością. Jednak niebezpieczeństwo grozi nie tylko ze strony młodzieży, ale również żonatych mężczyzn i zamężnych kobiet. Pracownicy muszą otoczyć się murem skromności i cnoty, aby kobiety nie kusiły mężczyzn, a mężczyźni nie odwodzili kobiet z drogi przyzwoitości. Strzeżcie się nawet pozoru zła.SCR 221.1

Ckliwy sentymentalizm dominuje. Żonaci mężczyźni zyskują zainteresowanie zamężnych i niezamężnych kobiet. Kobiety wydają się oczarowane. Tracą rozum, duchowe rozeznanie i zdrowy rozsądek. Czynią to, co zostało zdecydowanie potępione w Słowie Bożym. (...). Ostrzeżenia i napomnienia są wyraźne i zrozumiałe, ale ludzie ci idą tą samą błędną drogą, którą inni szli przed nimi. Wydaje się, jakby uczestniczyli w jakiejś ogłupiającej grze. Idąc za głosem szatana, nie tylko zmierzają do osobistej ruiny, ale także narażają na szwank dzieło Pańskie i na nowo krzyżują Syna Bożego, wystawiając Go na pośmiewisko.SCR 221.2

Nikt nie jest bezpieczny — młody czy starszy — jeśli nie czuje potrzeby szukania rady Bożej na każdym kroku. Jedynie ci, którzy zachowują ścisłą więź z Panem, nauczą się oceniać wartość ludzi Jego miarą oraz szanować czystość, dobro, pokorę i łagodność. Każde serce musi być strzeżone jak serce Józefa. Wówczas pokusy odwodzące od prawości zostaną odparte słowami:SCR 221.3

— “Jakże miałbym więc popełnić tak wielką niegodziwość i zgrzeszyć przeciwko Bogu?” 1 Mojżeszowa 39,9.SCR 221.4

Nawet najsilniejsza pokusa nie jest usprawiedliwieniem dla grzechu. Bez względu na to, jak silna jest presja, grzech jest wynikiem wolnego wyboru. Podłożem problemu jest nieodrodzone serce.SCR 221.5

Najgorszego rodzaju zdrajca — Człowiek, który od lat deklaruje wiarę w prawdę i jest uważany przez braci i siostry za godnego pełnienia odpowiedzialnych stanowisk w misjach czy instytucjach kościelnych, może stracić czujność pod wpływem zmieniających się okoliczności, które narażają go na pokusy, a z czasem może zacząć kusić innych. Jego przypadek jest tragiczny, gdyż swoim postępowaniem świadczy o zepsuciu serca i braku zasad, a zasady powinien posiadać każdy chrześcijanin.SCR 221.6

Kiedy ktoś, kto zajmuje odpowiedzialne stanowisko, zawodzi pokładane w nim zaufanie i oddaje się w ręce szatana jako narzędzie niesprawiedliwości, by siać ziarno zła, psując serca i umysły innych, wówczas staje się najgorszego rodzaju zdrajcą. Od takich skażonych i zepsutych ludzi młodzi nierzadko przyswajają sobie pierwsze zepsute myśli, które wiodą ich ku życiu w hańbie i moralnym brudzie.SCR 222.1

Pracownicy pozbawieni zasad — Jeśli ludzie stojący na czele misji, pomimo udzielenia im tak wielkiego światła nie mają mocnych zasad chroniących ich przed wszelkimi śladami pospolitości i niestosownego spoufalania się z młodymi dziewczętami i kobietami, to należy ich niezwłocznie zwolnić z obowiązków, nie dając im nawet drugiej szansy. Deprawacja duszy, prowadząca do tego rodzaju lekkomyślnych zwyczajów i praktyk, zniweczy niechybnie wszelkie dobro, jakiego mogą dokonać ci ludzie. Żyjemy w czasach moralnej degradacji. Świat stał się drugą Sodomą. Ci, którzy czekają na przyjście Syna Człowieczego, wiedząc, że stoją na granicy wiecznego świata, powinni dawać innym przykład zgodny z ich wiarą. Ci, którzy nie zachowują czystości i świętości, nie są akceptowani przez Boga. Prawdziwe Jego dzieci mają mocno zakorzenione zasady, których nie zmienią żadne pokusy, gdyż Chrystus mieszka w ich sercach przez wiarę.SCR 222.2

Druga szansa na nic się nie zda — Druga szansa na nic się nie zda w przypadku tych, których poczucie moralności jest tak wypaczone, iż nie potrafią dostrzec zagrażającego im niebezpieczeństwa. Jeśli od dawna wyznają wiarę w prawdę, a mimo to jej uświęcający wpływ nie utwierdził ich charakteru w pobożności, cnocie i czystości, należy ich niezwłocznie usunąć z pola działalności misyjnej, gdyż przez takich ludzi szatan będzie zasiewał takie same grzeszne myśli w umysłach tych, którzy powinni otrzymać przykład cnoty i moralnej godności. Wszystko, co przypomina usychający z miłości sentymentalizm i wszelkie ślady pospolitości, należy zdecydowanie ganić. — General Conference Bulletin 162 (1893).SCR 222.3

Nie czas na moralne zepsucie — Czas łaski dobiega końca. Nie mamy czasu, by ulegać moralnemu zepsuciu. Spoufalanie się żonatych mężczyzn z zamężnymi kobietami i młodymi dziewczętami jest obrzydliwością w oczach Boga i świętych aniołów. Bezczelność młodych dziewcząt z upodobaniem przebywających w towarzystwie młodych mężczyzn, kręcących się wokół nich i wciągających w próżne rozmowy jest zniewagą dla kobiecości. Takie zachowanie poniża kobiety nawet w ocenie tych, którzy postępują podobnie.SCR 222.4

Istnieje pilna potrzeba reformy we wszystkich naszych instytucjach. Wszelka nieprzyzwoitość i wszelkie niewłaściwe przejawy zainteresowania między mężczyznami i kobietami muszą być potępione i odrzucone. Niektórzy, w tym także żonaci mężczyźni, pozwalający sobie na tego rodzaju lekkomyślne spoufalanie się, usiłowali się usprawiedliwiać i uniknąć nagany, twierdząc, że nie zrobili nic moralnie niewłaściwego. Czy nie są moralnym złem niestosowne żarty i okazywanie nadmiernego zainteresowania młodym kobietom? Czy takie zachowanie nie budzi w umyśle młodej kobiety ciągu myśli, którego nie można potem zmienić? Czy przez swoją beztroskę i zalotność nie dajesz przyzwolenia na tego rodzaju zachowania?SCR 223.1

Wy, którzy zajmujecie odpowiedzialne stanowiska i uważacie się za chrześcijan, czy nie dajecie przyzwolenia na poufałość prowadzącą do grzechu? Jaki zapis jest utrwalany w niebiańskich księgach przez boskiego Świadka? Czy nie wyrządziliście moralnej szkody tym osobom, z którymi tak się spoufalaliście? Oczywiście tak. Wrażenie, jakie wywarliście, będzie trwałe. Te dziewczęta zostały utwierdzone w kokieterii i flirtowaniu. Każde takie pobłażanie złu czyni je coraz bardziej prymitywnymi i zuchwałymi. Coraz bardziej lgną do towarzystwa mężczyzn i kobiet lekkomyślnych i frywolnych, których rozmowy są dalekie od świętości, czystości i szlachetności.SCR 223.2

Definicja moralnej szkody — ‘Żadnej moralnej szkody’ — oto usprawiedliwienie podawane przez każdego, kto jest upominany z powodu tego rodzaju postępowania. Czym jest moralna szkoda? Czy twoje duchowe pojmowanie uległo takiemu upośledzeniu, że nie potrafisz już dostrzec prawdy? Czy nie rozumiesz, że winorośl nie rodzi cierni, a kolczasty krzew nie rodzi winogron? Jeśli prawda zajmuje wewnętrzną świątynię duszy, to tworzy czyste moralne wyczucie. Wówczas wszystkie zdrożne i demoralizujące praktyki będą postrzegane jako wyparcie się Chrystusa i grzech kalający duszę. (...). Wszelkie puste słowa, żarty, dowcipy i pochlebstwa wypowiadane do młodych dziewcząt czy kobiet, chłopców czy mężczyzn, są cierniami, a ten, kto je wypowiada, jest kolczastym krzewem, gdyż drzewo poznaje się po owocach.SCR 223.3

Niech ci, którzy wyznają religię Chrystusa, nie zniżają się do pustych rozmów i niestosownego spoufalania się z kobietami każdego stanu, zamężnymi czy samotnymi. Ludzie wierzący powinni z całą godnością zachowywać właściwą postawę. Jednocześnie mogą być towarzyscy, uprzejmi i grzeczni wobec wszystkich.SCR 224.1

Młode kobiety powinny być powściągliwe i umiarkowane. Młoda i zdrowa kobieta, idąc, nie musi się opierać na ramieniu mężczyzny. Nie powinna w taki sposób dawać okazji do plotek na swój temat.SCR 224.2

Każda instytucja zajmująca się zdrowiem jest polem misyjnym — Na czele naszych instytucji powinni stać wybrani ludzie, którzy są nie tylko dobrzy i rozsądni, ale także na wysokim poziomie moralnym — powściągliwi w zachowaniu, czyści w mowie, pamiętający o wzniosłym i świętym powołaniu oraz o tym, że Wierny Świadek śledzi ich każde słowo i czyn. Jeśli ludzie w naszych instytucjach przejawiają niski poziom myślenia, a ich mowa psuje zamiast budować, to powinni zostać natychmiast usunięci z naszych instytucji, gdyż z pewnością zdemoralizują innych. Należy dbać o dobro i pomyślność całej instytucji. Zawsze pamiętaj, że każda nasza instytucja zajmująca się zdrowiem jest polem misyjnym. Bóg czuwa nad nimi dniem i nocą. Nikt nie powinien sądzić, że wolno mu dopuszczać się choćby pozoru zła. — Special Testimonies, Series B 6-7 (nr 16).SCR 224.3

Rozdział 37 — Rada dla przewodniczącego Generalnej Konferencji

Rozdział 39 — Cudzołożnik a członkostwo zboru