Pagsasalita
Ang kakayahan sa pagsasalita ay isang talentong dapat linangin nang buong sikap. Sa lahat ng mga kaloob na tinanggap natin mula sa Diyos, ay wala nang hihigit pang malaking pagpapala kaysa rito. Sa pamamagitan ng tinig ay kumukumbinsi tayo at humihikayat; sa pamamagitan din nito ay nagpapailanlang tayo ng panalangin at papuri sa Diyos, at sa pamamagitan pa rin nito ay sinasabi natin sa iba ang tungkol sa pag-ibig ng Manunubos. Napakahalaga, kung gayon, na ito'y sanayin nang gayon na lamang upang maging napakabisa para sa kabutihan.MP 352.1
Ang paglinang at tumpak na paggamit sa tinig ay lubhang napapabayaan, maging ng mga taong matatalino at gumagawa ng gawaing Kristiyano. Marami ang bumabasa o nagsasalita sa paraang napakababa ang tono o kaya'y napakabilis na anupa't hindi sila kaagad maunawaan. Ang ilan ay may nangangapal at di-mawawaang pagbigkas, ang iba naman ay nagsasalita sa mataas, matinis, at tumitiling tono, na nakasasakit sa tainga ng mga nakikinig. Ang mga teksto, mga imno, at mga ulat at iba pang mga babasahing inihaharap sa mga kapulungang pambayan ay sa ganitong paraan binabasa kung magkaminsan na anupa't ang mga ito ay hindi maunawaan, at madalas na nasisira ang puwersa at ang pagiging-nakapagkikintal ng mga ito.MP 352.2
Ito ay isang kasamaang maaaring iwasto at dapat iwasto. Ukol sa bagay na ito ay may ibinibigay na tagubilin ang Biblia. Tungkol sa mga Levita na bumabasa ng mga Kasulatan sa bayan noong mga kaarawan ni Ezra, ay ganito ang sinasabi, “Sila'y nagsibasa sa aklat sa kautusan ng Diyos nang maliwanag, at kanilang ibinigay ang kahulugan, na anupa't kanilang nabatid (naunawaan) ang binasa.'MP 352.3
Sa pamamagitan ng masigasig na pagsisikap ay ma- aaring magkaroon ang lahat ng kakayahang makabasa nang maliwanag, at makapagsalita sa tinig na buo at malinaw, at sa paraang namumukod at nakapagkikintal. Sa pamamagitan ng paggawa nito ay maaari nating mapaunlad nang malaki ang ating mabisang paggawa bilang mga manggagawa ni Kristo.MP 352.4
Ang bawa't Kristiyano ay tinatawagan upang kanyang ipaalam sa mga iba ang di-malirip na mga kayamanan ni Kristo; dahil dito'y dapat siyang magsumikap na magkaroon ng kasakdalan sa pagsasalita. Dapat niyang ipakilala ang salita ng Diyos sa isang paraang pagtitiwalaan ito ng mga nakikinig. Hindi panukala ng Diyos na ang mga taong kinakasangkapan Niya ay maging asiwa at di linang sa anyo, sa paraan at sa asal. Hindi Niya ibig na mamaliitin o hahamakin ng tao ang agos ng langit na dumadaloy sa sanlibutan sa pamamagitan niya.MP 353.1
Dapat tayong tumingin kay Jesus, na siyang sakdal na tularan; dapat nating hingin sa dalangin ang tulong ng Espiritu Santo, at sa pamamagitan ng Kanyang kalakasan ay dapat nating pagsikapang sanayin ang bawa't sangkap natin para sa sakdal na paggawa.MP 353.2
Tanging totoo ito sa mga tinatawagang maglingkod sa publiko o sa bayan. Dapat isaisip ng bawa't ministro at ng bawa't guro na siya'y nagbibigay sa mga tao ng isang pabalitang may kinalaman sa mga walang-hanggang kapakinabangan. Ang katotohanang sinalita ay hahatol sa kanila sa dakilang araw ng huling pagsusulit. At sa ilang kaluluwa ang paraan ng paghahatid ng pabalita ng isa ay siyang magpapasiya kung ito'y tatanggapin o tatanggihan. Bigkasin nga nang gayon ang salita upang ito'y makaakit sa pang-unawa at makaantig sa puso. Dapat itong bigkasin nang marahan, malinaw, at solemne, gayunma'y nang may buong kaalaban na siyang hinihingi ng kahalagahan nito.MP 353.3
Ang wastong paglinang at paggamit sa kapangyari- han o kakayahan sa pagsalita ay kailangang gawin sa bawa't hanay ng gawaing Kristiyano; nakapapasok ito sa kabuhayang pantahanan, at sa lahat ng ating pakikipag-ugnayan sa isa't isa. Dapat nating bihasahin ang ating mga sarili sa pagsasalita sa kaiga-igayang himig, sa paggamit ng malinis at tumpak na salita, at mga salitang banayad at magalang. Ang matatamis at mababait na salita ay gaya ng hamog at ng banayad na ambon sa kaluluwa. Tungkol kay Kristo ay sinasabi ng Kasulatan na ibinuhos ang biyaya sa Kanyang mga labi, upang Kanyang “maalaman kung paanong aaliwin ng mga salita siyang nanlulupaypay.” At tayo'y inaatasan ng Panginoon na, “Ang inyong pananalita nawa'y laging may biyaya,” “upang makinabang ng biyaya ang mga nagsisipakinig.”MP 353.4
Sa ating pagsisikap na iwasto o baguhin ang mga iba ay dapat tayong maging maingat sa ating mga pananalita. Ang mga ito ay magiging isang samyo ng buhay sa ikabubuhay o samyo ng kamatayan sa ikamamatay. Sa pagbibigay ng saway o payo, ay marami ang matatalim at masasakit magsalita, mga salitang hindi naaangkop upang makapagpagaling sa nasugatang kaluluwa. Dahil sa di-maiinam na mga salitang ito ay nasasaktan ang espiritu, at kadalasa'y nakikilos na maghimagsik ang mga nagkakasala. Lahat ng nagnanais magtaguyod ng mga simulain ng katotohanan ay kailangang makatanggap ng langis ng pag-ibig na buhat sa langit. Sa ilalim ng lahat ng mga pangyayari ay dapat sabihin ang saway o pagsansala nang may pag-ibig. Kung magkakagayon ay makababago ang ating mga salita, at hindi makayayamot o makagagalit. Si Kristo ang magbibigay ng lakas at kapangyarihan sa pamamagitan ng Kanyang Banal na Espiritu. Ito ang Kanyang gawain.MP 354.1
Hindi dapat bumigkas ng isa mang salita nang pabigla-bigla. Hindi mamumutawi sa isang sumusunod kay Kristo ang anumang pagsasalita ng masama, ang anu- mang walang-kapararakang pangungusap, ang anumang nakayayamot na kawalang-kasiyahan o mungkahing marumi. Sa pagkasi ng Espiritu Santo ay sumulat si Apostol Pablo, na sinasabi, “Anumang salitang mahalay ay huwag lumabas sa inyong bibig.” Hindi ang ibig sabihin ng salitang mahalay ay yaong mga salitang hamak. Ito'y nangangahulugang anumang pangungusap na salungat sa mga banal na simulain at sa malinis at dalisay na relihiyon. Kasama rito ang maruruming mga pahiwatig at mga lihim na pamamarali ng kasamaan. Kung hindi ito lalabanan kaagad, hahantong ang mga ito sa malaking pagkakasala.MP 354.2
Iniaatang sa bawa't sambahayan at sa bawa't isang Kristiyano ang tungkuling hadlangan ang daan laban sa masama at mahalay na pagsasalita. Kapag tayo'y kasama ng mga nagsasalita ng kamangmangan, ay tungkulin nating baguhin ang paksa ng salitaan hangga't maaari. Sa tulong ng biyaya ng Diyos ay mahinahon tayong magsalita ng isang paksang babago sa salitaan at gagawin itong isang kapaki-pakinabang na usapan.MP 355.1
Tungkulin ng mga magulang na turuan at sanayin ang kanilang mga anak sa mga nararapat na kaugalian ng pagsasalita. Ang napakagaling na paaralan para sa paglinang na ito ay ang buhay sa tahanan. Buhat sa pinakamaagang mga taon ng mga bata ay dapat silang turuang magsalita nang magalang at nang may pagmamahal sa kanilang mga magulang at sa isa't isa. Kailangang ituro sa kanila na ang mga salita lamang na dapat mamulas sa kanilang mga labi ay yaong mga salitang mabanayad, totoo, at malinis. Ang mga magulang na rin ay kailangang mag-aral araw-araw sa paaralan ni Kristo. Kung magkagayon sa pamamagitan ng utos at halimbawa ay maituturo na nila sa mga anak nila ang paggamit ng “pangungusap na magaling, na di mahahatulan.” Ito ay isa sa mga pinakadakila at pinakasasagutin nila sa mga tungkulin nila.MP 355.2
Bilang mga tagasunod ni Kristo ay kailangang ang ating mga salita ay makatulong at makapagpasigla sa isa't isa sa kabuhayang Kristiyano. Higit pa kaysa ating ginagawa, kailangan nating salitain ang mahahalagang kabanata sa ating karanasan. Dapat nating salitain ang tungkol sa kaawaan at kagandahang-loob ng Diyos, ang tungkol sa walang-kapantay na lalim ng pag-ibig ng Tagapagligtas. Ang ating mga salita ay dapat maging mga salita ng pagpupuri at pagpapasalamat. Kung ang puso at pag-iisip natin ay puno ng pag-ibig ng Diyos, ito'y mahahayag sa pag-uusap natin. Hindi mahirap na ibigay ang bagay na pumapasok sa ating kabuhayang espirituwal. Mga dakilang isipan, mararangal na hangarin, malinaw na pagkaunawa ng katotohanan, di-makasariling mga panukala, pagkasabik sa pagbabanal at sa kabanalan, ay magbubunga ng mga salita na maghahayag ng likas ng yaman-ng-puso. Kapag nahahayag nang ganito si Kristo sa ating pananalita, ay magkakaroon ito ng kapangyarihang makahikayat ng mga kaluluwa sa Kanya.MP 356.1
Dapat nating salitain ang tungkol kay Kristo sa mga hindi pa nakakakilala sa Kanya. Dapat nating gawin ang gaya ng ginawa ni Kristo. Saanman Siya naroon noon, sa sinagoga, sa tabi ng daan, sa daong na inilayo nang bahagya sa lupa, sa piging ng Pariseo o sa hapag man ng maniningil ng buwis, ay nagsalita Siya sa mga tao tungkol sa mga bagay na nauukol sa lalong matayog na kabuhayan. Ang mga bagay ng katalagahan, ang mga pangyayari sa pang-araw-araw na kabuhayan, ay pinaglakip-lakip Niya sa mga salita ng katotohanan. Naakit sa Kanya ang mga puso ng mga nakikinig sa Kanya; sapagka't pinagaling Niya ang kanilang mga maysakit, inaliw ang nalulumbay sa kanila, at kinalong Niya ang kanilang mga anak at pinagpala ang mga ito. Nang bukhin Niya ang Kanyang mga labi sa pagsasalita, ay napabaling at napatuon sa Kanya ang kanilang pansin, at sa ilang kaluluwa ang bawa't salita Niya ay naging samyo ng buhay sa ikabubuhay.MP 356.2
Ganyan din naman ang dapat nating gawin. Saanman tayo naroroon, ay dapat tayong mag-abang ng mga pagkakataon na masalita sa mga iba ang tungkol sa Tagapagligtas. Kung susundan natin ang halimbawa ni Kristo sa paggawa ng mabuti, ay bubuksan ng mga tao ang mga puso nila sa atin gaya ng ginawa nila sa Kanya. Hindi pabigla-bigla, kundi may katalinuhang supling ng pagibig ng Diyos, na masasabi natin sa kanila ang tungkol sa Kanya na siyang “Pinakamainam sa sampung libo,” at Isa na “totoong kaibig-ibig.” Ito ang pinakamataas na gawaing dito'y magagamit natin ang talento sa pagsasalita. Ito'y ibinigay sa atin upang maipakilala natin si Kristo na siyang Tagapagligtas na nagpapatawad ng kasalanan.MP 357.1