Kapitulo 11—Kayamanang Ipamimigay
SAMANTALANG inaaralan ni Kristo ang mga tao, Kanya rin namang tinuturuan ang Kanyang mga alagad ng kanilang panghinaharap na gawain. Sa lahat ng Kanyang turo ay naroon ang mga liksiyong ukol sa kanila. Pagkatapos Niyang maibigay ang talinhaga ng lambat, ay Kanyang tinanong sila, “Napag-unawa baga ninyo ang lahat ng mga bagay na ito?” Sinabi nila sa Kanya, “Oo, Panginoon.” Pagkatapos sa isa pang talinhaga ay Kanyang iniharap sa kanila ang kanilang kapanagutan tungkol sa mga katotohanang kanilang tinanggap. “Kaya nga,” wika Niya, “ang bawa't eskriba na ginagawang alagad sa kaharian ng langit ay tulad sa isang taong puno ng sambahayan, na naglalabas sa kanyang kayamanan ng mga bagay na bago at luma.”MP 119.1
Ang kayamanang nakamit ng puno ng sambahayan ay hindi niya itinatago. Iyon ay kanyang inilalabas upang maibahagi sa iba. At sa pamamagitan ng paggamit ay lumalago ang kayamanan. Ang puno ng sambahayan ay may mahalagang bagay na bago at luma kapwa. Ganyan itinuturo ni Kristo na ang katotohanang ipinagkatiwala sa Kanyang mga alagad ay dapat ibahagi sa saplibutan. At habang ang pagkakilala sa katotohanan ay ibinabahagi o ibinibigay, ito ay lalago.MP 119.2
Ang lahat na sa puso tinatanggap ang pabalita ng ebanghelyo ay maghahangad na ito'y itanyag. Ang isinilang-sa-langit na pag-ibig ni Kristo ay dapat makasumpong ng pagpapahayagan. Ang mga taong ibinihis si Kristo ay maglalahad ng kanilang karanasan, na binabakas nang hakbang-hakbang ng mga pag-akay ng Banal na Espiritu,—ang kanilang pagkagutom at pagkauhaw sa pagkakilala sa Diyos at kay Jesukristong Kanyang isinugo, ang bunga ng kanilang pagsasaliksik ng mga Kasulatan, ang kanilang mga pananalangin, ang paghihirap ng kanilang kaluluwa, at ang mga salita ni Kristo sa kanila, “Ipinatatawad na ang inyong mga kasalanan.” Di-katutubo sa kaninuman na ilihim ang mga bagay na ito, at yaong mga nalilipos ng pag-ibig ni Kristo ay hindi gagawa nang gayon. Ayon sa sukat ng pagkakagawa sa kanila ng Panginoon na mga lagakan ng banal na katotohanan maging gayon ang pagnanasa nila na ang iba'y tumanggap ng gayunding pagpapala. At habang ipinakikilala nila ang masaganang kayamanan ng biyaya ng Diyos, lalo at lalo namang sila'y bibigyan ng biyaya ni Kristo. Sila'y magkakaroon ng puso ng isang maliit na bata sa payak at walang-pagpapataang pagsunod nito. Ang kanilang mga kaluluwa ay hihingal sa pagnanasa ng kabanalan, at higit at higit pang mga kayamanan ng katotohanan at biyaya ang mahahayag sa kanila upang maibigay sa sanlibutan.MP 119.3
Ang malaking kamalig ng katotohanan ay ang salita ng Diyos,—ang sinulat na salita, ang aklat ng katalagahan, at ang aklat ng karanasan sa pakikitungo ng Diyos sa buhay ng tao. Narito ang mga kayamanang doon makakukuha ang mga manggagawa ni Kristo. Sa kanilang pagsasaliksik ng katotohanan ay dapat silang umasa sa Diyos, hindi sa mga katalinuhan ng tao, sa mga dakilang taong ang karunungan ay kamangmangan sa Diyos. Sa pamamagitan ng Kanyang sariling hinirang na mga daluyan ay ipagkakaloob ng Panginoon na ipakilala ang Kanyang sarili sa bawa't nagsasaliksik.MP 120.1
Kung ang tagasunod ni Kristo ay sasampalataya sa Kanyang salita at isasakabuhayan iyon, walang karunungang nasa daigdig ng katalagahan na hindi niya mahahagip at pahahalagahan. Wala kundi yaong magbibigay sa kanya ng paraan upang maibahagi sa iba ang katotohanan. Ang karunungang ukol sa katalagahan ay isang kabang-yaman ng kaalaman na doon makakukuha ang bawa't mag-aaral sa paaralan ni Kristo. Sa ating pagbubulay-bulay ng kagandahan ng katalagahan, sa ating pag-aaral ng mga liksiyon nito sa paglilinang ng lupa, sa pagtubo at paglaki ng mga punungkahoy, sa lahat ng mga kababalaghan ng lupa at ng dagat at ng himpapawid, ay may darating sa ating isang bagong pagkaunawa ng katotohanan. At ang mga hiwagang kaugnay ng mga pakikitungo ng Diyos sa mga tao, ang mga kalaliman ng Kanyang karunungan at kahatulan na gaya ng nakikita sa buhay ng mga tao,—ang mga ito ay nasusumpungang isang kamalig na sagana sa kayamanan.MP 121.1
Datapwa't sa nakasulat na salita napakalinaw na inihahayag sa nagkasalang tao ang pagkakilala sa Diyos. Ito ang kamalig o kabang-yaman ng di-masaliksik o dimatingkalang mga kayamanan ni Kristo.MP 121.2
Kasama sa salita ng Diyos ang mga Kasulatan ng Matanda at Bagong Tipan. Ang isa ay hindi buo kung wala ang isa. Sinabi ni Kristo na ang mga katotohanan ng Matandang Tipan ay kasinghalaga ng sa Bagong Tipan. Si Kristo ay Manunubos ng tao noong pasimula ng sanlibutan at Manunubos pa rin Siya ngayon. Bago Niya dinamtan ng pagka-tao ang Kanyang pagka-Diyos at naparito sa ating sanlibutan, ang pabalita ng ebanghelyo ay ibinigay nina Adan, Seth, Enoc, Matusalem, at Noe. Tinaglay ni Abraham sa Canaan at ni Lot sa Sodoma ang pabalita, at sa mga sumunod na saling-lahi ay itinanyag ng mga tapat na tagapagbalita ang Isang Dumarating. Ang mga rito sa sistema ng mga Hudyo ay itinatag ni Kristo na rin. Siya ang naging saligan ng ka- nilang sistema sa mga handog na hain, ang dakilang umaanino sa lahat ng kanilang mga serbisyong ukol sa relihiyon. Ang dugong tumigis nang ihandog ang mga hain ay tumuturo sa pagkakahain ng Kordero ng Diyos. Lahat ng mga sumasagisag na handog ay natupad sa Kanya.MP 121.3
Si Kristo gaya ng ipinakita sa mga patriarka, gaya ng sumagisag sa serbisyo ng paghahain, gaya ng inilalarawan sa kautusan, at gaya ng inihahayag ng mga propeta, ay siyang mga kayamanan ng Matandang Tipan. Si Kristo sa Kanyang buhay, sa Kanyang pagkamatay, at sa Kanyang pagkabuhay na mag-uli, si Kristo gaya ng Siya'y ipakita ng Banal na Espiritu, ay siyang kayamanan ng Bagong Tipan. Ang ating Tagapagligtas, na liwanag ng kaluwalhatian ng Ama, ay siyang Matanda at Bago kapwa.MP 122.1
Tungkol sa buhay at kamatayan at pamamagitan ni Kristo, na pauna nang sinabi ng mga propeta, ay dapat magsihayo ang mga apostol bilang mga saksi. Si Kristo sa Kanyang kapakumbabaan, sa Kanyang kalinisan at kabanalan, sa Kanyang walang-kapantay na pag-ibig, ay siyang dapat nilang maging paksa. At upang maipangaral ang ebanghelyo sa kapuspusan nito, dapat nilang ipakilala ang Tagapagligtas hindi lamang gaya ng nahayag sa Kanyang buhay at mga aral, kundi gaya rin naman ng paunang-pagkakasabi ng mga propeta ng Matandang Tipan at gaya ng sinasagisagan ng serbisyong ukol sa paghahain.MP 122.2
Si Kristo sa Kanyang pangangaral ay nagpakilala ng matatandang katotohanan na tungkol dito ay Siya na rin ang pinagmulan, mga katotohanang Kanyang sinalita sa pamamagitan ng mga patriarka at mga propeta; nguni't Kanya ngayong isinasabog sa kanila ang isang bagong liwanag. Kaibang-kaiba lumilitaw ang kahulugan ng mga ito! Isang baha ng liwanag at espirituwalidad ang naihatid ng Kanyang paliwanag. At Kan- yang ipinangako na ang Banal na Espiritu ang magbibigay-liwanag sa mga alagad, na ang salita ng Diyos ay lagi nang ihahayag sa kanila. Magagawa nilang ipakilala ang mga katotohanan nito sa bagong kagandahan.MP 122.3
Magbuhat pa noong salitain sa Eden ang kauna-unahang pangako ng pagtubos, ang buhay, ang likas, at ang gawaing pamamagitan ni Kristo ay pinag-aralan na ng mga pag-iisip ng mga tao. Gayunman ang bawa't pagiisip na sa pamamagitan nito gumagawa ang Banal na Espiritu ay naihaharap ang mga paksang ito sa liwanag na bagung-bago at nakapagpapasigla. Ang mga katotohanan ng pagtubos ay may-kakayahang patuloy na lumaki at lumawak. Bagama't luma na, ang mga ito ay namamalaging bago, na patuloy na inihahayag sa nagsasaliksik ng katotohanan ang isang lalong dakilang kaluwalhatian at ang isang lalong malakas na kapangyarihan.MP 123.1
Sa bawa't panahon ay may bagong pagtubo o paglaki ng katotohanan, isang pabalita ng Diyos sa mga tao ng saling-lahing yaon. Ang luma o matatandang katotohanan ay mahahalagang lahat; ang bagong katotohanan ay hindi di-bahagi ng luma, kundi isang paghahayag niyaon. Kapag nauunawaan lamang natin ang mga lumang katotohanan magagawa nating maunawaan ang bago. Nang nasain ni Kristong buksan sa Kanyang mga alagad ang katotohanan tungkol sa Kanyang pagkabuhay na mag-uli, ay pinasimulan Niya “kay Moises at sa mga propeta,” at “ipinaaninaw Niya sa kanila ang mga bagay tungkol sa Kanya sa lahat ng mga Kasulatan.” Datapwa't ang liwanag na nagniningning sa bagong paghahayag ng katotohanan ang lumuluwalhati sa luma o sa matanda. Siya na nagtatakwil o nagpapabaya sa bago, ay hindi tunay na nag-aangkin ng luma. Sa Kanya ito'y nawawalan ng pambuhay na kapangyarihan, at nagiging isa lamang na walang-buhay na anyo.MP 123.2
May mga nagpapanggap na sumasampalataya at nag- tuturo ng mga katotohanan ng Matandang Tipan, samantalang tinatanggihan ang Bagong Tipan. Subali't sa pagtanggi nilang tanggapin ang mga aral ni Kristo, ay kanilang ipinakikilala na hindi nila sinasampalatayanan ang mga sinalita ng mga patriarka at mga propeta. “Kung kayo'y nagsisisampalataya kay Moises,” winika ni Kristo, “ay magsisisampalataya kayo sa Akin; sapagka't tungkol sa Akin siya'y sumulat.” Dahil dito kung kaya walang tunay na kapangyarihan sa kanilang pagtuturo o pangangaral ng kahit na Matandang Tipan.MP 123.3
Ang maraming nag-aangkin na sumasampalataya at nagtuturo ng ebanghelyo ay nasa ganito ring pagkakamali. Kanilang isinasaisantabi ang mga Kasulatan ng Matandang Tipan, na tungkol dito'y sinabi ni Kristo, “Ang mga ito'y siyang nangagpapatotoo tungkol sa Akin.” Sa pagtanggi nila sa Matanda, kanila na ring tinatanggihan ang Bago; sapagka't ang dalawa ay mga bahagi kapwa ng di-mapaghihiwalay na kabuuan. Walang taong buong katumpakang makapagpapakilala ng kautusan ng Diyos nang walang ebanghelyo, o ng ebanghelyo nang walang kautusan. Ang kautusan ay siyang ebanghelyo binuo, at ang ebanghelyo ay siyang kautusang inihayag at pinalawak. Ang kautusan ay siyang ugat, ang ebanghelyo ay ang mabangong bulaklak at bunga na isinusupling ito.MP 124.1
Ang Matandang Tipan ay nagsasabog ng liwanag sa Bago, at ang Bago ay nagsasabog ng liwanag sa Matanda. Ang bawa't isa ay isang kapahayagan ng kaluwalhatian ng Diyos kay Kristo. Ang dalawa ay kapwa nagpapakilala ng mga katotohanang patuloy na maghahayag ng mga bagong malalalim na kahulugan sa masikap na masikap na mananaliksik.MP 124.2
Ang katotohanang na kay Kristo at sa pamamagitan ni Kristo ay di-masukat. Ang mag-aaral ng Kasulatan ay tumitingin, gaya ng nangyayari, sa isang bukal na lumalalim at lumalawak habang kanyang tinititigan ang kalaliman nito. Hindi sa buhay na ito mauunawaan natin ang hiwaga ng pag-ibig ng Diyos sa pagkakapagbigay ng Kanyang Anak upang maging pampalubag-loob sa ating mga kasalanan. Ang gawain ng ating Manunubos sa lupang ito ay isang paksa at kailanma'y laging magiging isang paksa na babanat sa ating pinakamatayog na guniguni o imahinasyon. Maaaring gamiting puspusan ng tao ang bawa't kapangyarihan ng pag-iisip sa pagsusumakit na maliwanagan ang hiwagang ito, subali't manghihina at mapapagod ang kanyang diwa. Makikita ng pinakamasikhay na mananaliksik sa kanyang unahan ang isang walang-hanggan at walang-pampang na karagatan.MP 124.3
Ang katotohanang gaya ng na kay Jesus ay maaaring maranasan, nguni't kailanma'y di maipaliliwanag. Ang taas at luwang at lalim nito ay di-masayod ng ating kaalaman. Maaari nating gamitin hanggang sa sukdulan ang ating guniguni, at pagkatapos ay makikita lamang natin nang malabo ang mga balangkas ng isang pagibig na di-malurok o di-maipaliwanag, na kasintaas ng langit, gayunma'y nakayungyong sa lupa upang itatak ang larawan ng Diyos sa buong sangkatauhan.MP 125.1
Gayunma'y maaaring mangyari na ating makita ang lahat na maiisip natin tungkol sa kahabagan ng Diyos. Ito'y inihahayag sa mapagpakumbaba't nagsisising kaluluwa. Ating mauunawaan ang kahabagan ng Diyos na kasukat lamang ng ating pagpapahalaga sa Kanyang pagpapakasakit para sa atin. Sa ating pagsasaliksik ng salita ng Diyos nang may pagpapakumbabang puso, ang dakilang paksa ng pagtubos ay mahahayag sa ating pagsasaliksik. Mararagdagan ang kaningningan nito habang ito'y ating minamasdan, at habang ating hinahangad na ito'y maunawaan, ang taas at lalim nito ay patuloy na mag-iibayo.MP 125.2
Ang ating buhay ay dapat mapatali sa buhay ni Kristo; dapat tayong patuloy na uminom sa Kanya, kumain sa Kanya, na siyang buhay na tlnapay na bumaba mula sa langit, na umiinom mula sa isang bukal ng tubig na laging sariwa, laging nagbibigay ng masagana nitong mga kayamanan. Kung ating pinananatili ang Panginoon na laging nasa harapan natin, na pinahihintulutan ang ating mga puso na magpasalamat at pumuri sa Kanya, ay magkakaroon tayo ng patuloy na kasariwaan sa ating kabuhayang ukol sa relihiyon. Ang ating mga pananalangin ay magiging pakikipag-usap sa Diyos, gaya ng nanaisin nating pakikipag-usap sa isang kaibigan. Kanyang sasalitain sa atin nang personal ang Kanyang mga hiwaga. Madalas na mapapasaatin ang matamis at masayang pagkadama ng pagiging-kaharap si Jesus. Madalas na mag-aalab ang ating mga puso sa loob natin kapag Siya'y lumalapit upang makipagniig sa atin na gaya ng Kanyang ginawa kay Enoc. Kapag sa katotohanan ay ito ang karanasan ng Kristiyano, sa kanyang buhay ay namamalas ang kapayakan, ang kapakumbabaan, ang kaamuan, at ang kababaan ng puso, na siyang nagpapakilala sa lahat niyang nakakasalamuha na siya'y nakasama ni Jesus at siya'y nag-aral sa Kanya.MP 125.3
Sa mga nagtataglay nito, ang relihiyon ni Kristo ay mahahayag bilang isang nagpapalakas at naghaharing simulain, isang nabubuhay at gumagawang kalakasang ukol sa espiritu. May mahahayag na kasariwaan at kapangyarihan at kasayahan ng walang-hanggang kabataan. Ang pusong tumatanggap ng salita ng Diyos ay hindi gaya ng isang sanaw na naiiga, hindi tulad ng isang sirang balon na natutuyuan ng yaman nito. Ito'y katulad ng ilog sa bundok na tinutustusan ng di-naglilikat na mga bukal, na ang malamig at makislap na tubig ay tumatalon sa mga batuhan, at pinagiginhawa ang napapagod, ang nauuhaw, at ang nabibigatang lubha.MP 126.1
Ang karanasang ito ay nagbibigay sa bawa't tagapagturo ng katotohanan ng mga katangian mismo na gagawa sa kanya na maging isang kinatawan ni Kristo. Ang espiritu ng pagtuturo ni Kristo ay magbibigay ng puwersa at pagiging-tuwiran sa kanyang mga pakikipagusap at sa kanyang mga pananalangin. Ang kanyang pagsaksi kay Kristo ay hindi magiging isang makitid at walang-buhay na patotoo. Ang ministro ay hindi mangangaral nang paulit-ulit sa iyon at iyunding mga diskurso. Ang kanyang isipan ay magiging bukas sa patuloy na pagbibigay-liwanag ng Banal na Espiritu.MP 126.2
Sinabi ni Kristo, “Ang kumakain ng Aking laman at umiinom ng Aking dugo, ay may buhay na walanghanggan. . . . Kung paanong sinugo Ako ng Amang buhay, at Ako'y nabubuhay dahil sa Ama; gayundin naman ang kumakain sa Akin, siya nama'y mabubuhay dahil sa Akin. . . . Ang Espiritu nga ang bumubuhay; . . . ang mga salitang sinalita Ko sa inyo ay pawang Espiritu, at pawang buhay.”MP 127.1
Kapag ating kinakain ang laman ni Kristo at iniinom ang Kanyang dugo, ang elemento ng walang-hanggang buhay ay masusumpungan sa ministeryo. Hindi magkakaroon ng isang bilang ng mga luma at madalas-ulit-uliting mga kuru-kuro. Ang nakaiinip at, nakababagot na pagsesermon ay matitigil. Ang mga luma o mga dating katotohanan ay ipakikilala, nguni't makikita ang mga ito sa isang bagong liwanag. Magkakaroon ng isang bagong pagkaunawa sa katotohanan, ng isang kalinawan at isang kapangyarihan na anupa't lahat ay makakaunawa. Yaong mga nagkakaroon ng karapatan na maupo sa ilalim ng ganitong ministeryo, kung madaling talaban ng impluwensiya ng Banal na Espiritu, ay makakaramdam ng nagpapalakas na kapangyarihan ng isang bagong buhay. Ang apoy ng pag-ibig ng Diyos ay mag-aalab sa loob nila. Ang kanilang mga kapangyarihan sa pag-unawa ay mapasisigla upang makita ang kagandahan at ang kamaharlikaan ng katotohanan.MP 127.2
Ang tapat na puno ng sambahayan ay kumakatawan sa kung dapat maging ano ang bawa't tagapagturo ng mga bata at mga kabataan. Kung ginagawa niyang kan- yang kayamanan ang salita ng Diyos, patuloy nga siyang makapaghaharap ng bagong kagandahan at bagong katotohanan. Kapag sa Diyos aasa ang tagapagturo sa pamamagitan ng panalangin, ang Espiritu ni Kristo ay sasakanya, at ang Diyos ay gagawa sa pamamagitan niya sa mga isipan ng iba sa pamamagitan ng Banal na Espiritu. Pinupuno ng Espiritu ang puso't pag-iisip ng matamis na pag-asa at ng katapangan at ng kaharayaan o larawan ng Bibliya, at ang lahat ng ito ay ipatatalastas sa mga kabataang nasa ilalim ng kanyang pagtuturo.MP 127.3
Ang bukal ng makalangit na kapayapaan at kagalakan, na nabuksan sa kaluluwa ng tagapagturo sa pamamagitan ng mga salita ng Kinasihan, ay magiging isang makapangyarihang ilog ng impluwensiya na magpapala sa lahat na napapaugnay sa kanya. Ang Biblia ay hindi magiging isang nakapapagod na aklat sa mag-aaral. Sa ilalim ng isang matalinong tagapagturo ang salita ay magiging lalo at lalong kanais-nais. Ito'y magiging parang tinapay ng buhay, at hindi kailanman maluluma. Ang kasariwaan at kagandahan nito ay makaaakit at makahahalina sa mga bata at mga kabataan. Ito'y katulad ng araw na sumisinag sa ibabaw ng lupa, na walang-hanggang nagdudulot ng ningning at init, gayunma'y di-kailanman nauubos.MP 128.1
Ang banal at nagtuturong Espiritu ng Diyos ay nasa Kanyang salita. Isang liwanag, isang bago at mahalagang liwanag, ang sumisinag mula sa bawa't dahon. Katotohanan ang inihahayag doon, at ang mga salita at mga pangungusap ay ginagawang maliwanag at naaangkop sa pagkakataon, na bilang tinig ng Diyos na nagsasalita sa kaluluwa.MP 128.2
Ibig ng Banal na Espiritung magsalita sa mga kabataan, at upang ipatuklas sa kanila ang mga kayamanan at mga kagandahan ng salita ng Diyos. Ang mga pangakong sinalita ng dakilang Guro ay bibihag sa mga pandama at magbibigay-buhay sa kaluluwa sa pamamag- itan ng isang kapangyarihan ukol sa espiritu na banal. Sa mabungang pag-iisip ay may yayabong na pagkakilala sa mga banal na bagay na magiging gaya ng isang hadlang laban sa tukso.MP 128.3
Ang mga salita ng katotohanan ay lalago sa kahalagahan, at magkakaroon ng isang kalawakan at kapuspusan ng kahulugan na hindi natin kailanman pinangarap. Ang kagandahan at mga kayamanan ng salita ay may bumabagong impluwensiya sa isipan at karakter. Ang liwanag ng pag-ibig ng langit ay mapapasapuso bilang isang inspirasyon.MP 129.1
Ang pagpapahalaga sa Biblia ay lumalaki sa pamamagitan ng pag-aaral nito. Saanmang daan lumiko ang mag-aaral, ay kanyang makikitang nakatanghal ang walang-hanggang karunungan at pag-ibig ng Diyos.MP 129.2
Ang kahulugan ng sistema ng pamumuhay ng mga Hudyo ay hindi pa lubusang nauunawaan. Ang mga katotohanang malalawak at malalalim ay malabong naaaninaw sa mga rito at mga sagisag nito. Ang ebanghelyo ay siyang susing nagbubukas sa mga hiwaga nito. Sa pamamagitan ng pagkatalastas sa panukala ng pagtubos, ang mga katotohanan nito ay nabubuksan sa pang-unawa. Higit pa kaysa ginagawa natin, karapatan nating unawain ang mga kahanga-hangang paksang ito. Dapat nating mawatasan ang malalalim na bagay ng Diyos. Nais ng mga anghel na masaliksik ang mga katotohanang inihahayag sa mga tao na taglay ang nagsisising mga puso ay nagsisipagsaliksik ng salita ng Diyos, at nagsisidalangin para sa higit na haba at luwang at lalim at taas ng pagkakilala na Siya lamang ang nakapagbibigay.MP 129.3
Habang tayo'y nalalapit sa katapusan ng kasaysayan ng sanlibutang ito, ang mga hulang may kaugnayan sa mga huling araw ay tangi nang kailangan nating pagaralan. Ang huling aklat ng mga Kasulatan ng Bagong Tipan ay lipos ng katotohanang dapat nating maunawaan. Binubulag ni Satanas ang pag-iisip ng marami, na anu- pa't ikinatutuwa nila ang paggawa ng anumang pagdadahilan sa hindi nila pag-aaral ng Apokalipsis. Subali't sa pamamagitan ng Kanyang lingkod na si Juan ay ipinahahayag dito ni Kristo kung ano ang mangyayari sa mga huling araw, at sinasabi Niyang, “Mapalad ang bumabasa, at ang nangakikinig ng mga salita ng hula, at tumutupad ng mga bagay na nangasusulat doon.”MP 129.4
“Ito ang buhay na walang-hanggan,” wika ni Kristo, “na Ikaw ay makilala nila na iisang Diyos na tunay, at siyang Iyong sinugo, sa makatwid baga'y si Jesukristo.”Bakit kaya hindi natin nadarama ang kahalagahan ng pagkakilalang ito? Bakit kaya ang maluluwalhating katotohanang ito ay hindi nag-aalab sa ating mga puso, hindi nanginginig sa ating mga labi, at hindi naghahari sa buo nating pagkatao?MP 130.1
Sa pagbibigay Niya sa atin ng Kanyang salita, ay ipinaaari ng Diyos sa atin ang bawa't katotohanang kailangan para sa ating kaligtasan. Libu-libo ang nangagsisiinom ng tubig mula sa mga balong ito ng buhay, gayunma'y hindi ito nauubusan ng panustos. Sa kanilang harapan ay inilalagay ng libu-libo ang Panginoon, at sa pamamagitan ng pagtingin ay nangababago sa gayunding larawan. Ang kanilang espiritu ay nag-aalab sa loob nila habang kanilang sinasalita ang tungkol sa Kanyang karakter, na sinasabi kung ano si Kristo sa kanila, at kung ano naman sila kay Kristo. Gayunma'y hindi nauubos ng mga mananaliksik na ito ang mga dakila at mga banal na paksang ito. Libu-libo pa ang maaaring sumuong sa gawain ng pagsasaliksik sa mga hiwaga ng kaligtasan. Habang ang buhay ni Kristo at ang likas ng Kanyang misyon ay binubulay-bulay, ang mga silahis ng liwanag ay sisinag nang lalong maliwanag sa bawa't pagsisikap na tuklasin ang katotohanan. Ang bawa't bagong pagsasaliksik ay maghahayag ng isang bagay na higit pang kasabik-sabik kaysa nahayag na hanggang ngayon. Ang paksa ay di-nauubos. Ang pag-aaral ng tungkol sa pagka- katawang-tao ni Kristo, ang Kanyang tumutubos na paghahain at gawain ng pamamagitan, ay magpapakilos sa isipan ng masipag na mag-aaral habang tumatagal ang panahon; at sa pagtingin sa langit taglay ang di-mabilang na mga taon nito, siya ay bubulalas, “Dakila ang hiwaga ng kabanalan.”MP 130.2
Doon sa walang-hanggan ay malalaman natin yaong bagay na nakapagbukas sana ng ating pang-unawa, kung tinanggap lamang natin ang kaliwanagang maaaring tamuhin dito. Ang mga paksa ng katubusan ay magpapakilos sa mga puso at mga isipan at mga dila ng mga tinubos sa buong mga panahong walang-hanggan. Kanilang mauunawaan ang mga katotohanang ninasa o pinanabikan ni Kristong ihayag sa Kanyang mga alagad, subali't bagay na hindi sila nagkaroon ng pananampalatayang mahagip. Magpakailan-kailanma'y lilitaw ang mga bagong tanawin ng kasakdalan at kaluwalhatian ni Kristo. Sa buong panahong walang-katapusan ay maglalabas ang tapat na Puno ng sambahayan ng mga bagay na bago at luma mula sa Kanyang kayamanan.MP 131.1