Zakończenie trzeciego poselstwa

Pokazano mi czasy, gdy kończyło się poselstwo trzeciego anioła. Moc Boża spoczywała na Jego ludzie. Oni wykonali swe dzieło i byli przygotowani na znajdującą się przed nimi godzinę próby. Otrzymali późny deszcz lub pokrzepienie od oblicza Pańskiego i na nowo odżyło żywe świadectwo. Wszędzie rozlegało się ostatnie wielkie ostrzeżenie i ono pobudziło i rozwścieczyło tych mieszkańców ziemi, którzy nie chcieli przyjąć poselstwa.DW 206.2

Widziałam aniołów w niebie, jak śpieszyli to w jedną, to w drugą stronę. Pewien anioł z kałamarzem u boku, powróciwszy z ziemi, oznajmił Jezusowi, że Jego dzieło zostało zakończone, a święci policzeni i zapieczętowani. Wtedy ujrzałam Jezusa, służącego przed Arką, zawierającą dziesięć przykazań, jak odłożył kadzielnicę, podniósł Swoje ręce i powiedział donośnym głosem: “Wykonało się!” Wszyscy aniołowie zdjęli swe korony, gdy Jezus uroczyście oświadczył: “Kto czyni nieprawość, niech nadal czyni nieprawość, a kto brudny, niech nadal się brudzi, lecz kto sprawiedliwy, niech nadal czyni sprawiedliwość, a kto święty, niech nadal się uświęca.”DW 206.3

Każdy przypadek był rozstrzygnięty albo na śmierć, albo na życie. Podczas gdy Jezus służył w świątyni, odbywał się sąd nad sprawiedliwymi zmarłymi, a potem nad sprawiedliwymi żywymi. Gdy Chrystus dokonał pojednania za Swój lud i wymazał jego grzechy, otrzymał Swe Królestwo. Liczba poddanych nieba została dopełniona. Odbyło się wesele Baranka, zaś Królestwo, władza i moc na wszystkimi królestwami pod całym niebem dane zostały Jezusowi i spadkobiercom zbawienia, a Jezus miał panować jako Król królów i Pan panów.DW 207.1

Gdy Jezus wychodził z Najświętszego słyszałam głos dzwonków Jego szat, a gdy je opuścił, ciemna chmura okryła mieszkańców ziemi. Nie było już wtedy Pośrednika między winnym człowiekiem, a obrażonym Bogiem. Podczas, gdy między grzesznymi ludźmi a Bogiem stał Jezus, ludzie byli powstrzymywani, lecz gdy On odszedł z zajmowanego stanowiska między Ojcem a człowiekiem, owa powstrzymująca moc ustąpiła i szatan posiadł całkowitą władzę nad nie pokutującymi. Niemożliwością byłoby wylanie plag, gdy Jezus sprawuje Swój urząd w świątyni. Lecz kiedy zakończy tam Swoje dzieło i skończy się Jego pośredniczy urząd, nie będzie stało już nic na przeszkodzie, co by powstrzymało gniew Boży, który wyleje się z całą zapalczywością na nie osłoniętą głowę winnego grzesznika, który lekceważył zbawienie i nienawidził napominania. W tym strasznym czasie, po zakończeniu pośrednictwa Jezusa, święci będą żyli przed obliczem świętego Boga bez Orędownika. Każdy przypadek został rozstrzygnięty, a każdy klejnot policzony. Jezus pozostawał przez chwilę w przedsionku niebiańskiej świątyni, a grzechy, które były wyznawane podczas Jego pobytu w Najświętszym, zostały włożone na szatana, który jako sprawca grzechu, będzie musiał ponieść za nie karę.DW 207.2

Potem widziałam, jak Jezus zdjął kapłańskie szaty i przywdział odzienie królewskie. Na głowie miał wiele koron — korona na koronie. Otoczony zastępami aniołów, opuścił niebo. Plagi spadły na mieszkańców ziemi. Jedni oskarżali Boga i przeklinali Go. Inni pośpieszyli do ludu Bożego i błagali, aby ich pouczono, jak mogą uniknąć Jego sądów. Lecz święci nie mogli im pomóc. Spłynęła już ostatnia łza za grzeszników, wypowiedziano ostatnią błagalną modlitwę, podjęto ostatni wysiłek i udzielono ostatniej przestrogi. Łagodny głos łaski już ich nie zapraszał. Gdy święci i całe niebo zajmowali się zbawieniem ich dusz, wogóle ich to nie interesowało. Przedstawiano im życie i śmierć. Wielu pragnęło życia, nie czynili jednak żadnych starań, aby je uzyskać. Nie wybrali życia, a teraz nie było już pojednawczej krwi, która by zmyła ich winę i nie było litościwego Zbawiciela, który by za nich prosił, wołając: “Oszczędź, oszczędź grzesznika, jeszcze przez chwilę.” Całe niebo złączyło się z Jezusem, słysząc te straszliwe słowa: “Stało się, wykonało się.” Plan zbawienia został wykonany, lecz niewielu go przyjęło. Gdy ucichł słodki głos łaski, bezbożnych ogarnął strach i przerażenie. Z okropną wyrazistością usłyszeli słowa: “Za późno! Za późno!”DW 207.3

Ci, którzy nie cenili Słowa Bożego, jak szaleni biegali w różne strony, od morza do morza, z północy na południe, szukając Słowa Pańskiego. Anioł powiedział: “Nie znajdą go. Na ziemi panuje głód, ale nie głód chleba ani pragnienie wody, ale słuchania słów Pańskich. Czegoż by nie dali za choćby jedno słowo Bożego uznania! Niestety, oni muszą łaknąć i pragnąć. Dzień w dzień lekceważyli zbawienie, stawiając ziemskie bogactwa i przyjemności ponad skarby i uroki nieba. Odrzucili Jezusa i pogardzili Jego świętymi. Brudni muszą na zawsze pozostać brudnymi.”DW 208.1

Wielu bezbożnych było ogromnie rozwścieczonych, gdy musieli cierpieć z powodu plag. Były to sceny strasznych męczarni. Rodzice czynili gorzkie wyrzuty swym dzieciom, dzieci rodzicom, bracia swym siostrom, a siostry braciom; z wszystkich stron słychać było głośne, zawodzące okrzyki: “To właśnie ty powstrzymywałeś mnie od przyjęcia Prawdy, która uchroniłaby mnie teraz od tej strasznej godziny.” Ludzie zwracali się z gorzką nienawiścią do swych kaznodziejów, zarzucając im: “To wy nie ostrzegaliście nas. Wy mówiliście nam, że cały świat będzie nawrócony i wołaliście “pokój, pokój”, by uciszyć w nas wszelkie obawy. O tej godzinie nic nam nie wspominaliście, a tych, którzy nas o niej ostrzegali, okrzyknęliście fanatykami i złymi ludźmi, którzy nas zgubią.” Widziałam jednak, że kaznodzieje nie uszli gniewu Bożego. Cierpienia ich były dziesięć razy większe, od cierpień ich ludu.DW 208.2