ΚΕΦΆΛΑΙΟ 3—ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ

Η επίγεια ζωή του Σωτήρα ήταν ζωή επικοινωνίας με τη φύση και με το Θεό. Με την επικοινωνία αυτή μας απεκάλυψε το μυστικό μιας δυναμικής ζωής.ZY 27.1

Ο Ιησούς ήταν ένας πρόθυμος, ακατάπαυστος εργάτης. Κανένας άλλος δεν έζησε ποτέ μεταξύ των ανθρώπων τόσο επιφορτισμένος με ευθύνες. Ποτέ κανείς δεν σήκωσε ένα τόσο βαρύ φορτίο της θλίψης και της αμαρτίας του κόσμου. Ποτέ κανείς άλλος δεν κοπίασε με τέτοιο βαθύ ψυχικό ζήλο για το καλό των ανθρώπων. Μολαταύτα η ζωή Του ήταν μία υγιεινή ζωή. Σωματικά όσο και πνευματικά συμβολίζονταν με την εικόνα του εξιλαστήριου «αμνού αμώμου και ασπίλου.» (Α’ Πέτ. 1:19.) Τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή, αποτελούσε το υπόδειγμα που ο Θεός ήθελε για την ανθρωπότητα αν έδειχνε υπακοή στους νόμους Του.ZY 27.2

Ατενίζοντας οι άνθρωποι τον Ιησού, έβλεπαν να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό Του η θεϊκή ευσπλαχνία ανάμικτη με την επίγνωση της δύναμης. Φαίνονταν να περιβάλλεται από μία ατμόσφαιρα πνευματικής ζωής. Ενώ είχε λεπτούς και ανεπιτήδευτους τρόπους, εντύπωση έκανε στους ανθρώπους η διαίσθηση μιας δύναμης που, αν και συγκαλυμμένη, δεν μπορούσε όμως να κρυφτεί εντελώς.ZY 27.3

Κατά το διάστημα της διακονίας Του Τον παρακο-λουθούσαν συνεχώς πονηροί, υποκριτικοί άνθρωποι που επιβουλεύονταν τη ζωή Του. Κατάσκοποι ακολουθούσαν τα ίχνη Του, προσέχοντας τα λόγια Του για να βρουν κάποια αφορμή εναντίον Του. Τα ανώτερα και βαθύτερα καλλιεργημένα πνεύματα του έθνους προσπαθούσαν να Τον συντρίψουν με τις λογομαχίες. Ποτέ όμως δεν βρέθηκαν σε πλεονεκτική θέση. Συγχυσμένοι και ντροπιασμένοι από τον ταπεινό Γαλιλαίο Δάσκαλο ήταν αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν το πεδίο της δράσης. Η διδαχή του Χριστού παρουσίαζε μία τέτοια φρεσκάδα και ζωντάνια που οι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ παρατηρήσει προηγουμένως. Και αυτοί οι εχθροί Του ακόμη αναγκάσθηκαν να ομολογήσουν ότι «ουδέποτε ελάλησεν άνθρωπος ούτω. » (Ιωάν. 7:46.)ZY 27.4

Η παιδική ηλικία του Ιησούήταν μέσα στη φτώχεια. Παρόλααυτάη ζωή του παρέμεινε αμόλυντη από τις επίπλαστες συνήθειες μιας διεφθαρμένης γενεάς. Ενώ εργάζονταν στον πάγκο του μαραγκού, σηκώνοντας τα βάρη της οικογενειακής ζωής, μαθαίνοντας τα μαθήματα της υπακοής και του μόχθου, έβρισκε αναψυχή μέσα στις σκηνές της φύσης και αποκτούσε γνώση προσπαθώντας να κατανοήσει τα μυστήρια της φύσης. Μελετούσε το λόγο του Θεού και ένοιωθε τη μεγαλύτερη ευτυχία τις ώρες που μπορούσε να στραφεί από το περιβάλλον της εργασίας στα λιβάδια. Εκείαφιερωνόταν στην περισυλλογή μέσα στις ήσυχες κοιλάδες και επικοινωνούσε με το Θεό στην πλαγιά του βουνού ή ανάμεσα στα δένδρα του δάσους. Συχνά οι πρωινές ώρες τον έβρισκαν σε κάποιο απομονωμένο μέρος να σκέπτεται, να ερευνά τις Γραφές ή να προσεύχεται. Χαιρέτιζε το φώς της αυγής ψάλλοντας. Με ευχαριστήριους ύμνους φαίδρυνε τις ώρες της εργασίας Του και μετέδιδε τη χαρά του Ουρανού στους κοπιασμένους και στους αποθαρρημένους.ZY 28.1

Κατά τη διακονία Του ο Ιησούς πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής Του στο ύπαιθρο. Ταξίδευε από μέρος σε μέρος πεζός και πολλές από τις διδαχές Του γίνονταν έξω, στον καθαρό αέρα. Εκπαιδεύοντας τους μαθητές Του, συχνά αποσύρονταν από την φασαρία των πόλεων στην ησυχία των αγρών, βρίσκοντάς την πιο εναρμονισμένη με τα μαθήματα της απλότητας, της πίστης και της αυταπάρνησης που ήθελε να τους διδάξει. Ήταν κάτω από τα σκιερά δένδρα της βουνοπλαγιάς, λίγο κείθε από τη θάλασσα της Γαλιλαίας όπου οι δώδεκα κλήθηκαν στην αποστολική τους δράση και όπου δόθηκε η επί του Όρους Ομιλία.ZY 28.2

Ο Χριστός αρέσκονταν να συγκεντρώνει το λαό γύρω Του κάτω από το γαλάζιο ουρανό, πάνω σε μια χλοερή λοφοπλαγιά, ή στο γιαλό πλάι στη λίμνη. Εκεί, περιστοιχισμένος από τα έργα της δικής Του δημιουργίας, μπορούσε να στρέψει τις σκέψεις τους από το τεχνητό στο φυσικό. Με την ανάπτυξη και την εξέλιξη της φύσης αποκαλύπτονταν οι αρχές της βασιλείας Του. Σηκώνοντας οι άνθρωποι τα μάτια προς τους λόφους του Θεού και παρατηρώντας τα θαυμάσια έργα των χεριών Του, μπορούσαν να μάθουν πολύτιμα μαθήματα θεϊκής αλήθειας. Στις μελλοντικές ημέρες τα μαθήματα του Θείου Δασκάλου θα μπορούσαν να επαναλαμβάνονται με τα αντικείμενα της φύσης. Ο νους μπορούσε να ανυψωθεί και η ψυχή να βρει ανάπαυση.ZY 29.1

Τους μαθητές που σχετίζονταν με το έργο Του, συχνά ο Ιησούς τους «απέλυε» για ένα διάστημα για να έχουν την ευκαιρία να επισκεφθούν τα σπίτια τους και να αναπαυθούν. Αλλά όλες οι προσπάθειές τους να αποτραβήξουν τον ίδιο από το έργο Του έμεναν άκαρπες. Ολημερίς εξυπηρετούσε τις ανάγκες του πλήθους που έρχονταν κοντά Του και το βράδυ, ή νωρίς το πρωί, απομακρύνονταν στο φυσικό αγιαστήριο που σχημάτιζαν τα βουνά για να επικοινωνήσει με τον Πατέρα Του.ZY 29.2

Συχνά η χωρίς διακοπή εργασία Του και ο αγώνας με την εχθρότητα και την πλανεμένη διδαχή των ραβίνων Τον εξαντλούσαν σε τέτοιο σημείο που η μητέρα και τα αδέλφια Του, ακόμα και οι μαθητές Του, φοβόταν ότι η υγεία Του θα υποσκάπτονταν. Καθώς όμως επέστρεφε από την πολύωρη προσευχή με την οποία έκλεινε την κοπιαστική ημέρα, παρατηρούσαν τη γαλήνη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό Του, τη φρεσκάδα, τη ζωή και τη δύναμη που φαίνονταν να διαπερνούν ολόκληρο το είναι Του. Ύστερα από τις ώρες που είχε περάσει μόνος με το Θεό, ξεκινούσε κάθε πρωί για να φέρει το φως του ουρανού στους ανθρώπους.ZY 29.3

Αμέσως μετά την επιστροφή των μαθητών Του από την πρώτη ιεραποστολική τους περιοδεία, ο Ιησούς τους πρόσταξε: «Έλθετε κατιδίαν και αναπαύεσθε ολίγον.» Οι μαθητές είχαν επιστρέψει γεμάτοι χαρά για την επιτυχία που γνώρισαν σαν κήρυκες του Ευαγγελίου, όταν άκουσαν τα νέα του θανάτου του Ιωάννη του Βαπτιστή από το φονικό χέρι του Ηρώδη. Αυτό τους προξένησε βαθειά λύπη και απογοήτευση. Ο Ιησούς ήξερε ότι με το να αφήσει το Βαπτιστή να πεθάνει στη φυλακή, είχε περάσει την πίστη των αποστόλων από μεγάλη δοκιμασία. Με ευσπλαχνική τρυφερότητα παρατήρησε τα λυπημένα και με δάκρυα βρεγμένα πρόσωπά τους. Δάκρυα ανέβηκαν και στα δικά Του μάτια και με λυγμούς στη φωνή τους είπε: «Έλθετε σεις αυτοί κατ’ ιδίαν εις τόπον έρημον και αναπαύεσθε ολίγον.» (Μάρκ. 6:31.)ZY 30.1

Κοντά στη Βηθσαϊδά, στη βόρεια ακτή της θάλασσας της Γαλιλαίας, βρίσκονταν μία απομονωμένη περιοχή, όμορφη με το φρέσκο ανοιξιάτικο γρασίδι που πρόσφερε ένα ευπρόσδεκτο κρησφύγετο για τον Ιησού και τους μαθητές Του. Γι’ αυτό το μέρος ξεκίνησαν, διασχίζοντας με τη βάρκα τους τη λίμνη. Εκεί θα μπορούσαν να αναπαυθούν, μακριά από τη φασαρία του πλήθους. Εκεί οι μαθητές θα μπορούσαν να ακούσουν τα λόγια του Χριστού, ανενόχλητοι από τις αντιρρήσεις και τις κατηγορίες των Φαρισαίων. Εκεί έλπιζαν να απολαύσουν ένα σύντομο διάστημα με τη συντροφιά του Κυρίου τους.ZY 30.2

Μόνο ένα σύντομο διάστημα πέρασε ο Ιησούς με τους μαθητές Του, αλλά πόσο πολύτιμες ήταν γι’ αυτούς οι λιγοστές εκείνες στιγμές! Συζήτησαν για το έργο του Ευαγγελίου και για το πως θα μπορούσαν να καταστήσουν το έργο τους αποδοτικότερο πλησιάζοντας το λαό. Καθώς ο Ιησούς τους παρουσίαζε τους θησαυρούς της αλήθειας, εκείνοι ζωογονούνταν με θεϊκή δύναμη και εμπνέονταν με ελπίδα και θάρρος.ZY 30.3

Σε λίγο όμως τα πλήθη Τον αναζητούσαν και πάλι. Υποθέτοντας ότι θα είχε πάει στο γνώριμο μέρος όπου συνήθιζε να αποσύρεται, οι άνθρωποι Τον ακολούθησαν εκεί. Η ελπίδα Του να βρει έστω και μία ώρα ανάπαυσης διαψεύστηκε. Βαθειά όμως στην αγνή, σπλαχνική καρδιά Του ο Καλός Ποιμένας των προβάτων μόνο αγάπη και συμπόνια ένοιωθε για τις ανήσυχες και διψασμένες εκείνες ψυχές. Ολόκληρη την ημέρα φρόντισε για τις ανάγκες τους και το βράδυ τους απέλυσε στα σπίτια τους να αναπαυθούν.ZY 31.1

Ζώντας μία ζωή τελείως αφιερωμένη στο καλό των άλλων, ο Σωτήρας το θεωρούσε απαραίτητο να στρέφεται από την ακατάπαυστη δράση και επαφή με τις ανάγκες των ανθρώπων και να αναζητεί να αποσυρθεί για να επικοινωνεί ανενόχλητα με τον Πατέρα Του. Όταν τα πλήθη που Τον ακολουθούσαν είχαν πια απομακρυνθεί, τότε Εκείνος κατευθύνονταν στο βουνό και εκεί, ολομόναχος με το Θεό, ελάφρωνε την καρδιά Του προσευχόμενος για τους πάσχοντες, τους αμαρτωλούς και ενδεείς.ZY 31.2

Όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του ότι ο θερισμός ήταν πολύς αλλά οι εργάτες λίγοι, δεν τους επιβάρυνε με αναγκαστική, αδιάκοπη εργασία, αλλά τους είπε: «Παρακαλέσατε λοιπόν τον Κύριον του θερισμού, δια να αποστείλει εργάτας εις τον θερισμόν Αυτού.» (Ματθ. 9:38.) Στους καταπονημένους από την πολλή δουλειά σημερινούς εργάτες Του απευθύνει τα ίδια συμπονετικά λόγια που απηύθυνε και στους πρώτους μαθητές Του: «Ελθετε σεις αυτοί κατιδίαν και αναπαύεσθε ολίγον.»ZY 31.3

Όλοι οι μαθητευόμενοι του Κυρίου έχουν ανάγκη από λίγη ώρα ησυχίας για να επικοινωνούν με τον εαυτό τους, με τη φύση και με το Θεό. Αυτοί πρέπει να φανερώνουν ότι η ζωή τους δεν εναρμονίζεται με τον κόσμο, με τη δράση του και τις συνήθειές του. Χρειάζονται επίσης να έχουν προσωπική πείρα για να μπορέσουν να αποκτήσουν γνώση του θελήματος του Θεού. Πρέπει να Τον ακούμε ατομικά να μας μιλάει στην καρδιά. Όταν κάθε άλλη φωνή σιγά και στεκόμαστε μπροστά Του μέσα στη σιγαλιά, η ησυχία της ψυχής καθιστά ευκρινέστερη τη φωνή του Θεού. Μας προστάζει: «Ησυχάσατε και γνωρίσατε ότι Εγώ είμαι ο Θεός.» (Ψαλμ. 46:10.) Αυτή είναι η αποτελεσματική προετοιμασία για κάθε εργασία που γίνεται για το Θεό. Ανάμεσα στα αεικίνητα πλήθη και στην υπερένταση των βιοτικών δραστηριοτήτων, εκείνος που δροσίζεται μ’ αυτό τον τρόπο, θα περιβάλλεται από μία ατμόσφαιρα φωτός και ειρήνης. Θα δέχεται μία καινούργια δωρεά τόσο από φυσική όσο και πνευματική δύναμη. Η ζωή του θα σκορπίζει ευωδιά και θα φανερώνει μία θεϊκή δύναμη που θα εγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων.ZY 31.4