ΚΕΦΆΛΑΙΟ 4—ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
«Εάν μόνον εγγίσω το ιμάτιον Αυτού, θέλω σωθή.» (Ματθ. 9:21.) Αυτά ήταν τα λόγια μιας δυστυχισμένης γυναίκας, μιας γυναίκας που δώδεκα χρόνια υπέφερε από μιααρρώστια που έκανε τη ζωή της βαρετή. Είχε δαπανήσει όλους της τους πόρους στους γιατρούς και στα φάρμακα και το αποτέλεσμα ήταν να της πουν ότι η αρρώστια της ήταν ανίατη. Όταν όμως άκουσε για το Μεγάλο Γιατρό, οι ελπίδες της ξανάζησαν. «Αν μπορούσα να Τον πλησιάσω τόσο μόνο όσο για να Του μιλήσω,» σκέφθηκε, «θα μπορούσα να σωθώ.»ZY 33.1
Ο Χριστός βάδιζε κατευθυνόμενος προς το σπίτι του Ιαείρου, του Ιουδαίου ραβίνου που Τον είχε παρακαλέσει να πάει για να θεραπεύσει την κόρη του. Η σπαραξικάρδια ικεσία, «Το θυγάτριόν μου πνέει τα λοίσθια• να έλθης και να βάλης τας χείρας Σου επ’ αυτήν, δια να σωθή» (Μάρκ. 5:23,) είχε συγκινήσει την τρυφερή, συμπονετική καρδιά του Χριστού και ξεκίνησε αμέσως μαζί με τον άρχοντα για το σπίτι του.ZY 33.2
Προχωρούσαν πολύ σιγά επειδή τα πλήθη πίεζαν το Χριστό από όλες τις πλευρές. Καθώς προχωρούσε ανάμεσα στα πλήθη, ο Σωτήρας πλησίαζε προς το μέρος όπου στεκόταν η γυναίκα. Επανειλημμένα εκείνη είχε προσπαθήσει να Τον συναντήσει, αλλά χωρίς να το κατορθώσει. Τώρα της παρουσιάζονταν η ευκαιρία. Δεν έβλεπε πως θα μπορούσε να βρει τον τρόπο να Του μιλήσει. Ούτε θα ήθελε να Τον καθυστερήσει στο δρόμο Του. Είχε ακούσει ότι το άγγιγμα των ρούχων Του έφερνε θεραπεία. Και από φόβο μη χάσει τη μοναδική ευκαιρία για ανακούφιση, είπε μέσα της: «Εάν μόνον εγγίσω το ιμάτιον Αυτού, θέλω σωθή.»ZY 33.3
Ο Χριστός που μάντεψε τη σκέψη της κατευθύνθηκε επίτηδες προς το μέρος της. Αναγνώρισε τη μεγάλη της ανάγκη και τη βοηθούσε να ασκήσει την πίστη της.ZY 34.1
Καθώς Εκείνος διάβαινε, η γυναίκα άπλωσε το χέρι της προς τα εμπρός και μόλις που πρόλαβε να αγγίξει τη ραφή του ρούχου Του. Την ίδια εκείνη στιγμή το ήξερε ότι είχε θεραπευθεί. Στο μοναδικό εκείνο άγγιγμα είχε συγκεντρωθεί η πίστη της ζωής της και στη στιγμή ο πόνος και η αδυναμία της εξαφανίσθηκαν. Στη στιγμή αισθάνθηκε ένα συγκλονιστικό ρίγος, σαν ηλεκτρικό ρεύμα, να διαπερνά κάθε μόριο της ύπαρξής της. Ένοιωσε να τη λούζει ένα αίσθημα τέλειας υγείας. «Ησθάνθη εν τω σώματι αυτής ότι ιατρεύθη από της μάστιγος. » (Εδ.29.)ZY 34.2
Γεμάτη ευγνωμοσύνη η γυναίκα ήθελε να εκφράσει τις ευχαριστίες της στο Μεγάλο Θεράποντα που με ένα μόνο άγγιγμα είχε κάνει περισσότερα γι’ αυτήν από ότι όλοι οι γιατροί σε δώδεκα χρόνια. Αλλά δεν τολμούσε. Με την ευγνωμοσύνη στην καρδιά προσπάθησε να αποτραβηχτεί από τα πλήθη. Ξαφνικά ο Ιησούς σταμάτησε και κοιτάζοντας γύρω Του ρώτησε: «Τις μου ήγγισε;»ZY 34.3
Παραξενεμένος Τον κοίταξε ο Πέτρος και απάντησε: «Επιστάτα, οι όχλοι Σε συμπιέζουσι και Σε συνθλίβουσι και λέγεις, Τις Μου ήγγισεν;» (Λουκ. 8:45.)ZY 34.4
«Μου ήγγισέ τις» είπε ο Ιησούς, «διότι Εγώ εννόησα ότι εξήλθε δύναμις απ’ Εμού.» (Εδ. 46.) Μπορούσε να διακρίνει το άγγιγμα της πίστης από το επιφανειακό άγγιγμα του αδιάφορου πλήθους. Κάποιος Τον είχε αγγίξει για κάποιο ιδιαίτερο σκοπό και είχε πάρει την απάντηση.ZY 34.5
Ο Χριστός δεν υπέβαλε την ερώτηση για να πληροφορηθεί ο ίδιος. Είχε κάποιο μάθημα για τους όχλους, για τους μαθητές και για τη γυναίκα. Επιθυμούσε να εμπνεύσει τους δυστυχείς με ελπίδα. “Ηθελε να δείξει ότι η πίστη είχε προκαλέσει τη θεραπευτική δύναμη. Η εμπιστοσύνη της γυναίκας δεν έπρεπε να περάσει απαρατήρητη. Ο Θεός έπρεπε να δοξασθεί με την ομολογία της ευγνωμοσύνης της. Ο Χριστός ήθελε να της δώσει να καταλάβει ότι ενέκρινε την πράξη της πίστης της. Δεν ήθελε να την αφήσει να φύγει παίρνοντας τη μισή μόνο ευλογία. Δεν έπρεπε να εξακολουθεί να παραμένει με την εντύπωση ότι Εκείνος αγνοούσε το βάσανό της, ούτε να μην ξέρει για τη συμπονετική Του αγάπη και για την επιδοκιμασία της πίστης της στη δύναμή Του «να σώζη παντελώς τους προσερχομένους εις Αυτόν.»ZY 34.6
Κοιτάζοντας προς το μέρος της γυναίκας, ο Χριστός επέμενε να μάθει ποιός Τον είχε αγγίξει. Βλέποντας εκείνη ότι δεν μπορούσε πια να κρυφθεί, προχώρησε τρέμοντας και έπεσε στα πόδια Του. Με δάκρυα ευγνωμοσύνης Του είπε μπροστά σε όλο τον κόσμο για ποιό σκοπό είχε αγγίξει το ρούχο Του και πως είχε πάραυτα θεραπευθεί. Φοβόταν ότι αυτό που έκανε, να αγγίξει το ρούχο Του, ήταν θράσος από μέρους της. Αλλά καμία επικριτική λέξη δεν βγήκε από τα χείλη του Χριστού. Μόνο επιδοκιμαστικά λόγια είχε να πει τα οποία προέρχονταν από μία καρδιά αγάπης, γεμάτη συμπόνια για την ανθρώπινη συμφορά. «Θάρρει, θύγατερ,» της είπε απαλά, «η πίστις σου σε έσωσεν ύπαγε εις ειρήνην.» (Εδ.48.) Πόσο χαρμόσυνα αντήχησαν τα λόγια αυτά στα αυτιά της! Τώρα πια κανένας φόβος, ότι είχε κάνει κάτι το προσβλητικό, δεν σκίαζε τη χαρά της.ZY 35.1
Στους περίεργους όχλους που συνωστίζονταν γύρω από τον Ιησού καμία τέτοια ζωτική δύναμη δεν είχε μεταδοθεί. Αλλά η πάσχουσα εκείνη γυναίκα που Τον αγγίξει με πίστη δέχθηκε τη θεραπεία. Στον πνευματικό τομέα η τυχαία επαφή είναι διαφορετική από την επαφή της πίστης. Με το να πιστεύει κανείς μόνο ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει τη θεραπεία της ψυχής. Η πίστη που είναι για σωτηρία δεν είναι μία απλή συναίνεση με την αλήθεια του Ευαγγελίου. Η πραγματική πίστη είναι εκείνη που δέχεται το Χριστό σαν προσωπικό Σωτήρα. Ο Θεός πρόσφερε το μονογενή Του Υιό ώστε εγώ πιστεύοντας σ’ Αυτόν, «να μη απολεσθώ αλλά να έχω ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16.) Όταν αναζητώ το Χριστό, κατά τα λεγόμενά Του, πρέπει να πιστέψω ότι δέχομαι τη σώζουσα χάρη Του. Και στο εξής «ζώ εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν Εαυτόν υπέρ εμού.» (Γαλ. 2:20.)ZY 35.2
Πολλοί θεωρούν την πίστη σαν γνώμη. Αλλά η ζώσα πίστη είναι μία δοσοληψία κατά την οποία αυτοί που δέχονται το Χριστό ενώνονται με βάση τη σχέση που δημιουργεί η συμφωνία που συνάπτουν με το Θεό. Ζώσα πίστη σημαίνει αύξηση της ζωτικότητας, μία σταθερή εμπιστοσύνη μέσω της οποίας η ψυχή καθίσταται με τη χάρη του Χριστού μία νικήτρια δύναμη.ZY 36.1
Η πίστη είναι νικήτρια δύναμη ισχυρότερη ακόμη από το θάνατο. Αν οι άρρωστοι κατόρθωναν να αποβλέπουν με τα μάτια της πίστης στο Μεγάλο Θεράποντα, θα παρατηρούσαμε θαυμάσια αποτελέσματα. Αυτό φέρνει ζωή στο σώμα και στην ψυχή.ZY 36.2
Όταν έχετε να κάνετε με τα θύματα των κακών έξεων, αντί να τους τονίζετε την απόγνωση και την καταστροφή προς την οποία βαδίζουν, στρέψετε τα μάτια τους μακριά από αυτά, προς τον Ιησού. Αυτό θα συμβάλει πολύ περισσότερο στη σωτηρία του σώματος και της ψυχής από ότι όλες οι εκφοβισμοίτου τάφου που παρουσιάζονται στους δυστυχείς και φαινομενικά χωρίς ελπίδα ανθρώπους.ZY 36.3