ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1—ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΑΣ

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο σαν ακαταπόνητος υπηρέτης των αναγκών του ανθρώπου. «Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν,» για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε κάθε ανθρώπινη ανάγκη. (Ματθ. 8:17.) Ήρθε για να αφαιρέσει το βάρος της αρρώστιας, της δυστυχίας και της αμαρτίας. Η αποστολή Του ήταν να επιφέρει την ολοκληρωτική αποκατάσταση του ανθρώπου. Ήρθε να του προσφέρει την υγεία, την ειρήνη και την τελειότητα του χαρακτήρα.ZY 1.1

Ποικίλες ήταν οι περιπτώσεις και οι ανάγκες εκείνων που ζητούσαν τη βοήθειά Του κανείς τους όμως δεν απομακρύνονταν από Αυτόν αβοήθητος. Ένα ρεύμα θεραπευτικής δύναμης έρρεε από Αυτόν και οι άνθρωποι αποκτούσαν θεραπεία σωματική και ψυχική.ZY 1.2

Το έργο του Σωτήρα δεν γνώριζε κανένα περιορισμό χρόνου ή τόπου. Η ευσπλαχνία Του δεν είχε όρια. Σε τέτοια ευρεία κλίμακα εξασκούσε το θεραπευτικό και διδακτικό Του έργο ώστε δεν υπήρχε στην Παλαιστίνη κτίριο αρκετά μεγάλο για να χωρέσει τα πλήθη που συνωστίζονταν γύρω Του. Πάνω στις πράσινες λοφοπλαγιές της Γαλιλαίας, γύρω στις οδικές ταξιδιωτικές αρτηρίες, πλάι στην ακρογιαλιά, μέσα στις συναγωγές και οπουδήποτε αλλού οι άρρωστοι μπορούσαν να απευθυνθούν σ’ Αυτόν.Εκεί επίσηςστήνονταν και το νοσοκομείο Του. Από όποια πόλη, κώμη ή χωριό περνούσε, έβαζε τα χέρια Του πάνω στους βασανισμένους από αρρώστιες και τους θεράπευε. Οπουδήποτε υπήρχαν ψυχές έτοιμες να δεχθούν το μήνυμά Του, τις παρηγορούσε με τη διαβεβαίωση της αγάπης του ουρανίου Πατέρα τους. “Όλη την ημέρα εξυπηρετούσε αυτούς που έρχονταν σ’ Αυτόν και το βράδυ αφιέρωνε την προσοχή Του σ’ εκείνους που την ημέρα μοχθούσαν για να κερδίσουν ένα πενιχρό μεροκάματο για τη συντήρηση της οικογενείας τους.ZY 1.3

Ο Ιησούς σήκωνε το φοβερό βάρος της ευθύνης για τη σωτηρία των ανθρώπων. Ήξερε ότι χωρίς την οριστική μεταλλαγή των αρχών και των προθέσεων της ανθρώπινης φυλής, όλα θα πήγαιναν χαμένα. Αυτό ήταν το βάρος της ψυχής Του και κανείς δεν μπορούσε να υπολογίσει το άγχος που ένοιωθε. Μόνος έζησε την παιδική, εφηβική και ανδρική Του ηλικία. Αλλά η παρουσία Του έφερνε τον Ουρανό μαζί της. Κάθε μέρα συναντούσε δοκιμασίες και πειρασμούς. Κάθε μέρα έρχονταν σε επαφή με το κακό και διαπίστωσε τη δύναμη που αυτό ασκούσε πάνω σε όσους Εκείνος προσπαθούσε να ευεργετήσει και να σώσει. Μολαταύτα, ούτε αποτύχαινε ούτε απογοητεύονταν.ZY 2.1

Και πάντα υπέβαλλε τις επιθυμίες Του σε απόλυτη αναστολή έναντι της αποστολής Του. Δόξαζε τη ζωή Του με το να φέρει την κάθε φάση της σε τέλεια υποταγή προς το θέλημα του Πατέρα Του. Όταν κατά τη νεαρή Του ηλικία η μητέρα Του, βρίσκοντάς Τον στο σχολείο των ραβίνων, Του είπε: «Τέκνον, δια τι έπραξες εις ημάς ούτως;» Εκείνος απήντησε — και η απάντησή Του αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό του έργου της ζωής Του: «Δια τι Με εζητείτε; δεν εξεύρετε ότι πρέπει να ήμαι εις τα του Πατρός Μου;» (Αουκ. 2:48-49.)ZY 2.2

Η ζωή Του ήταν ζωή ακατάπαυστης αυτοθυσίας. Δεν είχε σπίτι σ’ αυτόν τον κόσμο εκτός από ότι η καλοσύνη των φίλων του προμήθευε κατά τις οδοιπορίες Του. Ήρθε να ζήσει για χάρη μας τη ζωή των πιο φτωχών και να περπατήσει και να εργασθεί ανάμεσα στους ενδεείς και στους πάσχοντες. Αγνώριστος και άσημος κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ανθρώπους για τους οποίους τόσα καλά είχε κάνει.ZY 2.3

Ήταν πάντοτε υπομονητικός και ευδιάθετος και οι πάσχοντες Τον χαιρέτιζαν σαν κομιστή της ζωής και της ειρήνης. Έβλεπε τις ανάγκες ανδρών και γυναικών, νέων και παιδιών και σε όλους απηύθυνε την πρόσκληση: «Έλθετε προς Με.»ZY 3.1

Στο διάστημα της διακονίας Του ο Χριστός αφιέρωσε περισσότερο καιρό στη θεραπεία των ασθενών παρότι στο κήρυγμα του λόγου. Τα θαύματά Του πιστοποιούσαν την αληθοφάνεια των λόγων Του ότι δεν ήρθε να απολέσει αλλά να σώσει. Οπουδήποτε πήγαινε, τα νέα της μεγαλοψυχίας Του προηγούντο. Εκεί από όπου είχε περάσει, τα αντικείμενα της ευσπλαχνίας Του χαίρονταν την υγεία και εγκαινίαζαν τις αποκαταστημένες τους δυνάμεις. Πλήθη συγκεντρώνονταν γύρω τους για να ακούσουν από τα χείλη τους τα έργα που είχε κάνει ο Κύριος. Η φωνή Του ήταν ο πρώτος ήχος που πολλοί από αυτούς είχαν ποτέ ακούσει, το όνομά Του η πρώτη λέξη που είχαν ποτέ προφέρει, το πρόσωπό Του το πρώτο που είχαν ποτέ αντικρύσει. Πως λοιπόν να μη αγαπούν και δοξολογούν τον Ιησού; Κάθεφορά που περνούσε από πόλεις και χωριά, έμοιαζε μ’ ένα ζωντανό ρεύμα σκορπίζοντας τη ζωή και τη χαρά.ZY 3.2

«Γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, κατά την οδόν της θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και εις τους καθημένους εν τόπω και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν εις αυτούς» (Ματθ. 4:15-16.)ZY 3.3

Ο Σωτήρας χρησιμοποιούσε την κάθε θεραπευτική περίπτωση σαν μία ευκαιρία για να εμφυτέψει θεϊκές αρχές στο νου και στην ψυχή. Αυτός ήταν ο σκοπός του έργου Του. Μεταδίδοντας τις πρόσκαιρες ευλογίες, προσπαθούσε να στρέψει τις καρδιές των ανθρώπων στο να δεχθούν το ευαγγέλιο της χάρης Του.ZY 3.4

Ο Χριστός θα μπορούσε να καταλάβει την ανώτερη θέση μεταξύ των δασκάλων του ιουδαϊκού έθνους, αλλά προτίμησε να φέρει το ευαγγέλιο στους φτωχούς. Πήγαινε από μέρος σε μέρος ώστε εκείνοι που βρίσκονταν στις οδούς και στους φραγμούς να μπορέσουν να ακούσουν τα λόγια της αλήθειας. Πλάι στο ακρογιάλι ή στη βουνοπλαγιά, στους δρόμους της πόλης ή μέσα στη συναγωγή, η φωνή Του ακούονταν να εξηγεί τις Γραφές. Συχνά δίδασκε στην εξωτερική αυλή του ιερού για να μπορέσουν και οι Εθνικοί να ακούσουν τα λόγια Του.ZY 3.5

Η διδαχή του Χριστού ήταν τόσο ανόμοια από τις Γραφικές ερμηνείες των Φαρισαίων και γραμματέων ώστε αιχμαλώτιζε την προσοχή του κόσμου. Οι ραβίνοι επέμεναν να συζητούν βασιζόμενοι στις παραδόσεις, στις ανθρώπινες θεωρίες και εικασίες. Συχνά αυτά που οι άνθρωποι είχαν διδάξει και γράψει για τη Γραφή, έπαιρναν τη θέση της ίδιας της Γραφής. Το θέμα της διδασκαλίας του Χριστού ήταν ο λόγος του Θεού. Αντιμετώπιζε αυτούς που υπέβαλαν ερωτήσεις με ένα απλό: «Είναι γεγραμμένον», «Τι λέγει η Γραφή;», «Πως αναγινώσκεις; » Σε κάθε παρουσιαζόμενη ευκαιρία, όταν φαίνονταν να αφυπνίζεται το ενδιαφέρον φίλων ή εχθρών, τους παρουσίαζε το λόγο. Με σαφήνεια και δυναμικότητα μετέδιδε την ευαγγελική αγγελία. Τα λόγια Του πρόσδιδαν δεσμίδες φωτός στις διδαχές των πατριαρχών και προφητών και οι Γραφές παρουσιάζονταν στους ανθρώπους σαν μία καινούργια αποκάλυψη. Ποτέ προηγουμένως οι ακροατές Του δεν είχαν ανακαλύψει τέτοια βαθειά σημασία στο λόγο του Θεού.ZY 4.1

Ποτέ δεν υπήρξε ευαγγελιστής όμοιος με το Χριστό. “Ήταν η Μεγαλειότητα του ουρανού, αλλά ταπεινώθηκε και έλαβε τη φύση μας προκειμένου να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους στο δικό τους επίπεδο. Σε όλους τους ανθρώπους, πλούσιους ή φτωχούς, ελεύθερους ή δέσμιους, ο Χριστός, ο Αγγελιοφόρος της Διαθήκης, έφερνε τις αγγελίες της σωτηρίας. Η φήμη Του του Μεγάλου Θεράποντα διαδόθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη της Παλαιστίνης. Οι άρρωστοι πήγαιναν στα μέρη από όπου Εκείνος θα περνούσε, για να ζητήσουν τη βοήθειά Του. Πολλοί επίσης πήγαιναν εκεί λαχταρώντας να ακούσουν τα λόγια Του και να νοιώσουν ένα άγγιγμα του χεριού Του. Έτσι από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, κηρύττοντας το ευαγγέλιο και θεραπεύοντας τους ασθενείς, μετέβαινε ο Βασιλιάς της δόξας με την ταπεινή περιβολή της ανθρωπότητας.ZY 4.2

Παραβρίσκονταν στις μεγάλες ετήσιες εθνικές τελετές και στα απορροφημένα από τις εξωτερικές εθιμοτυπίες πλήθη μιλούσε για επουράνια θέματα, κάνοντάς τους να αντιληφθούν την αιωνιότητα. Σε όλους έφερνε θησαυρούς από την αποθήκη της σοφίας. Τους μιλούσε με γλώσσα τόσο απλή ώστε να μη δυσκολεύονται να καταλάβουν. Με ιδιάζουσες προσωπικές Του μεθόδους, βοηθούσε όλους όσους βασανίζονταν από τη λύπη και τη συμφορά. Με τρυφερή και αβρόφρονη χάρη υπηρετούσε την κατατρυχόμενη από την αμαρτία ψυχή, φέροντας θεραπεία και δύναμη.ZY 5.1

Ο πρύτανης των δασκάλων, προσπαθούσε να πλησιάσει τους ανθρώπους ακολουθώντας το μονοπάτι των στενοτέρων σχέσεών τους. Παρουσίαζε την αλήθεια με τέτοιον τρόπο ώστε στο εξής οι ακροατές Του παντοτινά να τη συνδυάζουν με τις πιο έντιμες αναμνήσεις και συναισθήματά τους. Δίδασκε με τρόπο που τους έκανε να νοιώθουν την πλήρη συνταύτισή Του με τα δικά τους ενδιαφέροντα και τη δική τους ευτυχία. Η διδαχή Του ήταν τόσο σαφής, τα παραδείγματά Του τόσο κατάλληλα, τα λόγια Του τόσο συμπαθητικά και χαρούμενα, ώστε οι ακροατές Του γοητεύονταν. Η απλότητα και η ειλικρίνεια με την οποία απευθύνονταν στους ενδεείς καθαγίαζε την κάθε λέξη.ZY 5.2

Πόσο πολυάσχολη ήταν η ζωή Του! Μέρα με τη μέρα Τον έβλεπαν να μπαίνει στα ταπεινά σπίτια της ένδειας και της θλίψης απευθύνοντας λόγια ελπιδοφόρα στους αποκαμωμένους και ειρηνικά στους απογοητευμένους. Ευπροσήγορος, τρυφερόκαρδος και συμπονετικός, διάβαινε παντού ανυψώνοντας τους καταβεβλημένους και παρηγορώντας τους θλιμμένους. Οπουδήποτε πήγαινε έφερνε την ευλογία.ZY 5.3

Ενώ υπηρετούσε τους φτωχούς, ο Ιησούς φρόντιζε επίσης να βρει τον τρόπο να πλησιάσει τους πλουσίους. Προσπαθούσε να σχετισθεί με τον πλούσιο και μορφωμένο Φαρισαίο, με τον Ιουδαίο ευγενή και με το Ρωμαίο διοικητή. Δέχονταν τις προσκλήσεις τους, παρευρίσκονταν στα συμπόσιά τους, εξοικειώνονταν με τις ασχολίες και τα ενδιαφέροντά τους, με σκοπό να βρει το δρόμο της καρδιάς τους και να τους αποκαλύψει τα άφθαρτα πλούτη.ZY 6.1

Ο Χριστός ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο για να αποδείξει ότι, δεχόμενος δύναμη από ψηλά, ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει αμόλυντη ζωή. Με ακατάβλητη υπομονή και συμπονετική συμπαράσταση αντιμετώπιζε τις ανάγκες των ανθρώπων. Με το απαλό άγγιγμα της χάρης απέδιωχνε από την ψυχή την ανησυχία και την αμφιβολία, μεταβάλλοντας την εχθρότητα σε αγάπη και την απιστία σε εμπιστοσύνη.ZY 6.2

Μπορούσε να πει σε όποιον ήθελε: «Ακολούθει Μοι» και εκείνος στον οποίο απευθύνονταν σηκώνονταν και Τον ακολουθούσε. Η μαγική επιρροή του κόσμου εξασθενούσε. Στον ήχο της φωνής Του το πνεύμα της πλεονεξίας και της φιλοδοξίας έφευγε από την καρδιά και οι άνθρωποι υψώνονταν και απελευθερώνονταν για να ακολουθήσουν το Σωτήρα.ZY 6.3