Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
Χρειάζονται άνθρωποι αντοχής, άνθρωποι που να μην περιμένουν να εξομαλυνθεί ο δρόμος τους και να σηκωθεί κάθε εμπόδιο, άνθρωποι που να εμπνέουν με ανανεωμένο ζήλο τις εξασθενημένες προσπάθειες των αποθαρρημένων εργατών, άνθρωποι των οποίων οι καρδιές θερμαίνονται από χριστιανική αγάπη που με δυναμωμένα χέρια κάνουν το έργο του Κυρίου τους.ZY 471.2
Μερικοί που ασχολούνται με το ιεραποστολικό έργο είναι αδύναμοι, άτονοι, άψυχοι και αποθαρρύνονται εύκολα. Τους λείπει η ώθηση. Δεν έχουν τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα που παράγουν δύναμη προκειμένου να κατορθώσει κανείς κάτι. Δεν έχουν το πνεύμα και την ενεργητικότητα που εξάπτουν τον ενθουσιασμό. Αυτοί που θέλουν να γνωρίσουν την επιτυχία πρέπει να είναι θαρραλέοι και αισιόδοξοι. Δεν πρέπει να καλλιεργούν μόνο τις παθητικές αλλά και τις ενεργητικές αρετές. Από το ένα μέρος οφείλουν να δίνουν ήπιες απαντήσεις που αποσοβούν το θυμό και από το άλλο να κατέχουν ηρωικό θάρρος για να αντιστέκονται στο κακό. Παράλληλα με την αγάπη που υπομένει τα πάντα, χρειάζονται δυναμικότητα χαρακτήρα που καταστεί την επιρροή τους μία θετική δύναμη.ZY 471.3
Μερικοί δεν έχουν σταθερό χαρακτήρα. Τα σχέδια και οι προθέσεις τους παραμένουν ατελή, χωρίς σταθερό-τητα, προσφέροντας ελάχιστη πρακτική χρησιμότητα στον κόσμο. Αυτή η αδυναμία, η αναποφασιστικότητα και η ανικανότητα πρέπει να υπερνικηθούν. Ο πραγματικός χριστιανικός χαρακτήρας είναι τόσο ακατάβλητος που η δυσκολία των περιστάσεων ούτε μπορεί να τον παραλλάξει, ούτε να τον καθυποτάξει. Πρέπει να έχουμε «ηθικήραχοκοκαλιά», ακεραιότητα του χαρακτήρα τέτοια που δεν επιδέχεται ούτε κολακείες, ούτε δωροδοκίες, ούτε απειλές.ZY 472.1
Ο Θεός θέλει να χρησιμοποιούμε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεταιπροκειμένου να εξασφαλίσουμε την προετοι-μασία για το έργο Του. Περιμένει από εμάς να χρησιμο-ποιούμε όλες μας τις δυνάμεις για την επίτευξη του έργου αυτού και να προδιαθέσουμε τις καρδιές μας για την ιερότητά του και για τις τρομερές ευθύνες που συνεπάγεται.ZY 472.2
Πολλοί που είναι σε θέση να κάνουν ένα υπέροχο έργο, κατορθώνουν μόνο μικρά πράγματα επειδή μικρές καταβάλλουν προσπάθειες. Χιλιάδες περνούν από αυτή τη ζωή σαν να μη είχαν κανένα άξιο λόγου αντικειμενικό σκοπό για να ζήσουν, κανένα υψηλό ιδανικό να επιδιώξουν. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι υποτιμούν τον εαυτό τους. Ο Χριστός πλήρωσε μία ανυπολόγιστη αξία για μας και επιθυμεί να εκτιμήσουμε το εαυτό μας βάση της τιμής που πλήρωσε.ZY 472.3
Μην αρκείστε φθάνοντας σε χαμηλά ιδανικά. Δεν είμαστε αυτό που μπορούμε να είμαστε, ούτε εκείνο που ο Θεός μας θέλει να είμαστε. Ο Θεός μας έδωσε λογικές ικανότητες όχι για να παραμένουν αδρανείς ή για να διαστρέφονται από τις γήινες και ευτελείς επιδιώξεις, αλλά για να αναπτύσσονται στο ανώτατο σημείο, να εκλεπτύνονται, να καθαγιάζονται, να εξευγενίζονται και να χρησιμοποιούνται για την προαγωγή των συμφερόντων της βασιλείας Του.ZY 472.4
Κανείς δεν πρέπει να συμφωνείστην υλοποίησηενόςκυβερνώμενου μηχανήματος από τη σκέψη κάποιου άλλου. Ο Θεός μας έδωσε την ικανότητα να σκεπτόμαστε και να δρούμε με προσεκτική δράση. Αποβλέποντας σ’ Αυτόν για σοφία, θα καταστούμε ικανοί να σηκώνουμε βάρη. Μείνετε με την προσωπικότητα που σας έδωσε ο Θεός. Μη γίνεστε η σκιά κανενός άλλου. Περιμένετε να εργαστεί μαζί σας και διαμέσου σας ο Θεός.ZY 473.1
Ποτέ μη νομίσετε ότι αποκτήσατε αρκετές γνώσεις και ότι έφθασε ο καιρός που μπορείτε να χαλαρώσετε τις προσπάθειές σας. Ο καλλιεργημένος νους αποτελεί το γνώμονα του ανθρώπου. Η μόρφωσή σας πρέπει να διαρκεί σε ολόκληρη τη ζωή σας. Καθημερινά πρέπει να μαθαίνετε και να εφαρμόζετε την αποκτηθείσα γνώση.ZY 473.2
Να θυμάστε ότι με οποιαδήποτε υπηρεσία ασχολείστε, αποκαλύπτετε τα κίνητρα που σας ωθούν και δημιουργείτε χαρακτήρα. Οποιαδήποτε είναι η εργασία σας, κάνετέ την με ακρίβεια και με επιμέλεια. Νικήσετε την τάση να ζητάτε στη δουλειά ότι είναι ευκολότερο.ZY 473.3
Το ίδιο πνεύμα και οι ίδιες αρχές που κατευθύνουν τον άνθρωπο στην καθημερινή του εργασία, θα τον καθοδηγούν και σε ολόκληρη τη ζωή του. Αυτοί που ζητούν να κάνουν μία ορισμένη σε ποσότητα εργασία και με ορισμένο πάντα μισθό, προσπαθούν να αποδώσουν μόνο το κανονικό χωρίς να υποβάλλονται στον κόπο να προσαρμόζονται και να προκαταρτίζονται ανάλογα. Οι προαναφερθέντες δεν είναι αυτοί που καλεί ο Θεός να εργασθούν στο έργο Του. Αυτοί που μελετούν πως να διαθέσουν με μεγαλύτερη φειδωλία τις σωματικές, πνευματικές και ηθικές τους δυνάμεις, δεν είναι οι εργάτες εκείνοι στους οποίους ο Θεός μπορεί να χαρίσει πλουσιοπάροχα τις ευλογίες Του. Το παράδειγμά τους είναι μεταδοτικό. Η συμφεροντολογία αποτελεί το σπουδαιότερο κίνητρό τους. Αυτοί που χρειάζονται παρακολούθηση και που εργάζονται μόνο όταν το παραμικρό καθήκον τους διασαφηνίζεται με λεπτομέρεια, δεν είναι εκείνοι που θα ονομαστούν αγαθοί και πιστοί δούλοι. Χρειάζονται εργάτες που να δείχνουν δραστηριότητα, ακεραιότητα, επιμέλεια, εργάτες που να κάνουν κάθε τι που πρέπει να γίνει.ZY 473.4
Πολλοί καταλήγουν αδέξιοι επειδή αποφεύγουν τις ευθύνες, φοβούμενοι την αποτυχία. Με αυτό τον τρόπο δεν κατορθώνουν να αποκτήσουν την εκπαίδευση που προέρ-χεται από την πείρα, ούτε τη μελέτη, ούτε τη σπουδή ούτε μπορούν να τους εξασφαλίσουν αποκτώμενα προνόμια. Ο άνθρωπος μπορεί να επιβληθεί στις περιστάσεις, οι περιστάσεις όμως δεν επιτρέπεται να επιβληθούν στον άνθρωπο. Πρέπει να επωφελούμαστε από τις περιστάσεις σαν μέσα με τα οποία να εργαζόμαστε. Οφείλουμε εμείς να κατευθύνομε τις περιστάσεις και όχι να αφήνουμε τις περιστάσεις να μας κατευθύνουν.ZY 474.1
Δυναμικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν γνωρίσει αντιστάσεις, αντιξοότητες και εμπόδια. Επιστρατεύοντας τις ενέργειές τους, καθιστούν ευλογίες τα διάφορα εμπόδια που συναντούν. Αποκτούν εσωτερικήδύναμη. Οι συγκρούσεις και οι αμηχανίες απαιτούν εξάσκηση εμπιστοσύνης στο Θεό. Η σταθερότητααυτή παράγει δύναμη.ZY 474.2
Ο Χριστός δεν εργάζονταν με φειδωλία. Δεν υπολόγιζε το έργο Του με τις ώρες. Έδινε τον καιρό Του, την καρδιά Του, την ψυχή και τη δύναμή Του στο να εργάζεται για το καλό της ανθρωπότητας. Τις εξαντλητικές μέρες κοπίαζε και τις μακρές νύχτες γονατιστός προσεύχονταν για χάρη και αντοχή, με σκοπό να μπορέσει να κάνει περισσότερο ακόμη έργο. Με γοερές κραυγές και δάκρυα ικέτευε τον Ουρανό για να ενισχυθεί η ανθρώπινη φύση Του και για να οπλισθεί με θάρρος ώστε να αντιμετωπίσει τον πανούργο εχθρό με όλα του τα απατηλά Τεχνάσματα. Έτσι, όντας ενισχυμένος,θα εκπληρώσει την αποστολή Του για την ανύψωση της ανθρωπότητας. Στους εργάτες Του λέγει: «Παράδειγμα έδωκα εις εσάς, δια να κάμνητε και εσείς καθώς Εγώ έκαμον. » (Ιωάν. 13:15.)ZY 474.3
«Η αγάπη του Χριστού,» έλεγε ο Παύλος, «συσφίγγει ημάς. » (Β’ Κορ. 5:14.) Αυτή η αρχή υποκινούσε τη δράση του,αυτή ήταν το κίνητρο της δύναμής του. Αν ποτέ στο δρόμο του καθήκοντος χαλάρωνε προσωρινά ο ζήλος του, ένα βλέμμα στο σταυρό τον έκανε να ζωθεί και πάλι «την οσφύν της διανοίας » του και να προχωρεί στο δρόμο της αυτοθυσίας. Στην εργασία του για τους αδελφούς του στηρίζονταν πολύ στην εκδήλωση της άπειρης αγάπης της θυσίας του Χριστού, με την καθυποτάσουσα, παρακινητική της δύναμη.ZY 475.1
Πόσο συναρπαστική, πόσο συγκινητική η έκκλησή του: «Εξεύρετε την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι πλούσιος ών, επτώχευσε δια σας, δια να πλουτίσητε σεις με την πτωχείαν Εκείνου.» (Β’ Κορ. 8:9.) Ξέρετε τα ύψη από τα οποία κατέβηκε, τα βάθη της ταπείνωσης στα οποία έφθασε. Τα πόδια Του ακολούθησαν το μονοπάτι της θυσίας και δεν το εγκατέλειψαν μέχρι που έδωσε τη ζωή Του. Δεν γνώρισε διόλου ανάπαυση ανάμεσα στο θρόνο του ουρανού και στο σταυρό. Η αγάπη Του για τον άνθρωπο Τον έκανε να ανέχεται κάθε προσβολή και να υπομένει κάθε κακομεταχείριση.ZY 475.2
Ο Παύλος μας προτρέπει: «Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.» Μας λέει να έχουμε το ίδιο φρόνημα «το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού• όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ’ Εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους. Και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν Εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.» (Φιλ. 2:4-8.)ZY 475.3
Ο Παύλος αδημονούσε να δουν και να αναγνωρίσουν οι άνθρωποι την ταπείνωση του Χριστού. Ήταν βέβαιος ότι αν μπορούσαν οι άνθρωποι να προσέξουν την καταπληκτική θυσία την οποία υπέστη η Μεγαλειότητα του Ουρανού, η φιλαυτία θα εξαφανίζονταν από τις καρδιές τους. Ο απόστολος προχωρεί σιγά-σιγά από το ένα σημείο στο άλλο, ώστε να μπορέσουμε να υπολογίσουμε μέχρι ένα βαθμό τη θαυμαστή καταδεκτικότητα του Σωτήρα χάρη των αμαρτωλών. Οδηγεί τη σκέψη πρώτα στη θέση που κατείχε ο Χριστός στον Ουρανό, στον κόλπο δηλαδήτου Πατέρα. Τον παρουσιάζει στη συνέχεια να αποδύεται τη δόξα Του και να υποτάσσεται θεληματικά στις ταπεινές συνθήκες της ανθρώπινης ζωής. Αναλαμβάνοντας δουλικά καθήκοντα και αφούέγινε υπάκουος μέχρι θανάτου του πιο εξευτελιστικού, του πιο απεχθούς και του πιο εναγώνιου θανάτου του σταυρού. Μπορούμε ποτέ να παρακολουθούμε τη θαυμάσια αυτή εκδήλωση της αγάπης του Θεού χωρίς να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη και αγάπη και το βαθύ συναίσθημα ότι δεν είμαστε κύριοι εαυτών; Σε ένα τέτοιον Κύριο δεν αρμόζει να προσφέρεται υπηρεσία που να ωθείται από απρόθυμα, εγωκεντρικά κίνητρα.ZY 475.4
«Εξεύροντες»λέει ο Πέτρος, «ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών δια φθαρτών αργυρίου ή χρυσίου.» (Λ’ Πέτρ. 1:18.) Ώ, αν αυτά τα μέσα ήταν αρκετά να εξαγοράσουν τη σωτηρία του ανθρώπου, πόσο εύκολα θα την εξαγόραζε Εκείνος ο οποίος λέγει: «Εμού είναι το αργύριον και Εμού το χρυσίον.» (Αγγ. 2:8.) Αλλά ο αμαρτωλός μπορούσε να λυτρωθεί μόνο με το πολύτιμο αίμα του Υιού του Θεού. Όσοι δεν μπορούν να εκτιμήσουν τη θαυμαστή αυτή θυσία και αποκλείουν τον εαυτό τους από την υπηρεσία του Χριστού, θα χαθούν εξαιτίας της φιλαυτίας τους.ZY 476.1