Szatan aranżuje pokusy — 2 czerwiec

“Gdy Bóg daje człowiekowi bogactwo i skarby, i sławę, tak że mu niczego nie brakuje, czego tylko może zapragnąć, a jednak Bóg nie pozwala mu z tego korzystać, lecz obcy z tego korzysta — jest to marność i przykre cierpienie”. Kaznodziei 6,2.TC 160.1

Historia życia Salomona jest przestrogą zarówno dla młodych, dla ludzi dorosłych, jak i dla starszych, tych, którzy wkraczają w jesień życia. Słyszymy o niestabilności młodych ludzi, ich wahaniach między dobrem a złem i złych wpływach, którym ulegają. Jednak nie dopatrujemy się tego u ludzi dojrzałych. Spodziewamy się po nich raczej stabilności charakteru, mocno ugruntowanych zasad. I tak w wielu przypadkach rzeczywiście jest, są jednak wyjątki, jak w przypadku Salomona. (...) Kiedy powinien być najmocniejszy, okazał się najsłabszym z ludzi. (...)TC 160.2

Na każdym kroku powinniśmy pytać: “Czy to jest droga Pańska?” Póki żyjemy, musimy strzec naszych uczuć i namiętności zmierzając wprost do celu. Zagraża nam wewnętrzne zepsucie i zewnętrzne pokusy, a gdziekolwiek dzieło Boże posuwa się naprzód, tam planem szatana jest spowodować, by człowiek znalazł się w takich okolicznościach, w których byłby wystawiony na najcięższe pokusy. Póki żyjemy, musimy strzec naszych uczuć, zmierzając wprost do celu. (...)TC 160.3

Wielu zamyka oczy na niebezpieczeństwo i idzie własną drogą w zaślepieniu. Zwiedzeni przez szatana, ulegają w końcu jego pokusom. Następnie popadają w rozpacz. Tak było z Salomonem, ale nawet dla niego była jeszcze nadzieja. Prawdziwie żałował swego postępowania i otrzymał pomoc. Niech jednak nikt nie odważy się igrać z grzechem łudząc się, że i dla niego jest szansa. Pobłażanie grzechowi wiąże się nieodłącznie z ryzykiem wiecznej zguby. Jednak nikt, kto upadł, nie musi popadać w rozpacz. (...)TC 160.4

Zmarnowanie szczególnych talentów przez Salomona powinno być ostrzeżeniem dla wszystkich. Jedynie dobroć jest prawdziwą wielkością. Każdy przekazuje dobro lub zło. Na południowym stoku Góry Oliwnej znajdowały się kamienne pomniki odstępstwa Salomona. (...) Jozjasz, młody reformator, w swoim religijnym zapale zniszczył wyobrażenia Asztarty, Kemosza i Molocha, ale kawałki potłuczonych posągów i ruiny świątynek pozostały, naprzeciwko góry Moria, na której stała świątynia Boża. Kiedy w kolejnych pokoleniach przybysze pytali: “Co to za ruiny naprzeciw świątyni Pana?”, Izraelici odpowiadali: “To jest Góra Zgorszenia Salomona, gdzie wybudował ołtarze dla bożków na prośbę swoich pogańskich żon”. — Letter 8b, 1891.TC 160.5