Chrystus jest naszą jedyną drabiną do nieba — 22 marzec

“I śniło mu się, że była ustawiona na ziemi drabina, której szczyt sięgał nieba (...). A Pan stał nad nią i mówił: (...). Ziemię, na której leżysz, dam tobie i potomstwu twojemu”. 1 Mojżeszowa 28,12.13.TC 88.1

Ta drabina jest środkiem łączności między Bogiem i ludzkością. Za pomocą tej tajemniczej drabiny ewangelia została oznajmiona Jakubowi. Jak wznosiła się ona z ziemi do nieba, a chwała Boża się nad nią objawiała, tak Chrystus w swojej boskiej naturze sięga wszechmocy i jest jedno z Ojcem. Jak sięgała ona nieba a opierała się na ziemi, tak Chrystus, chociaż jest Bogiem, przyoblekł swoją boskość w człowieczeństwo i przyszedł na świat “okazawszy się z postawy człowiekiem”. Drabina byłaby bezużyteczna, jeśli nie opierałaby się na ziemi albo nie sięgała nieba.TC 88.2

Bóg objawił się w chwale nad drabiną, ze współczuciem patrząc w dół na błądzącego, grzesznego Jakuba i kierując ku niemu słowa zachęty. To przez Chrystusa Ojciec patrzy na grzeszne istoty ludzkie. Usługujący aniołowie komunikowali się z mieszkańcami ziemi dzięki drabinie. Jedynym sposobem, w jaki ludzie mogą być zbawieni, jest przylgnięcie do Chrystusa.TC 88.3

Wstępujemy do nieba wspinając się po drabinie — całym dziele dokonanym przez Chrystusa — krok po kroku. Musimy mocno trzymać się Chrystusa i polegać tylko na Jego zasługach. Puścić, znaczy zaniechać wspinania się, odpaść i zginąć. (...)TC 88.4

Ludzie myślą o niebie i zadają pytanie: Jak mogę zdobyć mieszkanie przygotowane dla błogosławionych? Jedynie uczestnicząc w boskiej naturze. Uciekając od zepsucia, które jest na świecie w pożądliwościach. Wchodząc do miejsca najświętszego na mocy krwi Chrystusa i trzymając się nadziei danej nam w ewangelii. (...) Trwając w Chrystusie i ulegając Jego prowadzeniu, wierząc i działając — ufając Jezusowi i wykonując “plan dodawania”, trzymając się Chrystusa i nieustannie wspinając się w górę ku Bogu. (...)TC 88.5

Wskazujemy wam mieszkania przygotowane przez Chrystusa dla wszystkich, którzy Go miłują. Wskazujemy wam miasto, które ma pewne fundamenty, a którego budowniczym i twórcą jest Bóg. (...) Wspinajcie się krok za krokiem, a dotrzecie do Boga ponad drabiną i do świętego miasta Bożego. Nikt, kto wytrwale wspina się po tej drabinie, nie utraci życia wiecznego. “W ten sposób będziecie mieli szeroko otwarte wejście do wiekuistego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa”. 2 Piotra 1,11. — Manuscript 13, 1884; Manuscript Releases XIX, 353-355.TC 88.6