Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Triumfujący Chrystus

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First

    Ostrzeżenie przed wypaczonym apetytem — 14 kwiecień

    “Obyśmy byli pomarli z ręki Pana w ziemi egipskiej, gdyśmy siadali przy garnku mięsa i mogli się najeść chleba do syta! Bo wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby całe to zgromadzenie zamorzyć głodem”. 2 Mojżeszowa 16,3.TC 111.1

    Bóg postanowił zesłać wielkie błogosławieństwa na swój lud. Miał zamiar przyprowadzić ich do dobrej ziemi, która ze względu na swoją żyzność i piękno była nazywana ziemią płynącą mlekiem i miodem. Bóg postanowił osiedlić ich tam, mieli być zdrowym, silnym i potężnym narodem, pod warunkiem, że będą spełniali Jego przykazania. W Egipcie lud izraelski żywił się ciężko strawnym i niezdrowym pożywieniem, ale prowadząc ich przez pustynię do dobrej ziemi, którą im obiecał, Pan pozbawił ich pokarmów mięsnych i dał im prosty pokarm, aby po wejściu do ziemi obiecanej nie było wśród nich słabych i chorych. (...)TC 111.2

    Od upadku Ewy w Edenie wskutek niepohamowanego pragnienia zaspokojenia apetytu, takie postępowanie stało się jednym z głównych grzechów ludzkości. Ewa po upadku przekonała męża, by także zjadł owoce z zakazanego drzewa. Adam nie został zwiedziony tak jak Ewa, ale pod jej wpływem zrobił to, co ona wcześniej — zjadł, narażając się na konsekwencje tego kroku, uczynił to ponieważ jego żona twierdziła, że zjedzenie owocu nie uczyniło jej żadnej szkody. Adam uległ zwiedzeniu żony. Nie mógł znieść myśli, że zostanie z nią rozdzielony. Zjadając owoc odstąpił od uczciwości. Z powodu tego opłakanego w skutkach wydarzenia, przez które grzech wszedł na świat; nienasycony apetyt i skłonność ludzi do zła doprowadziły do żałosnego stanu, którego nie można opisać słowami. W żaden inny sposób szatan nie kusi ludzkości tak skutecznie, jak za pośrednictwem apetytu.TC 111.3

    Wśród Izraelitów podczas ich wędrówki po pustyni raz za razem dochodziło do buntów, gdyż nie mieli możliwości zaspokojenia swoich wypaczonych apetytów. Mojżesz był bardzo zmartwiony i smutny wskutek ciągłego szemrania Izraelitów przeciwko Bogu, który dla ich dobra nie dał im pokarmów mięsnych.TC 111.4

    Izraelici wciąż widzieli wszystko w czarnych kolorach i spodziewali się wszystkiego, co najgorsze. Pałali niechęcią do Mojżesza, sądząc, że kierował się egoizmem wyprowadzając ich z Egiptu, by poginęli na pustyni, by móc zagarnąć ich majątek dla siebie. — Manuscript 32, 1885.TC 111.5